Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po prostu Wow. Gdybym miała wskazać książkę, które coś zmieniła we mnie, wpłynęła na mnie - mój sposób myślenia jest to z pewnością "Droga rzadziej przemierzana". Bardzo życiowa książka o psychologii człowieka, jego trudnościach, próbie zrozumienia siebie, miłości i małżeństwa, o zdrowieniu i przede wszystkim rozwoju duchowym. Ten egzemplarz mam z biblioteki, ale wiem że kupie swój własny, by do niego wracać.

Cytaty;
"Problemy nie znikają. Trzeba je przepracować, bo inaczej na zawsze pozostają przeszkodą dla rozwoju duchowego."

'(...) wszyscy pacjenci w gruncie rzeczy przychodzą do psychiatry z "jednym powszechnym problemem: poczuciem bezradności, lękiem i wewnętrznym przekonaniem, że nie potrafią sobie poradzić i zmienić swojego życia". U większości pacjentów jeden z korzeni tego "poczucia bezsilności" jest pragnienie częściowej lub całkowitej ucieczki od bólu wolności, a zatem częściowa lub całkowita odmowa wzięcia na siebie odpowiedzialności za swoje problemy i za swoje życie. Czują się bezsilni, ponieważ tak naprawdę wyrzekli się władzy nad swoim życiem."

"Poczucie własnej wartości jest podstawą zdrowia psychicznego i fundamentem samodyscypliny. Jego źródłem jest miłość rodzicielska. Przekonanie, że ktoś jest wartościową osobą, musi zostać uzyskane w dzieciństwie, ponieważ później trudno je w sobie wypracować. Z kolei kiedy miłość rodziców zbuduje w kimś poczucie własnej wartości, jest prawie niemożliwe, aby zawirowania dorosłego życia złamały mu psychikę."

Po prostu Wow. Gdybym miała wskazać książkę, które coś zmieniła we mnie, wpłynęła na mnie - mój sposób myślenia jest to z pewnością "Droga rzadziej przemierzana". Bardzo życiowa książka o psychologii człowieka, jego trudnościach, próbie zrozumienia siebie, miłości i małżeństwa, o zdrowieniu i przede wszystkim rozwoju duchowym. Ten egzemplarz mam z biblioteki, ale wiem że...

Piękny i bogaty język, jakim pisze Lucy Maud Montgomery nadaje książce uroku.

"Była to melodia nieuchwytna, dziwnie odpowiadająca porze i miejscu. Brzmiało w niej westchnienie wiatru w lesie, podszept traw, kiedy opada na nie rosa, czyste myśli lilii, radość kwiatów jabłoni. Zawierała w sobie dawny śmiech, śpiew, łzy, wesołość i szloch, jakich świadkiem był tan sad za minionych lat. A prócz tego słychać w niej było żałosny krzyk skargi, jak gdyby istoty uwięzionej, rwącej się ku wolności i pragnącej się wypowiedzieć."
Książka głównie o miłości. Z opisów autorki wyczuwa się również zachwyt nad pięknem przyrody i literatury.

Piękny i bogaty język, jakim pisze Lucy Maud Montgomery nadaje książce uroku.

"Była to melodia nieuchwytna, dziwnie odpowiadająca porze i miejscu. Brzmiało w niej westchnienie wiatru w lesie, podszept traw, kiedy opada na nie rosa, czyste myśli lilii, radość kwiatów jabłoni. Zawierała w sobie dawny śmiech, śpiew, łzy, wesołość i szloch, jakich świadkiem był tan sad za...

Niezwykła historia o stracie, o radzeniu sobie po niej, o samotności, o powrocie do szczęścia, a w tle wyspa gdzie rejestrują czyjeś bicie serca. Pięknie została tu opisana relacja mężczyzny i chłopca. Bardzo mi się podobała krótka rozmowa Schuichi'ego z byłą żoną, tak baz żalu a pełna ciepła. Wiele cennych myśli można znaleźć w tej książce.

"...samotność we dwoje może przerodzić się w przyjaźń"

"Wszystko, czego dotyka ból, zostaje wyniesione do rangi wspomnienia: pozostawi ślady w pamięci, którą przyjemność ledwo muska."

"Aby być szczęśliwym, należy przede wszystkim umieć sobie to wyobrazić."

Niezwykła historia o stracie, o radzeniu sobie po niej, o samotności, o powrocie do szczęścia, a w tle wyspa gdzie rejestrują czyjeś bicie serca. Pięknie została tu opisana relacja mężczyzny i chłopca. Bardzo mi się podobała krótka rozmowa Schuichi'ego z byłą żoną, tak baz żalu a pełna ciepła. Wiele cennych myśli można znaleźć w tej książce.

"...samotność we dwoje może...

Książka zawiera wiele ciekawostek odnośnie patrzenia na przyjaźń z punktu widzenia kobiet i mężczyzn. Kobiety w przyjaźni częściej szukają wygadania się, dzielenia się emocjami, wsparcia. Mężczyźni cenią wspólne spędzanie czasu (mecze, wycieczki, naprawa samochodu itp.), czyjąś obecność w trudnym momencie, wsparcie. Obie strony wierzą w przyjaźń damsko męsko. Często mąż lub żona jest również najlepszym przyjacielem.
Część badań trochę mnie nużyła, ale ogólnie ciekawa książka.

Książka zawiera wiele ciekawostek odnośnie patrzenia na przyjaźń z punktu widzenia kobiet i mężczyzn. Kobiety w przyjaźni częściej szukają wygadania się, dzielenia się emocjami, wsparcia. Mężczyźni cenią wspólne spędzanie czasu (mecze, wycieczki, naprawa samochodu itp.), czyjąś obecność w trudnym momencie, wsparcie. Obie strony wierzą w przyjaźń damsko męsko. Często mąż lub...

Od drugiej połowy akcja książki nabiera tępa. Miałam inną wizję muszkieterów, tutaj przedstawieni zostali jako sympatycy wina, kobiet i gier karcianych. Na filmie pewnie można zobaczyć więcej widowiskowych scen ze szpadami. Czytając nie odbiera się tego jako coś niezwykłego.

Muszę przyznać, że zła rola kobieca, w postaci milady przedstawiona bardzo dobrze. Chyba to jedyna książka, jaką czytałam, gdy czarny charakter jest aż tak przebiegły i zepsuty do szpiku kości.

Od drugiej połowy akcja książki nabiera tępa. Miałam inną wizję muszkieterów, tutaj przedstawieni zostali jako sympatycy wina, kobiet i gier karcianych. Na filmie pewnie można zobaczyć więcej widowiskowych scen ze szpadami. Czytając nie odbiera się tego jako coś niezwykłego.

Muszę przyznać, że zła rola kobieca, w postaci milady przedstawiona bardzo dobrze. Chyba to jedyna...

Raczej nie zapadła mi w pamięć treść tej książki.

Raczej nie zapadła mi w pamięć treść tej książki.

Jakoś nie mogłam się wciągnąć w te rozmowy ojca Leona ze znanymi osobami. Nie zaciekawiło mnie, dlatego odkładam.

Jakoś nie mogłam się wciągnąć w te rozmowy ojca Leona ze znanymi osobami. Nie zaciekawiło mnie, dlatego odkładam.

Drugi tom w większości nie był już tak zaskakujący, bardziej historyczny jest, ale końcówka to po prostu wisienka na torcie. Smutna książka, o tym jak czasem ludzie z wyrokiem są napiętnowani chociaż w rzeczywistości zmienili się lub popełnili przestępstwo z biedy. Czasem druga szansa, miłość i przebaczenie sobie oraz drugiemu człowiekowi jest ulgą lub szczęściem, na które czeka się całe życie. Książka życia. Jedna z moich ulubionych.

Drugi tom w większości nie był już tak zaskakujący, bardziej historyczny jest, ale końcówka to po prostu wisienka na torcie. Smutna książka, o tym jak czasem ludzie z wyrokiem są napiętnowani chociaż w rzeczywistości zmienili się lub popełnili przestępstwo z biedy. Czasem druga szansa, miłość i przebaczenie sobie oraz drugiemu człowiekowi jest ulgą lub szczęściem, na które...

Książka o tym, że przypadek decyduje kogo kochamy i spotykamy. Jak dla mnie zdrady i sceny łóżkowe rażące, ale powplątywane myśli i rozważania autora sprawiły, że doczytałam do końca. Ostatnia część najciekawsza.

"Kochać to znaczy wyrzec się siły." „Nieznośna lekkość bytu” Milan Kundera

Książka o tym, że przypadek decyduje kogo kochamy i spotykamy. Jak dla mnie zdrady i sceny łóżkowe rażące, ale powplątywane myśli i rozważania autora sprawiły, że doczytałam do końca. Ostatnia część najciekawsza.

"Kochać to znaczy wyrzec się siły." „Nieznośna lekkość bytu” Milan Kundera

Niezwykła książka. Dawno tylu emocji nie wzbudziła we mnie żadna powieść. Jest ona o nawróceniu, o piętnie dawnych win, o próbie ułożenia sobie życia, o miłosierdziu, o biednych i poturbowanych przez życie ludziach, o drugiej szansie o którą nie łatwo. Skoro to pierwszy tom, aż trudno mi sobie wyobrazić co będzie w drugim.

Niezwykła książka. Dawno tylu emocji nie wzbudziła we mnie żadna powieść. Jest ona o nawróceniu, o piętnie dawnych win, o próbie ułożenia sobie życia, o miłosierdziu, o biednych i poturbowanych przez życie ludziach, o drugiej szansie o którą nie łatwo. Skoro to pierwszy tom, aż trudno mi sobie wyobrazić co będzie w drugim.

Ciekawa książka napisana przez bliskiego współpracownika Terrego Pratchetta. Od połowy książki, gdy Terry poświęcił się karierze pisarza wciągnęłam się maksymalnie. Jaki był Terry Pratchett żartobliwy, czasem ekscentryczny, wymagający jeżeli chodzi o powstające filmy lub gadżety związane ze Światem Dysku. Do tego pracowity i pomysłowy, wspierający lokalne inicjatywy. Nauczył się odlewać złote pszczółki czy wykonał swój miecz od podstaw. Czerpał z życia do końca. Końcówka o odchodzeniu Terrego w związku z chorobą Alzheimera lekko wzruszająca. Dla fanów sir Terenca Pratchetta polecam.

Ciekawa książka napisana przez bliskiego współpracownika Terrego Pratchetta. Od połowy książki, gdy Terry poświęcił się karierze pisarza wciągnęłam się maksymalnie. Jaki był Terry Pratchett żartobliwy, czasem ekscentryczny, wymagający jeżeli chodzi o powstające filmy lub gadżety związane ze Światem Dysku. Do tego pracowity i pomysłowy, wspierający lokalne inicjatywy....

Trudno mi ocenić tą książkę, gdy ostatnio czytałam arcydzieło literatury. Książka jest lekka, na odprężenie, z wątkiem antykwariatu w tle. Historia dość ciepła o stracie, rozstaniach i powrotach.

Trudno mi ocenić tą książkę, gdy ostatnio czytałam arcydzieło literatury. Książka jest lekka, na odprężenie, z wątkiem antykwariatu w tle. Historia dość ciepła o stracie, rozstaniach i powrotach.

Islandia kraina ognia i lodu. Mnóstwo tu wulkanów, gejzerów, topniejących lądolodów, wiatru i deszczu. Kiedyś wierzono w elfy i trolle, a także duchy. Za czary spłonęło 20 mężczyzn i jedna kobieta. Jest to kraj raczej bezpieczny, chociaż pojedyncze morderstwa czy kradzieże, rzadkie, ale zdarzają się. Język islandzki jest trudny, ale za to warunki życia dobre, dzięki wysokim zarobkom. Można też tu spotkać na stałe mieszkających Polaków.
Czy chciałaby pojechać na Islandię? Raczej nie. Mało tu lata (prawie w ogóle), dziwne jedzenie (poza rybami), dość luźne stosunki między ludźmi - zaczynają znajomość od seksu a potem się poznają.

Książka warta poznania jako ciekawostka i ku obeznaniu się z innymi kulturami.

Islandia kraina ognia i lodu. Mnóstwo tu wulkanów, gejzerów, topniejących lądolodów, wiatru i deszczu. Kiedyś wierzono w elfy i trolle, a także duchy. Za czary spłonęło 20 mężczyzn i jedna kobieta. Jest to kraj raczej bezpieczny, chociaż pojedyncze morderstwa czy kradzieże, rzadkie, ale zdarzają się. Język islandzki jest trudny, ale za to warunki życia dobre, dzięki wysokim...

Zaczęłam tę serię od drugiego tomu, ale chyba za wiele mi nie umknęło. Pomysł na książkę super. Możliwość przeniesienia się w czasie by porozmawiać z kimś bliskim, a nawet coś mu dać, niezwykłe. Wiele tu ciepła i piękna w tych czterech historiach. Mimo, że teraźniejszości nie można zmienić, rozmowy te zmieniają coś w nas. Jestem zauroczona tą książką.

Zaczęłam tę serię od drugiego tomu, ale chyba za wiele mi nie umknęło. Pomysł na książkę super. Możliwość przeniesienia się w czasie by porozmawiać z kimś bliskim, a nawet coś mu dać, niezwykłe. Wiele tu ciepła i piękna w tych czterech historiach. Mimo, że teraźniejszości nie można zmienić, rozmowy te zmieniają coś w nas. Jestem zauroczona tą książką.

Kiedyś słyszałam opinię, że choroby natury psychicznej są chyba najcięższe z chorób. Po przeczytaniu książki myślę, że mogą być bardzo uciążliwe i trudne do przyjęcia dla otoczenia. Podziwiam pracę pielęgniarek, sanitariuszy i lekarzy, którzy mierzą się z trudami swojej pracy. System w Polsce może i kuleje z braku rąk do pracy czy funduszy, ale i tak uważam, że nie jest najgorzej. Zasmucające jest, że coraz więcej dzieci i nastolatków choruje i potrzebuje pomocy specjalistów, a Ci znowu nie zawsze są w stanie przyjąć wszystkich pacjentów. Niektóre historie chorych są naprawdę poruszające i szokujące.

"A pacjenci psychiatryczni? Jako społeczeństwo niechętnie patrzymy w ich stronę. Tak jakby byli gorszymi ludźmi, których najlepiej zamknąć, odseparować. Podobnie z dziećmi. Chore na serduszko rozczulają, a leczone psychiatrycznie to już nie są takie "nasze dzieci", lecz bardziej obce, inne."

Kiedyś słyszałam opinię, że choroby natury psychicznej są chyba najcięższe z chorób. Po przeczytaniu książki myślę, że mogą być bardzo uciążliwe i trudne do przyjęcia dla otoczenia. Podziwiam pracę pielęgniarek, sanitariuszy i lekarzy, którzy mierzą się z trudami swojej pracy. System w Polsce może i kuleje z braku rąk do pracy czy funduszy, ale i tak uważam, że nie jest...

Jeden z lepszych reportaży jakie czytałam. Bardzo szczegółowy, porusza, szokuje, w niezwykły sposób buduje obraz Indii. Co mnie tu mocno uderzyło to bieda, zatłoczenie ulic, różnice klasowe, dziwne wierzenia, szokujące zabobony, zwyczaje tak odmienne od naszych. Obraz Indii tworzą ludzie żyjący teraźniejszością, walczący o przetrwanie każdego dnia. Pozostał mi w pamięci również obraz braku szacunku dla kobiet, sprowadzanie ich do roli służących, które jedzą wtedy jak mężczyźni i goście skończą. Bardzo mocna książka w swej prawdzie o Indiach.
Cytat:
"Hinduizm jest wspaniałym materiałem eksportowym, zmitologizowaną obietnicą, która oczarowuje pogrążonych w zeświecczonym życiu przybyszów. Przyjeżdżają, wysłuchują legend, baśni i mądrości. Wyjeżdżają obezwładnieni filozofią i religią dopuszczającą nieskończenie wiele twierdzeń, niezdolni odróżnić prawdy i ułudy. Pewni, że widzieli. Nie wiedzą tylko co."

Jeden z lepszych reportaży jakie czytałam. Bardzo szczegółowy, porusza, szokuje, w niezwykły sposób buduje obraz Indii. Co mnie tu mocno uderzyło to bieda, zatłoczenie ulic, różnice klasowe, dziwne wierzenia, szokujące zabobony, zwyczaje tak odmienne od naszych. Obraz Indii tworzą ludzie żyjący teraźniejszością, walczący o przetrwanie każdego dnia. Pozostał mi w pamięci...

Nawet dobrze się czytało. Może oczekiwałam trochę więcej magii.

Nawet dobrze się czytało. Może oczekiwałam trochę więcej magii.

Ciekawa relacja z podróży trwającej dwa lata. Brak może tu chronologii, ale chyba autor zawarł to co najistotniejsze. Jak sam przyznał, z podróży najbardziej zapamiętał ludzi, nie koniecznie piękne miejsca. Właśnie te rozmowy z ludźmi i przygody z nimi związane są głównym napędem tej książki. Ukazane zostało inne życie, tzn. tak różne od naszego. Może nie zawsze bezpieczne, skromniejsze, ale szczęśliwe. Jak przyznała żona autora: Podróż uczyniła nas wolnymi.

Ciekawa relacja z podróży trwającej dwa lata. Brak może tu chronologii, ale chyba autor zawarł to co najistotniejsze. Jak sam przyznał, z podróży najbardziej zapamiętał ludzi, nie koniecznie piękne miejsca. Właśnie te rozmowy z ludźmi i przygody z nimi związane są głównym napędem tej książki. Ukazane zostało inne życie, tzn. tak różne od naszego. Może nie zawsze bezpieczne,...

Moja pierwsza przeczytana książka Arkadego Fiedlera. Może szału nie ma, ale wyobraźnia człowieka na temat statków polskich i ich załogi w czasie II wojny światowej została pobudzona.

Moja pierwsza przeczytana książka Arkadego Fiedlera. Może szału nie ma, ale wyobraźnia człowieka na temat statków polskich i ich załogi w czasie II wojny światowej została pobudzona.

Bardzo mocna w swoim wydźwięku książka. Przedstawia jak wygląda sytuacja we Francji, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Norwegii po napływie muzułmańskich imigrantów. Takie miasta jak Marsylia czy Malmo są stracone. Zamieszkują je obcokrajowcy o wierze w islam, którzy łamią przepisy, dopuszczają się gwałtów i innych rozbojów. W książce opisana jest mentalność muzułmanów, którzy potrafią zabić gdy ktoś skrytykuje ich wiarę. Nie potrafią dostosować się do wartości i zasad europejskich. Młodzież muzułmańska nie kończy szkół i nie podejmuje pracy.
Książkę mam z biblioteki i nie udało mi się jej skończyć ze względu na brak czasu. Po przeczytaniu 100 stron i przekartkowaniu reszty uważam, że to bardzo dobra książka, choć miejscami brutalna za sprawą czynów zbrodniarzy. Warta uwagi. Ku przestrodze dla Polski, by broniła chrześcijańskich korzeni i swojej kultury.

Bardzo mocna w swoim wydźwięku książka. Przedstawia jak wygląda sytuacja we Francji, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Norwegii po napływie muzułmańskich imigrantów. Takie miasta jak Marsylia czy Malmo są stracone. Zamieszkują je obcokrajowcy o wierze w islam, którzy łamią przepisy, dopuszczają się gwałtów i innych rozbojów. W książce opisana jest mentalność muzułmanów, którzy...