Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Początek jest tak fatalny, że gdyby nie motywujące opinie innych czytelników odstawiłabym ten drugi tom po pięćdziesięciu stronach i nie zawracała sobie nim głowy. Byłaby to pomyłka z mojej strony, ponieważ po pojawieniu sie Rhysanda powieść nabiera tempa. Może te pierwsze rozdziały wypełnione za przeproszeniem zarzyganymi nocami pełnymi wyrzutów sumienia na przemian z seksem i przygotowaniami do wielkiego wesela z egoistycznym i władczym Tamem to, tak naprawdę celowy zabieg żeby czytelnik poczuł się przytłoszony Dworem Wiosny i docenił poczucie wolności na dworze Księcia Nocy... Postać Rhysa nadaje powieści charakter i wszystkie wydarzenia tak wciągają, że przeczytałam do końca jednym tchem. Gorąco polecam i chwytam za trzecią część.

Początek jest tak fatalny, że gdyby nie motywujące opinie innych czytelników odstawiłabym ten drugi tom po pięćdziesięciu stronach i nie zawracała sobie nim głowy. Byłaby to pomyłka z mojej strony, ponieważ po pojawieniu sie Rhysanda powieść nabiera tempa. Może te pierwsze rozdziały wypełnione za przeproszeniem zarzyganymi nocami pełnymi wyrzutów sumienia na przemian z...

Z poczatku powieść zapowiadała się ciekawie - łowczyni, która musiała zadbać o byt swojej rodziny, tajemnicza wojna z przed lat, sprzedawanie skór najemniczce (miałam nadzieję, że jej wątek się jeszcze pojawi, ponieważ wydała mi sie postacią godną uwagi), groźna bestia, która porywa Feyrę jako zadośćuczynienie za śmierć jedego z Fae. (Przesyt "Fae wysokiego rodu"). Później było co raz gorzej, te daremne próby ucieczki i dziecięcy wręcz bunt, a zarazem zachwyt nad cudownością krainy i "dzikością" jej mieszkańców.
Powrót Feyry do domu i rodziny to chyba najgorszy wątek w książce.. Chciałam nią rzucić w kąt.. Jednak mam w zwyczaju doczytywanie książek do końca i wcale tego nie pożałowałam. Akcja w końcu nabrała tempa, nikt się z dziewczyną nie patyczkował, była bita, wieziona i poddawana próbom. "Prace domowe" były watkiem, który chciałabym pominąć.. Rhysand był jedną z najciekawszych postaci i spodobał mi się jego pomysł na podejście Amaranthy i ocalenie Feyry.
Miłość głównych bohaterów była słabo nakreślona, czegoś mi między nimi brakowało, a zagadka, która miała ich ocalić była tak prosta, że zaczęło mnie to irytować. Powieść nadrobiła zakończeniem, które naprawdę mnie wciągnęło i pozwoliło odłożyć książkę z pozytywnymi odczuciami ;) Zabieram sie za pozostałe części.

Z poczatku powieść zapowiadała się ciekawie - łowczyni, która musiała zadbać o byt swojej rodziny, tajemnicza wojna z przed lat, sprzedawanie skór najemniczce (miałam nadzieję, że jej wątek się jeszcze pojawi, ponieważ wydała mi sie postacią godną uwagi), groźna bestia, która porywa Feyrę jako zadośćuczynienie za śmierć jedego z Fae. (Przesyt "Fae wysokiego rodu")....

Niby historia ładna, ale większość powieści mnie tak znudziła, że chciałam ją jak najszybciej mieć z głowy.

Niby historia ładna, ale większość powieści mnie tak znudziła, że chciałam ją jak najszybciej mieć z głowy.