Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Starzejący się portret, wiecznie młody model - zachwycił mnie ten pomysł. Rzucone zaklęcie jak w Fauście zaklina rzeczywistość i sprzedaje duszę "diabłu". Sam pomysł i wartość moralizatorska - bardzo zacna. Ale mam wiele "ale" do tego klasyka.

Postaci w powieści sztuczne, teatralne, odrzucające. Niepotrzebne dłużyzny np. przy opisie zainteresowań Doriana. Dworskie potyczki słowne nie wnoszące nic i drażniące swoją "jednostajną błyskotliwością". Z kolei przemiana bohatera zbyt szybka i mało wiarygodna, zrobiona po łebkach.

Apetyty były spore i chyba stąd moje rozczarowanie i tylko "6" w ocenie

Starzejący się portret, wiecznie młody model - zachwycił mnie ten pomysł. Rzucone zaklęcie jak w Fauście zaklina rzeczywistość i sprzedaje duszę "diabłu". Sam pomysł i wartość moralizatorska - bardzo zacna. Ale mam wiele "ale" do tego klasyka.

Postaci w powieści sztuczne, teatralne, odrzucające. Niepotrzebne dłużyzny np. przy opisie zainteresowań Doriana. Dworskie...

Książkę łyknęłam szybko. W temacie narkotyków nie mam zbyt dużej wiedzy, więc banalne pytania zadawane przez dziennikarkę mi odpowiadały i pozwalały się jak najwięcej dowiedzieć. Najbardziej zainteresował mnie fragment o lekomanii i dwa ostatnie rozdziały o działaniu Monaru. Na plus także złoty środek w wypowiedziach terapeutki, na minus chaos w rozdziałach i niezbyt lotne i trafne tytuły rozdziałów (jak i podtytuł książki, który uznaję za clickbajtowy - książka wcale nie dotyczy ćpających dzieci, choć tym się zaczyna)

Książkę łyknęłam szybko. W temacie narkotyków nie mam zbyt dużej wiedzy, więc banalne pytania zadawane przez dziennikarkę mi odpowiadały i pozwalały się jak najwięcej dowiedzieć. Najbardziej zainteresował mnie fragment o lekomanii i dwa ostatnie rozdziały o działaniu Monaru. Na plus także złoty środek w wypowiedziach terapeutki, na minus chaos w rozdziałach i niezbyt lotne...