Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezwykła historia o stracie, o radzeniu sobie po niej, o samotności, o powrocie do szczęścia, a w tle wyspa gdzie rejestrują czyjeś bicie serca. Pięknie została tu opisana relacja mężczyzny i chłopca. Bardzo mi się podobała krótka rozmowa Schuichi'ego z byłą żoną, tak baz żalu a pełna ciepła. Wiele cennych myśli można znaleźć w tej książce.

"...samotność we dwoje może przerodzić się w przyjaźń"

"Wszystko, czego dotyka ból, zostaje wyniesione do rangi wspomnienia: pozostawi ślady w pamięci, którą przyjemność ledwo muska."

"Aby być szczęśliwym, należy przede wszystkim umieć sobie to wyobrazić."

Niezwykła historia o stracie, o radzeniu sobie po niej, o samotności, o powrocie do szczęścia, a w tle wyspa gdzie rejestrują czyjeś bicie serca. Pięknie została tu opisana relacja mężczyzny i chłopca. Bardzo mi się podobała krótka rozmowa Schuichi'ego z byłą żoną, tak baz żalu a pełna ciepła. Wiele cennych myśli można znaleźć w tej książce.

"...samotność we dwoje może...

Drugi tom w większości nie był już tak zaskakujący, bardziej historyczny jest, ale końcówka to po prostu wisienka na torcie. Smutna książka, o tym jak czasem ludzie z wyrokiem są napiętnowani chociaż w rzeczywistości zmienili się lub popełnili przestępstwo z biedy. Czasem druga szansa, miłość i przebaczenie sobie oraz drugiemu człowiekowi jest ulgą lub szczęściem, na które czeka się całe życie. Książka życia. Jedna z moich ulubionych.

Drugi tom w większości nie był już tak zaskakujący, bardziej historyczny jest, ale końcówka to po prostu wisienka na torcie. Smutna książka, o tym jak czasem ludzie z wyrokiem są napiętnowani chociaż w rzeczywistości zmienili się lub popełnili przestępstwo z biedy. Czasem druga szansa, miłość i przebaczenie sobie oraz drugiemu człowiekowi jest ulgą lub szczęściem, na które...

Książka o tym, że przypadek decyduje kogo kochamy i spotykamy. Jak dla mnie zdrady i sceny łóżkowe rażące, ale powplątywane myśli i rozważania autora sprawiły, że doczytałam do końca. Ostatnia część najciekawsza.

"Kochać to znaczy wyrzec się siły." „Nieznośna lekkość bytu” Milan Kundera

Książka o tym, że przypadek decyduje kogo kochamy i spotykamy. Jak dla mnie zdrady i sceny łóżkowe rażące, ale powplątywane myśli i rozważania autora sprawiły, że doczytałam do końca. Ostatnia część najciekawsza.

"Kochać to znaczy wyrzec się siły." „Nieznośna lekkość bytu” Milan Kundera

Niezwykła książka. Dawno tylu emocji nie wzbudziła we mnie żadna powieść. Jest ona o nawróceniu, o piętnie dawnych win, o próbie ułożenia sobie życia, o miłosierdziu, o biednych i poturbowanych przez życie ludziach, o drugiej szansie o którą nie łatwo. Skoro to pierwszy tom, aż trudno mi sobie wyobrazić co będzie w drugim.

Niezwykła książka. Dawno tylu emocji nie wzbudziła we mnie żadna powieść. Jest ona o nawróceniu, o piętnie dawnych win, o próbie ułożenia sobie życia, o miłosierdziu, o biednych i poturbowanych przez życie ludziach, o drugiej szansie o którą nie łatwo. Skoro to pierwszy tom, aż trudno mi sobie wyobrazić co będzie w drugim.

Dawno już nie czytałam książki, w której tak pięknie pisze się o miłości, pracowitości i przywiązaniu do ziemi. Niezwykłe jak ludzka pomoc innym potrafi się nam odwdzięczyć.

Dawno już nie czytałam książki, w której tak pięknie pisze się o miłości, pracowitości i przywiązaniu do ziemi. Niezwykłe jak ludzka pomoc innym potrafi się nam odwdzięczyć.

Zaczęłam tę serię od drugiego tomu, ale chyba za wiele mi nie umknęło. Pomysł na książkę super. Możliwość przeniesienia się w czasie by porozmawiać z kimś bliskim, a nawet coś mu dać, niezwykłe. Wiele tu ciepła i piękna w tych czterech historiach. Mimo, że teraźniejszości nie można zmienić, rozmowy te zmieniają coś w nas. Jestem zauroczona tą książką.

Zaczęłam tę serię od drugiego tomu, ale chyba za wiele mi nie umknęło. Pomysł na książkę super. Możliwość przeniesienia się w czasie by porozmawiać z kimś bliskim, a nawet coś mu dać, niezwykłe. Wiele tu ciepła i piękna w tych czterech historiach. Mimo, że teraźniejszości nie można zmienić, rozmowy te zmieniają coś w nas. Jestem zauroczona tą książką.

To było piękne, ciekawe, trochę wzruszające. Autorka miała niezwykły talent do ubierania uczuć i piękna w słowa. W niezwykły niezepsuty sposób prowadzi akcję. Świetnie opisana została tu beztroska i szczęśliwe momenty bohaterów. W opisy tęsknoty za bliską osobą wczuwałam się i odbierałam jak swoje. Piękna powieść, dla mnie arcydzieło.

To było piękne, ciekawe, trochę wzruszające. Autorka miała niezwykły talent do ubierania uczuć i piękna w słowa. W niezwykły niezepsuty sposób prowadzi akcję. Świetnie opisana została tu beztroska i szczęśliwe momenty bohaterów. W opisy tęsknoty za bliską osobą wczuwałam się i odbierałam jak swoje. Piękna powieść, dla mnie arcydzieło.

Książka jest mieszanką sacrum i profanum. Z jednej strony hołd życiu czy też odchodzeniu, motyw śmierci i ostatniego pożegnania, przyjaźń, którą uważam za najpiękniejszą relację między ludzką, a z drugiej strony zdrady, rozbite małżeństwa, sprowadzanie miłości do pożądania i seksu, przekleństwa, prześmiewcze przerobienie modlitwy Ojcze nasz. Nie wiem czy świat jest aż tak zepsuty. Podobała mi się przyjaźń Violette i Sashy, dbałość o ogród, spokój życia jako dozorczyni cmentarnej, pogodzenie z losem. Opowieść miejscami piękna, miejscami tragiczna, trochę smuta, bo o stracie.
Cytaty:
"Lubię życie takie jak dzisiaj, ale życie warto przeżyć tylko wówczas, gdy można je przeżyć z przyjacielem"
"Bo życia nigdy nie da się ułożyć na nowo. Proszę wziąć kawałek papieru i go porwać, próżno by sklejać każdy skrawek, zawsze będzie widać rozdarcia, zagięcia i taśmę."

Książka jest mieszanką sacrum i profanum. Z jednej strony hołd życiu czy też odchodzeniu, motyw śmierci i ostatniego pożegnania, przyjaźń, którą uważam za najpiękniejszą relację między ludzką, a z drugiej strony zdrady, rozbite małżeństwa, sprowadzanie miłości do pożądania i seksu, przekleństwa, prześmiewcze przerobienie modlitwy Ojcze nasz. Nie wiem czy świat jest aż tak...

Tę książkę przeczytałam drugi raz w swoim życiu ponieważ zapadła mi w pamięć i spowodowała wiele przemyśleń. Pozostawiła mnie z pytaniami czy to do czego dążymy jest tego warte? Czy jesteśmy wytrwali w swoich dążeniach? Czy świat inteligencji nie jest światem zakłamanym, obłudnym? Czy faktycznie studia narzucają określony sposób myślenia i nie pobudzają studentów do własnych wniosków, przemyśleń? Pewnie jeszcze wiele innych spostrzeżeń bym znalazła. Książka niezwykle przemyślana, oddająca kunszt pisarski Jacka Londona. Z zakończeniem trudno mi się pogodzić, ale jak to w życiu nie zawsze jest tak jak chcemy.

Tę książkę przeczytałam drugi raz w swoim życiu ponieważ zapadła mi w pamięć i spowodowała wiele przemyśleń. Pozostawiła mnie z pytaniami czy to do czego dążymy jest tego warte? Czy jesteśmy wytrwali w swoich dążeniach? Czy świat inteligencji nie jest światem zakłamanym, obłudnym? Czy faktycznie studia narzucają określony sposób myślenia i nie pobudzają studentów do...

Jakoś nie przemówiła do mnie ta książka. Może dlatego że nie przeżyłam straty kogoś z kim byłabym tak mocno związana emocjonalnie. Miejscami atmosfera książki jest bardzo przygnębiająca. Było też kilka wątków, które mnie drażniły. Na tylnej okładce umieszczono spoiler na pół książki.

"Są słowa, które potrafią zmienić świat, potrafią nas pocieszyć i otrzeć łzy. Są słowa jak pociski i słowa jak dźwięk skrzypiec. Niektóre potrafią stopić lodowiec wokół serca, czasem nawet ratują w złych czasach, gdy człowiek żyje, a jakby nie żył."
"Wszystko, co było z człowiekiem związane, staje się wspomnieniem, które z całych sił starasz się utrzymać, bo zapomnieć byłoby zdradą."

Jakoś nie przemówiła do mnie ta książka. Może dlatego że nie przeżyłam straty kogoś z kim byłabym tak mocno związana emocjonalnie. Miejscami atmosfera książki jest bardzo przygnębiająca. Było też kilka wątków, które mnie drażniły. Na tylnej okładce umieszczono spoiler na pół książki.

"Są słowa, które potrafią zmienić świat, potrafią nas pocieszyć i otrzeć łzy. Są słowa...

Chyba mam inny poziom wrażliwości, bo książka o stracie przyjaciela, o przyjaźni z nim i jego psem, żałobie i pracy pisarza jakoś nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Luźne wspomnienia lub urywki myśli wprowadzają lekki chaos. Jak dla mnie książka dobra. Ale jak widzę opinie są różne.

Chyba mam inny poziom wrażliwości, bo książka o stracie przyjaciela, o przyjaźni z nim i jego psem, żałobie i pracy pisarza jakoś nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Luźne wspomnienia lub urywki myśli wprowadzają lekki chaos. Jak dla mnie książka dobra. Ale jak widzę opinie są różne.

Ciekawa książka. Może nie arcydzieło, ale czyta się z zainteresowaniem. Usunęłabym przekleństwa, które tu padają. Nie wszyscy ludzie przeklinają i nie koniecznie musi to być bardziej rzeczywiste. Podoba mi się pogodny i pozytywny sposób patrzenia na świat Anastazji, które cierpi na porażenie mózgowe. Mam dwie osoby z porażeniem mózgowym w rodzinie i faktycznie ich osobowość, nastrój, sposób wypowiedzi jest optymistyczny, lekko dziecięcy, niewinny, czasem z małymi zmartwieniami. To udało się autorowi uchwycić.

Ciekawa książka. Może nie arcydzieło, ale czyta się z zainteresowaniem. Usunęłabym przekleństwa, które tu padają. Nie wszyscy ludzie przeklinają i nie koniecznie musi to być bardziej rzeczywiste. Podoba mi się pogodny i pozytywny sposób patrzenia na świat Anastazji, które cierpi na porażenie mózgowe. Mam dwie osoby z porażeniem mózgowym w rodzinie i faktycznie ich...