Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moja ulubiona książka z kolekcji Jeżycjady. Jedyna książka jaką przeczytałam od końca do początku.

Moja ulubiona książka z kolekcji Jeżycjady. Jedyna książka jaką przeczytałam od końca do początku.

Bardzo bogata informacyjnie książka. Są tu zarówno informacje o ważniejszych miejscowościach, jak i opinie Polaków tam żyjących. Piękne zdjęcia uzupełniają wrażenia autorki. Południe Włoch raczej jest uboższe, mniej rozwinięte, mniej znane, ale z piękną naturą.
Myślę, że 20 lat podróżowania i poznawania Włoch przez autorkę odzwierciedla jakość tych książek, zarówno o północy jak i południu Włoch. Z niezmierną ciekawością czekam na książkę o Sycylii jako dopełnienie całości.
Włochy to nie jest idealny kraj, nie zawsze łatwy do życia, ale za to jak piękny i bogaty w zabytki, przyrodę, historię i kuchnię.

Bardzo bogata informacyjnie książka. Są tu zarówno informacje o ważniejszych miejscowościach, jak i opinie Polaków tam żyjących. Piękne zdjęcia uzupełniają wrażenia autorki. Południe Włoch raczej jest uboższe, mniej rozwinięte, mniej znane, ale z piękną naturą.
Myślę, że 20 lat podróżowania i poznawania Włoch przez autorkę odzwierciedla jakość tych książek, zarówno o...

Po prostu Wow. Gdybym miała wskazać książkę, które coś zmieniła we mnie, wpłynęła na mnie - mój sposób myślenia jest to z pewnością "Droga rzadziej przemierzana". Bardzo życiowa książka o psychologii człowieka, jego trudnościach, próbie zrozumienia siebie, miłości i małżeństwa, o zdrowieniu i przede wszystkim rozwoju duchowym. Ten egzemplarz mam z biblioteki, ale wiem że kupie swój własny, by do niego wracać.

Cytaty;
"Problemy nie znikają. Trzeba je przepracować, bo inaczej na zawsze pozostają przeszkodą dla rozwoju duchowego."

'(...) wszyscy pacjenci w gruncie rzeczy przychodzą do psychiatry z "jednym powszechnym problemem: poczuciem bezradności, lękiem i wewnętrznym przekonaniem, że nie potrafią sobie poradzić i zmienić swojego życia". U większości pacjentów jeden z korzeni tego "poczucia bezsilności" jest pragnienie częściowej lub całkowitej ucieczki od bólu wolności, a zatem częściowa lub całkowita odmowa wzięcia na siebie odpowiedzialności za swoje problemy i za swoje życie. Czują się bezsilni, ponieważ tak naprawdę wyrzekli się władzy nad swoim życiem."

"Poczucie własnej wartości jest podstawą zdrowia psychicznego i fundamentem samodyscypliny. Jego źródłem jest miłość rodzicielska. Przekonanie, że ktoś jest wartościową osobą, musi zostać uzyskane w dzieciństwie, ponieważ później trudno je w sobie wypracować. Z kolei kiedy miłość rodziców zbuduje w kimś poczucie własnej wartości, jest prawie niemożliwe, aby zawirowania dorosłego życia złamały mu psychikę."

Po prostu Wow. Gdybym miała wskazać książkę, które coś zmieniła we mnie, wpłynęła na mnie - mój sposób myślenia jest to z pewnością "Droga rzadziej przemierzana". Bardzo życiowa książka o psychologii człowieka, jego trudnościach, próbie zrozumienia siebie, miłości i małżeństwa, o zdrowieniu i przede wszystkim rozwoju duchowym. Ten egzemplarz mam z biblioteki, ale wiem że...

Jedna z moich ulubionych książek z czasów II wojny światowej.

Jedna z moich ulubionych książek z czasów II wojny światowej.

Niezwykła historia o stracie, o radzeniu sobie po niej, o samotności, o powrocie do szczęścia, a w tle wyspa gdzie rejestrują czyjeś bicie serca. Pięknie została tu opisana relacja mężczyzny i chłopca. Bardzo mi się podobała krótka rozmowa Schuichi'ego z byłą żoną, tak baz żalu a pełna ciepła. Wiele cennych myśli można znaleźć w tej książce.

"...samotność we dwoje może przerodzić się w przyjaźń"

"Wszystko, czego dotyka ból, zostaje wyniesione do rangi wspomnienia: pozostawi ślady w pamięci, którą przyjemność ledwo muska."

"Aby być szczęśliwym, należy przede wszystkim umieć sobie to wyobrazić."

Niezwykła historia o stracie, o radzeniu sobie po niej, o samotności, o powrocie do szczęścia, a w tle wyspa gdzie rejestrują czyjeś bicie serca. Pięknie została tu opisana relacja mężczyzny i chłopca. Bardzo mi się podobała krótka rozmowa Schuichi'ego z byłą żoną, tak baz żalu a pełna ciepła. Wiele cennych myśli można znaleźć w tej książce.

"...samotność we dwoje może...

Drugi tom w większości nie był już tak zaskakujący, bardziej historyczny jest, ale końcówka to po prostu wisienka na torcie. Smutna książka, o tym jak czasem ludzie z wyrokiem są napiętnowani chociaż w rzeczywistości zmienili się lub popełnili przestępstwo z biedy. Czasem druga szansa, miłość i przebaczenie sobie oraz drugiemu człowiekowi jest ulgą lub szczęściem, na które czeka się całe życie. Książka życia. Jedna z moich ulubionych.

Drugi tom w większości nie był już tak zaskakujący, bardziej historyczny jest, ale końcówka to po prostu wisienka na torcie. Smutna książka, o tym jak czasem ludzie z wyrokiem są napiętnowani chociaż w rzeczywistości zmienili się lub popełnili przestępstwo z biedy. Czasem druga szansa, miłość i przebaczenie sobie oraz drugiemu człowiekowi jest ulgą lub szczęściem, na które...

Niezwykła książka. Dawno tylu emocji nie wzbudziła we mnie żadna powieść. Jest ona o nawróceniu, o piętnie dawnych win, o próbie ułożenia sobie życia, o miłosierdziu, o biednych i poturbowanych przez życie ludziach, o drugiej szansie o którą nie łatwo. Skoro to pierwszy tom, aż trudno mi sobie wyobrazić co będzie w drugim.

Niezwykła książka. Dawno tylu emocji nie wzbudziła we mnie żadna powieść. Jest ona o nawróceniu, o piętnie dawnych win, o próbie ułożenia sobie życia, o miłosierdziu, o biednych i poturbowanych przez życie ludziach, o drugiej szansie o którą nie łatwo. Skoro to pierwszy tom, aż trudno mi sobie wyobrazić co będzie w drugim.

To było piękne, ciekawe, trochę wzruszające. Autorka miała niezwykły talent do ubierania uczuć i piękna w słowa. W niezwykły niezepsuty sposób prowadzi akcję. Świetnie opisana została tu beztroska i szczęśliwe momenty bohaterów. W opisy tęsknoty za bliską osobą wczuwałam się i odbierałam jak swoje. Piękna powieść, dla mnie arcydzieło.

To było piękne, ciekawe, trochę wzruszające. Autorka miała niezwykły talent do ubierania uczuć i piękna w słowa. W niezwykły niezepsuty sposób prowadzi akcję. Świetnie opisana została tu beztroska i szczęśliwe momenty bohaterów. W opisy tęsknoty za bliską osobą wczuwałam się i odbierałam jak swoje. Piękna powieść, dla mnie arcydzieło.

Naprawdę bardzo cenię sobie twórczość Anny Kos. Zawiera ona wszystko czego poszukuję w poezji czy książkach. Przemyślenia, głębię, mądrość, wszystko to co nosimy w sobie ubrane w słowa.
Ten tomik poezji ukazał, jak wiele czynników jest naszymi drogowskazami w życiu. Bardzo mi się podobały wiersze "Miłość", "Myśl", "Marzenia", "Jest gdzieś kraina", "Pamięć". Może i dla mnie ten tomik okaże się drogowskazem, motywacją do realizowania marzeń. Wiersz "Życie" to doskonałe zwieńczenie całego tomiku.
W tej publikacji zawarte są również zdjęcia autorki. Część z nich znajduje się na okładce tomiku. Do moich ulubionych należą "Gdy patrzę w Twe Niebo" i "Wędrówką jest życie człowieka".
Cytat z wiersza "Pamięć"- "Pamięć to jedyne miejsce gdzie mieszkają wspomnienia"

Naprawdę bardzo cenię sobie twórczość Anny Kos. Zawiera ona wszystko czego poszukuję w poezji czy książkach. Przemyślenia, głębię, mądrość, wszystko to co nosimy w sobie ubrane w słowa.
Ten tomik poezji ukazał, jak wiele czynników jest naszymi drogowskazami w życiu. Bardzo mi się podobały wiersze "Miłość", "Myśl", "Marzenia", "Jest gdzieś kraina", "Pamięć". Może i dla mnie...

Zaznaczam, że ocena jest subiektywna, a książka nie stanowi arcydzieła. Wzbudziła we mnie niezwykłe pokłady rozmarzenia, zachwytu nad językiem autorki lub tłumacza. Niezwykła historia dziecka, które traci ukochanego ojca i trafia pod opiekę ciotek. Dziewczynka żyje pasją pisania i przelewa na papier wszystkie swoje zachwyty i smutki. Tak jak polubiłam Anię z Zielonego Wzgórza, Emilka również zapisała się w mojej pamięci. Czekam na lekturę kolejnych tomów.

Zaznaczam, że ocena jest subiektywna, a książka nie stanowi arcydzieła. Wzbudziła we mnie niezwykłe pokłady rozmarzenia, zachwytu nad językiem autorki lub tłumacza. Niezwykła historia dziecka, które traci ukochanego ojca i trafia pod opiekę ciotek. Dziewczynka żyje pasją pisania i przelewa na papier wszystkie swoje zachwyty i smutki. Tak jak polubiłam Anię z Zielonego...

Jakoś ostatnio miałam mniej czasu na czytanie, dlatego tak długo się zeszło z tą książką. W drugiej części jestem dalej urzeczona stylem pisania Lucy Maud Montgomery. Prostota życia, naturalność, brak zepsucia bohaterów jakoś współgrają z tym czym chciałabym się otaczać i o czym chciałabym czytać. Moje klimaty jednym słowem. :)

Jakoś ostatnio miałam mniej czasu na czytanie, dlatego tak długo się zeszło z tą książką. W drugiej części jestem dalej urzeczona stylem pisania Lucy Maud Montgomery. Prostota życia, naturalność, brak zepsucia bohaterów jakoś współgrają z tym czym chciałabym się otaczać i o czym chciałabym czytać. Moje klimaty jednym słowem. :)

Niezwykle wciągająca książka. Jedna gwiazdka mniej za lekko naciągane wątki miłosne. Niemniej zostaję pod urokiem i kunsztem pisarskim Lucy Maud Montgomery. Będę tęskniła za zwyczajnością opisanego życia, za bohaterami i za pięknem tu ujętym. Cała seria trafia do moich ulubionych książek.

Niezwykle wciągająca książka. Jedna gwiazdka mniej za lekko naciągane wątki miłosne. Niemniej zostaję pod urokiem i kunsztem pisarskim Lucy Maud Montgomery. Będę tęskniła za zwyczajnością opisanego życia, za bohaterami i za pięknem tu ujętym. Cała seria trafia do moich ulubionych książek.

Tę książkę przeczytałam drugi raz w swoim życiu ponieważ zapadła mi w pamięć i spowodowała wiele przemyśleń. Pozostawiła mnie z pytaniami czy to do czego dążymy jest tego warte? Czy jesteśmy wytrwali w swoich dążeniach? Czy świat inteligencji nie jest światem zakłamanym, obłudnym? Czy faktycznie studia narzucają określony sposób myślenia i nie pobudzają studentów do własnych wniosków, przemyśleń? Pewnie jeszcze wiele innych spostrzeżeń bym znalazła. Książka niezwykle przemyślana, oddająca kunszt pisarski Jacka Londona. Z zakończeniem trudno mi się pogodzić, ale jak to w życiu nie zawsze jest tak jak chcemy.

Tę książkę przeczytałam drugi raz w swoim życiu ponieważ zapadła mi w pamięć i spowodowała wiele przemyśleń. Pozostawiła mnie z pytaniami czy to do czego dążymy jest tego warte? Czy jesteśmy wytrwali w swoich dążeniach? Czy świat inteligencji nie jest światem zakłamanym, obłudnym? Czy faktycznie studia narzucają określony sposób myślenia i nie pobudzają studentów do...

Cóż to za książka, niby dla dzieci czy młodzieży, ale jak wielki ładunek emocjonalny niesie. Naprawdę wzruszyłam się na tej książce. Zostanie we mnie na dłużej. Wszystko mi się w niej podobało, duch świąt Bożego Narodzenia w stylu norweskim, przyjaźń, radzenie sobie ze stratą, tajemnica, miłość i piękno. Piękna książka i równie pięknie wydana.

Cóż to za książka, niby dla dzieci czy młodzieży, ale jak wielki ładunek emocjonalny niesie. Naprawdę wzruszyłam się na tej książce. Zostanie we mnie na dłużej. Wszystko mi się w niej podobało, duch świąt Bożego Narodzenia w stylu norweskim, przyjaźń, radzenie sobie ze stratą, tajemnica, miłość i piękno. Piękna książka i równie pięknie wydana.

Jedna z lepszych książek o modlitwie jakie czytałam. Grunt to modlić się sercem, w skupieniu na słowach, które wypowiadamy i przede wszystkim na Bogu.

Jedna z lepszych książek o modlitwie jakie czytałam. Grunt to modlić się sercem, w skupieniu na słowach, które wypowiadamy i przede wszystkim na Bogu.

Niezwykle ważna książka. Dotycząca nas wszystkich i naszej przyszłości. To nie tylko moralizatorska książka na temat błędów, które ludzkość popełnia, ale też wskaźnik kierunku w jakim powinniśmy podążać by uratować bioróżnorodność i ekologię naszej planety. Niestety wiąże się to ze zrównoważoną liczby urodzeń, zwłaszcza w krajach gdzie jest ich dużo, w przeciwnym razie osiągniemy punkt kulminacyjny zaludnienia i nie będziemy w stanie wszystkich wyżywić i jednocześnie dbać o naturalne tereny przyrody. Książka napisana na podstawie materiałów WWF i naukowców z dziedziny ekologii i przyrodoznawstwa ze współpracy z autorem.

Bardzo cenię sir Davida Attenborough za jego filmy przyrodnicze i wkład w uświadamianie ludzi o potrzebie dbania o zwierzęta i przyrodę. Gdyby wszyscy ludzie zjednoczyli się w planach nad ratowaniem Ziemi moglibyśmy ocalić naszą planetę od zguby.

Niezwykle ważna książka. Dotycząca nas wszystkich i naszej przyszłości. To nie tylko moralizatorska książka na temat błędów, które ludzkość popełnia, ale też wskaźnik kierunku w jakim powinniśmy podążać by uratować bioróżnorodność i ekologię naszej planety. Niestety wiąże się to ze zrównoważoną liczby urodzeń, zwłaszcza w krajach gdzie jest ich dużo, w przeciwnym razie...

Wspaniała książka. Pozostawia czytelnika bogatszym o wspomnienia, czyjeś historie związane z papieżem Janem Pawłem II. Magdalena Wolińska -Riedi, do niedawna mieszkanka Watykanu, przeprowadziła rozmowę z pracownikami (często byłymi) Watykanu. Ogrodnik, pracownik drukarni, żandarmi, kierowcy, inżynier, lekarz podzielili się swoimi spotkaniami na co dzień z papieżem Polakiem. Wszystkich nich łączyła bliska więź z papieżem. Opisali go jako dobrego, z poczuciem humoru, wytrwałego, niezwykle serdecznego i ciepłego człowieka. Wspominali też ostatnie chwile czy spotkania z papieżem. Ukazali też jak ciężko pracowali na co dzień by podołać powierzonym im obowiązkom. Niezwykłe wspomnienia przybliżające życie w Watykanie.

Wspaniała książka. Pozostawia czytelnika bogatszym o wspomnienia, czyjeś historie związane z papieżem Janem Pawłem II. Magdalena Wolińska -Riedi, do niedawna mieszkanka Watykanu, przeprowadziła rozmowę z pracownikami (często byłymi) Watykanu. Ogrodnik, pracownik drukarni, żandarmi, kierowcy, inżynier, lekarz podzielili się swoimi spotkaniami na co dzień z papieżem Polakiem....

Bardzo ciekawa książka o życiu w Watykanie i o papieżach z jakimi przyszło się spotykać Magdalenie Wolińskiej- Riedi. Mowa tu też o wyzwaniach pracy dziennikarskiej i zaufaniu jakim darzą ją mieszkańcy Watykanu i jego pracownicy. Często trzeba kierować się wyczuciem co pokazać lub o czym mówić. Watykan jest twierdzą, do której dostęp mają wybrani. Na filmowanie na terenie Watykanu trzeba mieć zgodę. Zazwyczaj media Watykańskie transmitują najwięcej informacji z Watykanu. Zwykli dziennikarze nie często mają taką możliwość. W Watykanie żyje mniej niż 30 kobiet świeckich. Głównie są to żony gwardzistów szwajcarskich. Ogólnie życie w Watykanie ma swoje plusy, przede wszystkim bezpieczeństwo, brak podatków, dostęp do zdrowej żywności z Watykanu, dostęp do lekarzy bez długich kolejek, możliwość zwiedzania zakamarków Watykanu m.in. ogrodów Watykańskich. Ciekawe było też porównanie trzech ostatnich papieży z punktu widzenia autorki.
Cytat: "Wielkość Jana Pawła II polegała na zaakceptowaniu splendoru przynależnego następcom Świętego Piotra, a zarazem zachowaniu wielkiej prostoty, z którą przygarniał do serca każdego, wielkich tego świata i tych marginalizowanych. Franciszek dostrzega wyłącznie tych ostatnich."
Książka trafia do moich ulubionych za treść i smaczki z życia w Watykanie, które trudno gdzieś indziej znaleźć.

Bardzo ciekawa książka o życiu w Watykanie i o papieżach z jakimi przyszło się spotykać Magdalenie Wolińskiej- Riedi. Mowa tu też o wyzwaniach pracy dziennikarskiej i zaufaniu jakim darzą ją mieszkańcy Watykanu i jego pracownicy. Często trzeba kierować się wyczuciem co pokazać lub o czym mówić. Watykan jest twierdzą, do której dostęp mają wybrani. Na filmowanie na terenie...

Jak dla mnie niezwykła książka. Dzieje Aleksandra Rostowa są zdumiewające. Z zapartym tchem śledziłam jego losy do końca. Niektóre słowa jakie tu padały podsycały zapał do czytania dalej oraz zapadały w pamięci i sercu. Jak na hrabię przystało Aleksander potrafił zachować klasę nawet w trudnych sytuacjach. Może i miał skłonności na potencjalnego alkoholika, bo codzienne popijanie wykwintnych alkoholi raczej do tego prowadzi. Jednak rzecz dzieje się w Rosji latach 1922-1954, więc może to kultura kraju. Niemniej jest to przepiękna opowieść o znaczeniu przyjaciół i odnalezieniu się w trudnych czasach bolszewizmu a potem stalinizmu. Książka i jej zakończenie pozostanie ze mną na długo.
Cytaty:
"Żyję w przekonaniu, że sens życia człowieka znany jest jedynie Bogu"
"Fortecą króla jest zamek a fortecą dżentelmena jego biurko"
"... jeśli mężczyzna nie jest panem swojego losu, to z pewnością stanie się jego sługą."
"Bowiem jedynie złamane serce odrzuca wszystko to, co efemeryczne w miłości."

Jak dla mnie niezwykła książka. Dzieje Aleksandra Rostowa są zdumiewające. Z zapartym tchem śledziłam jego losy do końca. Niektóre słowa jakie tu padały podsycały zapał do czytania dalej oraz zapadały w pamięci i sercu. Jak na hrabię przystało Aleksander potrafił zachować klasę nawet w trudnych sytuacjach. Może i miał skłonności na potencjalnego alkoholika, bo codzienne...

Do książki powróciłam z sentymentem. To wydanie ze wspaniałymi ilustracjami Jana Marcina Szancera dostałam od przyjaciela na święta Bożego Narodzenia. Przywróciło mi miłe wspomnienia z dzieciństwa i młodości. Niektóre z baśni czytałam pierwszy raz np. Choinka, Dzieje Roku czy Krzesiwo. Niezmiennie pozostaję fanką Królowej Śniegu. Mile też wspominam Starą uliczną latarnię czy Brzydkie Kaczątko. W bardzo starym wydaniu Baśni, które miałam, była też biografia Andersena. Z tego co pamiętam to pochodził z biednej rodziny, był bardzo samotny, raz chyba odrzucony przez jakąś kobietę. Może dlatego w jego baśniach mowa często o niespełnionej miłości. Gdy zdobył sławę jako pisarz zaczął podróżować. Osobiście bardzo podziwiam go za talent do dostrzegania prostych przedmiotów dookoła i nadawania im ludzkich cech, a nawet odrobiny magi. :)

Do książki powróciłam z sentymentem. To wydanie ze wspaniałymi ilustracjami Jana Marcina Szancera dostałam od przyjaciela na święta Bożego Narodzenia. Przywróciło mi miłe wspomnienia z dzieciństwa i młodości. Niektóre z baśni czytałam pierwszy raz np. Choinka, Dzieje Roku czy Krzesiwo. Niezmiennie pozostaję fanką Królowej Śniegu. Mile też wspominam Starą uliczną latarnię...