Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po "Marinę", napisaną przez C.R.Zafona (do którego mam ogromny sentyment), sięgnęłam tylko, po to, żeby mieć pełen obraz jego jako pisarza i całej jego twórczości. I o ile uważam, że rok temu ta książka spodobałaby mi się o wiele bardziej, nadal myślę, że jest to pozycja, której nie można zapomnieć.
Nikt tak pięknie nie opisuje tej zamglonej i tajemniczej Barcelony, jej uliczek i sekretów jak własnie Zafon. Jego kunszt pisarski jest nie do podrobienia, tak samo zresztą jak klimat.Jedyny problem jaki widzę, to powtarzalna fabuła, któa zawsze opiera się na tym samym, jednak po kolejnej przeczytanej przeze mnie jego książce dochodzę do wniosku, że to nie dla fabuły je tak uwielbiam. Ta powieść jest bardzo świadoma, utkana bardzo misternie, zostawia bardzo duże wrażenie. coś pięknego :)

Po "Marinę", napisaną przez C.R.Zafona (do którego mam ogromny sentyment), sięgnęłam tylko, po to, żeby mieć pełen obraz jego jako pisarza i całej jego twórczości. I o ile uważam, że rok temu ta książka spodobałaby mi się o wiele bardziej, nadal myślę, że jest to pozycja, której nie można zapomnieć.
Nikt tak pięknie nie opisuje tej zamglonej i tajemniczej Barcelony, jej...

Mało odkrywczy, słaby fabularnie, nic nie wnoszący do życia taki tam kryminalik. Lekki i w miarę przyjemny, pomijając prowadzone dialogi i fabułę banalną jak dla osła. Może dla przeciętnego Polaka, który jedną książkę czyta na pięć lat, byłaby całkiem niezła, jednak komuś kto w swoim życiu przeczytał więcej niż "Plastusiowy pamiętnik" nie polecam. Bardzo płaskie i nie zasługujące na miano kryminału. Żadnej tam jazdy bez trzymanki, żadnego ostrego języka i scen seksu, w przeciwieństwie do tego co jest napisane na okładce. Nie kupię kolejnej części tej serii i na pewno nie wrócę już do tej autorki.

Mało odkrywczy, słaby fabularnie, nic nie wnoszący do życia taki tam kryminalik. Lekki i w miarę przyjemny, pomijając prowadzone dialogi i fabułę banalną jak dla osła. Może dla przeciętnego Polaka, który jedną książkę czyta na pięć lat, byłaby całkiem niezła, jednak komuś kto w swoim życiu przeczytał więcej niż "Plastusiowy pamiętnik" nie polecam. Bardzo płaskie i nie...

Do tej książki podchodziłam trzy razy, za żadnym nie udało mi się przeczytać więcej niż 50 stron. Wydawała mi się nudna, dla mnie kompletnie nietrafiona i mdła. Jakie to było absurdalne myślenie!
Kiedy w końcu zabrałam się do nadrabiania zaległości z mojej biblioteczki "Historia pszczół" poszła na pierwszy ogien. Zmusiłam się wręcz, żeby znowu ją otworzyć. I wtedy kompletnie utonęłam. Jest to bowiem powieść, która nie pozwala się oderwać, niesamowicie fascynuje czytelnika historia trzech głównych bohaterów, która jest poprowadzona tak misternie, że pod koniec lektury nie mogłam uwierzyć w jak sprytny sposób zostało to przedstawione. Wiele tam bardzo trafionych metafor, świenych, a przede wszystkim życiowych, rozmów. Zdecydowanie jest to książka warta przeczytania i polecenia wszystkim zapaleńcom, nie tylko pszczół. :)

Do tej książki podchodziłam trzy razy, za żadnym nie udało mi się przeczytać więcej niż 50 stron. Wydawała mi się nudna, dla mnie kompletnie nietrafiona i mdła. Jakie to było absurdalne myślenie!
Kiedy w końcu zabrałam się do nadrabiania zaległości z mojej biblioteczki "Historia pszczół" poszła na pierwszy ogien. Zmusiłam się wręcz, żeby znowu ją otworzyć. I wtedy...