Jesteśmy społecznością, która kocha książki

NIE OCENIAJ KSIĄŻKI PO (POLSKIEJ) OKŁADCE :)

Wczoraj skończyłam „Fałszywy pocałunek”, który już dawno upatrzyłam sobie na Goodreads (oceniony jest tam na ponad 4 gwiazdki przez 60 tys. osób!) i kiedy zobaczyłam polskie wydanie tej książki.. zwyczajnie mnie zatkało. Wydawnictwo tą okładką zrobiło ogromną krzywdę tej naprawdę dobrej książce!

Ale okay, do rzeczy, bo „Fałszywy pocałunek” czytało mi się rewelacyjnie i pierwszego dnia pochłonęłam od razu połowę książki:) W tej bez dwóch zdań porządnej przygodówce znajdziecie dobrą intrygę i wyjątkowo przyjemny romans (taki bez większego słodzenia). A wszystko osadzone w naprawdę przepięknie opisanym królestwie (tak, opisy krajobrazu robią robotę – nie pamiętam, kiedy ostatnio aż tak zwracałam na nie uwagę w książce), w którym zwaśnione narody toczą ze sobą odwieczną walkę. Pojawia się tam też wątek magiczny oparty jednak na mistycyzmie, czego po zastanowieniu wcale tak często się ostatnio nie spotyka w książkach i to kolejny duży plus tej powieści.

Główna bohaterka to też ogromny atut pierwszego tomu Kronik Ocalałych, ponieważ nie jest irytująca (jak to mają już w zwyczaju te główne bohaterki rozchwytywanych serii;)). Od razu zaznaczam, że nie jest to taka typowa księżniczka jak na okładce! Lia to dziewczyna z silnym charakterem, która już na początku buntuje się przeciwko tradycji i na każdym kroku pokazuje, że z typową księżniczką nie ma nic wspólnego. Polubiłam ją i to bardzo!

I tutaj dochodzimy do wątku miłosnego, gdzie pojawia się uwielbiany przez wszystkie panie – trójkąt miłosny, gdzie jeden z panów to ten dobry, któremu wypada kibicować, ale jest też ten drugi, który zawsze ma pod górkę i od początku zajmuje straconą pozycję;) (#teamKaden haha).

No dobrze, ale dlaczego tak się o niej rozpisałam, czego raczej nie mam w zwyczaju? Bo ta książka jest naprawdę dobra, a jej premiera przemknęła gdzieś bez echa i totalnie przypadkiem dowiedziałam się, że ją u nas wydano. Dlatego jeżeli lubicie przygodówki z zaskakującymi zwrotami akcji i nie kręcicie nosem na wplątany w to romans, sięgnijcie po „Fałszywy pocałunek, a nie pożałujecie!

NIE OCENIAJ KSIĄŻKI PO (POLSKIEJ) OKŁADCE :)

Wczoraj skończyłam „Fałszywy pocałunek”, który już dawno upatrzyłam sobie na Goodreads (oceniony jest tam na ponad 4 gwiazdki przez 60 tys. osób!) i kiedy zobaczyłam polskie wydanie tej książki.. zwyczajnie mnie zatkało. Wydawnictwo tą okładką zrobiło ogromną krzywdę tej naprawdę dobrej książce!

Ale okay, do rzeczy, bo...

Chociaż to kryminał, to jest bardzo lekki i niesamowicie humorystyczny. Tak, impulsywna 60letnia Niemka na emeryturze przeprowadzająca się na Sycylię, próbująca rozwikłać tajemnicę morderstwa momentami totalnie nie panuje nad swoim językiem i wcale nie krępuje się w wyrażaniu siebie :) Plus ta Sycylia, której niesamowity klimat czuje się w tle... Bardzo przyjemne czytadło!

Chociaż to kryminał, to jest bardzo lekki i niesamowicie humorystyczny. Tak, impulsywna 60letnia Niemka na emeryturze przeprowadzająca się na Sycylię, próbująca rozwikłać tajemnicę morderstwa momentami totalnie nie panuje nad swoim językiem i wcale nie krępuje się w wyrażaniu siebie :) Plus ta Sycylia, której niesamowity klimat czuje się w tle... Bardzo przyjemne czytadło!

Wczoraj, równo minutę przed północą skończyłam czytać jedną z lepszych książek, po które sięgnęłam w moim życiu. I chociaż przyznaję, nie myślałam tak o niej aż do ostatniej kropki tej powieści, to teraz, kiedy już dosłownie się z tym przespałam, czuję go. Jest kac. Kac porównywalny do tego po „Oddam ci słońce”, bo obie książki w zasadzie są na tym samym poziomie głębokości docierania do czytelnika.

Nie wiem co mam Wam o niej napisać, bo w tej książce działo się tyle, jakby miała 2 tys. stron, a nie 400. Obyczajówka, YA, LGBT. Chyba pierwsza książka, w której nie byłam w stanie przewidzieć wydarzeń aż w takim stopniu, ponieważ jej (jakby mogło się wydawać) główny wątek rozwiązuje się już praktycznie na początku. Zaskakująca. Naprawdę. Książka o dorastaniu, podejmowaniu życiowych decyzji, definiowaniu siebie… Mocna. Prawdziwa. Piękna.

Wczoraj, równo minutę przed północą skończyłam czytać jedną z lepszych książek, po które sięgnęłam w moim życiu. I chociaż przyznaję, nie myślałam tak o niej aż do ostatniej kropki tej powieści, to teraz, kiedy już dosłownie się z tym przespałam, czuję go. Jest kac. Kac porównywalny do tego po „Oddam ci słońce”, bo obie książki w zasadzie są na tym samym poziomie głębokości...