Jesteśmy społecznością, która kocha książki

11.11.2019 - mam ogromny sentyment do serialu, dlatego odświeżyłam sobie książkę i serial

11.11.2019 - mam ogromny sentyment do serialu, dlatego odświeżyłam sobie książkę i serial

„Banan bananowi nierówny – liczą się jedynie te grube, długie i dojrzałe. Czyli o sztuce pisania erotyków”

Wszyscy twierdzą, że rozmiar nie ma znaczenia, ale nagle w erotykach okazuje się inaczej. Przecież mężczyzna idealny to mężczyzna wysoki, bogaty, dobrze zbudowany i co najważniejsze z dużym, grubym penisem. A kobieta? Kobieta musi być drobna, wąska w tali i wbrew obecnie panującej modzie musi być naturalna – zero silikonu w cyckach – tylko tyle, ile Bozia dała, czyli nie za dużo i nie za mało, żadnego botosku w ustach. Ale przede wszystkim musi być niedoświadczona seksualnie, bo przecież kobiety nie mogą się znać na t y c h sprawach jak mężczyźni, co nie? To facet powinien być świntuchem, brutalem i drapieżnikiem, który wie, czego chce. A chcieć może posłusznej niuni, która mu obciągnie i nie będzie miała nic przeciwko seksowi oralnemu. Ona zaś chce mieć faceta, który zniewoli ją i będzie panem jej całego życia, który powie, co ma ubrać, jak ma myśleć, jak się zachowywać i rozkładać przed nim nogi, kiedy on sobie tego zażyczy.

Każdy erotyk jest taki sam. Powiela się ten sam schemat, bo kasa musi się zgadzać. Wystarczy tylko zmienić imiona głównym postaciom, dorobić jakiekolwiek tło do tego i tadam – erotyk gotowy. Prawda, że proste? Przystojny bogacz z dużym instrumentem i ładna dziewczyna, której nie zależy na kasie i ma cały czas mokro, kiedy on jest w pobliżu. W tle musi być jego firma, nie ważne czym się zajmująca, ale przynosząca ogromne zyski. W „dobrym” erotyku musi być koniecznie wątek romansu biurowego, w którym ona robi mu loda. Ponadto nie wolno w takiej historii wprowadzać ogromu bohaterów. Wystarczy wszak wprowadzić dwójkę głównych postaci i dodać jakąś jej przyjaciółkę i dajmy na to jego brata, bo faceci nie mają przyjaciół, są przecież na to zbyt męscy.

Kiedy mamy już to wszystko, wystarczy napisać książkę. Ale, ale… nie ma co się męczyć i trudzić. To już nie są czasy Greya, gdzie trzeba stworzyć historię na około 500 stron i w dodatku w trzech tomach. Obecnie optymalna ilość stron na dobrze sprzedający się erotyk wynosi średnio 250 stron. Nie jest to mało, nie jest to dużo, ale w sam raz do poczytania między obieraniem ziemniaków do obiadu a szorowaniem kibla.

Prosta i niewymagająca skupienia historia o miłości głównych bohaterów, w dodatku krótka, żeby nie zanudzić czytelnika, nie sprzeda się zbyt dobrze. Jest jeszcze coś ważnego. Coś bez czego w obecnych czasach książka sobie nie poradzi. Tym czymś jest m a r k e t i n g. Wystarczy byle gówno, bo inaczej tego nazwać nie można, zapakować w złoty papierek, okrzyknąć czymś, czego akurat potrzebujesz i gotowe. Dopiero przy rozpakowaniu znika cała magia tego „produktu”. Już nie jest to coś potrzebnego, wartościowego i pięknego – nagle w rękach zostaje nam śmierdzące, niepotrzebne, brzydkie gówno.

Czujemy się rozczarowani i obiecujemy sobie, że nigdy więcej nie nabierzemy się na kolejne mamiące nas reklamy, na te wszystkie chwyty marketingowe, promocje, rabaty… Ale jesteśmy tylko ludźmi. Łudzimy się, że a może teraz będzie inaczej, lepiej. Przecież nie mogą nas tak ciągle okłamywać. Przecież inni ludzie są zadowoleni i reklamują to, więc musi być to na swój sposób wartościowe.

I znowu nabieramy się na ładne, „złote” opakowanie…

Ja tak właśnie się nabrałam. Obiecywałam sobie, że nie będę konsumentem, który da się omamić. Wyszło jak wyszło. Znowu trzymałam w rękach gówno w złotym papierku…

Skuszona opisem i tytułem książki sięgnęłam po erotyk napisany przez Penelope Bloom. A chodzi dokładnie o „Jego banana”. Przyznajcie mi rację, że tytuł jak i okładka przykuwają uwagę! Kusi przecież podnieść i zajrzeć do środka… Przynajmniej ja tak miałam.

Zapewniam - nie jest to książka o małpach.
Chociaż może być powinna… Może wtedy okazałaby się interesująca, lepsza, ciekawsza? Kto wie…

Myślałam, że dostanę coś choć trochę innego od tych wszystkich erotyków pokroju Greya. Albo chociaż coś zabawnego, bo przecież „Jego banan” nie brzmi zbyt wyniośle. A tu dupa blada! Kolejny erotyk na ten sam kopyt, ten sam schemat, który opisałam powyżej.

Ja się nabrałam. A czy Ty chcesz popełnić mój błąd?

Jeżeli jesteś wymagającym czytelnikiem, to ta recenzja nie była w ogóle kierowana do Ciebie. Chyba zabłądziłeś w odmętach Internetu. A jeżeli jesteś fanką erotyków, bo faceci nie czytają przecież erotyków, oni wolą pronosy, i masz akurat trochę czasu do zmarnowania, to proszę bardzo – droga wolna! Zależy czego oczekujesz od tej książki. Czy oderwania się od garów czy innych błahych spraw – to myślę, że się nada. Bo jeżeli szukasz lektury, którą będziesz mogła przeżywać jeszcze kilka dni po przeczytaniu, to daruj sobie, bo nie warto.

Zaraz ktoś z Was zarzuci mi: „To po jakie licho w ogóle to czytałaś?”. Odpowiedź może Was niezadowolić, bo po prostu nie wiem. To chyba wewnętrzny masochizm albo inne jakieś schorzenie. Jestem przecież Naczelną Recenzentką Erotyków i wciąż szukam takiego, który będzie inny niż wszystkie, nie będzie powielać schematu Greya i całej reszty, będzie powiewem czegoś nowego. A może ja za dużo wymagam? Może tylko ja mam taką potrzebę. Może inni właśnie lubią tę schematyczność i w kółko czytać to samo?

No nic. Idę szukać następnego erotyka do czytania pomiędzy prasowaniem a odkurzaniem.

Wielka Niedźwiedzica
21 marca 2019

„Banan bananowi nierówny – liczą się jedynie te grube, długie i dojrzałe. Czyli o sztuce pisania erotyków”

Wszyscy twierdzą, że rozmiar nie ma znaczenia, ale nagle w erotykach okazuje się inaczej. Przecież mężczyzna idealny to mężczyzna wysoki, bogaty, dobrze zbudowany i co najważniejsze z dużym, grubym penisem. A kobieta? Kobieta musi być drobna, wąska w tali i wbrew...

21.08.2019 - jako audiobook

21.08.2019 - jako audiobook