Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to jedna z lepszych książek, jakie przeczytałam. Cieszę się, że na nią trafiłam, żałuję jedynie, że tak późno. Jej ogromną zaletą jest niezliczona ilość przykładów z życia autora, zarówno rodzinnego, jak i zawodowego.

Jako że każdy z nas wchodzi w relacje z innymi ludźmi, polecam tę książkę każdemu, bez wyjątku. 3 pierwsze nawyki, opisane przez Coveya, mówią o pracy nad sobą, nad swoim charakterem. 3 kolejne dotyczą współzależności, współpracy z innymi.

Najlepiej byłoby "wspinać się po drabinie nawyków", najpierw poznać, przeanalizować i opanować 3 pierwsze, następnie 3 ostatnie. Jednak, jak autor pisze w ostatnim roździale, omawiającym 7 nawyk - "ostrzenie piły", jeśli zajmujemy się rozwijaniem jednego nawyku, przy okazji rozwijamy też inne. Co w moim przypadku jest dość dobrą wiadomością - czytając książkę, dowiadziałam się, że na pewne sprawy opisane w drugiej części książki zwracałąm wiekszą uwagę, były dla mnie ważniejsze w określonym momencie mojego zycia niż niektóre problemy poruszane w rozdziałam o 3 pierwszych nawykach.

Warto sięgnąć po tę książkę w każdym wieku, nigdy nie jest za późno, na każdym etapie życia wyciągniemy z niej coś pozytywnego; uważam jednak, że im wcześniej się z nią zapoznamy, tym lepiej dla nas.

Jest to jedna z lepszych książek, jakie przeczytałam. Cieszę się, że na nią trafiłam, żałuję jedynie, że tak późno. Jej ogromną zaletą jest niezliczona ilość przykładów z życia autora, zarówno rodzinnego, jak i zawodowego.

Jako że każdy z nas wchodzi w relacje z innymi ludźmi, polecam tę książkę każdemu, bez wyjątku. 3 pierwsze nawyki, opisane przez Coveya, mówią o pracy...

Tytułowa bohaterka, której nie sposób nie lubić, piękny język, wciągająca historia, a wszystko to otulone mrocznym i tajemniczym klimatem dziewiętnastowiecznych powieści wiktoriańskich. „Dziwne losy Jane Eyre” to mój ulubiony klasyk, do którego bez wątpienia jeszcze niejednokrotnie wrócę.

Tytułowa bohaterka, której nie sposób nie lubić, piękny język, wciągająca historia, a wszystko to otulone mrocznym i tajemniczym klimatem dziewiętnastowiecznych powieści wiktoriańskich. „Dziwne losy Jane Eyre” to mój ulubiony klasyk, do którego bez wątpienia jeszcze niejednokrotnie wrócę.

Piękna, wzruszająca, niezwykle smutna opowieść o przyjaźni i marzeniach w czasach wielkiego kryzysu.

Piękna, wzruszająca, niezwykle smutna opowieść o przyjaźni i marzeniach w czasach wielkiego kryzysu.

"Ostatnie rozdanie" Wiesława Myśliwskiego to jedna z moich ulubionych książek; kiedyś na pewno jeszcze do niej wrócę, i to niejeden raz. Co mnie urzekło w tej książce, to sentymentalizm i wątek odrzuconej, być może nawet nieodwzajemnionej, miłości Marii do głównego bohatera (który jest zarazem narratorem powieści).
Maria pisze listy do swojego ukochanego. Opisuje w nich swoje życie, wspomina dzieci, męża, pracę. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że adresat tych listów bardzo często zmienia miejsce zamieszkania, nigdy nie podając Marii nowego adresu. Pomimo tego,
jej listy zawsze do niego docierają. Bardzo spodobał mi się ten wątek książki, właśnie ze względu na zawarty w nim realizm magiczny.
Poza tym gawędziarski sposób narracji, wzruszające wspomnienia z lat młodości narratora, no i język – wszystko to składa się na to, że "Ostatnie rozdanie" mogę zaliczyć do grona moich najlepszych przyjaciół.

"Ostatnie rozdanie" Wiesława Myśliwskiego to jedna z moich ulubionych książek; kiedyś na pewno jeszcze do niej wrócę, i to niejeden raz. Co mnie urzekło w tej książce, to sentymentalizm i wątek odrzuconej, być może nawet nieodwzajemnionej, miłości Marii do głównego bohatera (który jest zarazem narratorem powieści).
Maria pisze listy do swojego ukochanego. Opisuje w nich...