Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Może i "przegadana", ale za to jaki wspaniały, odprężający i eksploracyjny snuj w startrekowym stylu - i to wyprzedzając go o ponad dekadę! Podobało się.

Może i "przegadana", ale za to jaki wspaniały, odprężający i eksploracyjny snuj w startrekowym stylu - i to wyprzedzając go o ponad dekadę! Podobało się.

Nie bardzo rozumiem podpinania tej książki pod fantastykę i myślę, że zrobiło jej to nieco krzywdy. Taka Anomalia Le Telliera, mimo że gdyby była wydana trzydzieści lat temu to byłaby pewnie klasykiem science-fiction, jest zaliczana do literatury pięknej; w Prędkości Mroku jedyne co jest związanego z "fantastyką", to pewne fizyczne dywagacje służące stylistyce (jak tytułowa prędkość mroku), i bardzo delikatne nawiązanie konstrukcyjno-fabularne do Kwiatów dla Algernona; choć tam chodziło o stricte upośledzenie, tak tutaj akcja się toczy w ogół bohatera będącego w spektrum autyzmu. Jest pewien niewykorzystany potencjał, ale tego rodzaju książki są bardzo rzadkie (w przeciwieństwie do filmów i seriali), że i tak warto się zapoznać.

Nie bardzo rozumiem podpinania tej książki pod fantastykę i myślę, że zrobiło jej to nieco krzywdy. Taka Anomalia Le Telliera, mimo że gdyby była wydana trzydzieści lat temu to byłaby pewnie klasykiem science-fiction, jest zaliczana do literatury pięknej; w Prędkości Mroku jedyne co jest z...

Rozwiń

Zwiń

Jedna z tych serii, które chciałoby się lubić, ale ogólna toporność nie pozwala :)

Jedna z tych serii, które chciałoby się lubić, ale ogólna toporność nie pozwala :)

Fantasy thriller medyczny, w stylu niektórych odcinków Blacklisty ze Spaderem - sci-fi element medyczny jako pretekst do wydarzeń kryminalnych. W sumie dobrze poprowadzone, ale bez większych emocji.

Fantasy thriller medyczny, w stylu niektórych odcinków Blacklisty ze Spaderem - sci-fi element medyczny jako pretekst do wydarzeń kryminalnych. W sumie dobrze poprowadzone, ale bez większych emocji.

Klasyczny Shaw - "mam dobry pomysł, ale jeszcze lepszy na to, jak go zepsuć, a najlepiej w ogóle nie przedstawić" :)))

Klasyczny Shaw - "mam dobry pomysł, ale jeszcze lepszy na to, jak go zepsuć, a najlepiej w ogóle nie przedstawić" :)))

Drugi tom tech fantasy twórcy Xanth. Nie jest to złe, po prostu klasyczne, przygodowe czytadełko.

Drugi tom tech fantasy twórcy Xanth. Nie jest to złe, po prostu klasyczne, przygodowe czytadełko.

Przeczytałem pierwszy tom, słaby, przeczytałem drugi, chcąc dać drugą szansę, a skoro się przeczytało dwa, to wypadałoby zakończyć serię - i tym sposobem wpadłem w pułapkę czytając całą trylogię, z którą żadnych dobrych wspomnień mieć nie będę.

Przeczytałem pierwszy tom, słaby, przeczytałem drugi, chcąc dać drugą szansę, a skoro się przeczytało dwa, to wypadałoby zakończyć serię - i tym sposobem wpadłem w pułapkę czytając całą trylogię, z którą żadnych dobrych wspomnień mieć nie będę.

Po kiepskim pierwszym tomie dałem szansę drugiemu. Nie było lepiej.

Po kiepskim pierwszym tomie dałem szansę drugiemu. Nie było lepiej.

Pierwsza nowelka BARDZO dobra, poprzez pewien weirdowy element i traktowanie przesunięcia w strukturze rzeczywistości jako czegoś in-universe oczywistego. Podskórnie niepokoiło. Pozostałe dwie powiązane tematycznie, ale już bez tak silnego ładunku.

Pierwsza nowelka BARDZO dobra, poprzez pewien weirdowy element i traktowanie przesunięcia w strukturze rzeczywistości jako czegoś in-universe oczywistego. Podskórnie niepokoiło. Pozostałe dwie powiązane tematycznie, ale już bez tak silnego ładunku.

Oj tam, gniot od razu... jest tu dość sporo utopijnego optymizmu, ale socrealizm nie jest tak nachalny, jak w większości współczesnych dzieł - nie bawi się w moralizatorstwo ani kaznodziejstwo, raczej stanowi pewną kanwę fabularną (choć, wtórnie, pewnie też propagandową, ale znów jest to subtelniejsze, niż w dzisiejszych serialach, filmach i książkach), w pewien sposób raczej startrekowe niż bolszewickie.

Oj tam, gniot od razu... jest tu dość sporo utopijnego optymizmu, ale socrealizm nie jest tak nachalny, jak w większości współczesnych dzieł - nie bawi się w moralizatorstwo ani kaznodziejstwo, raczej stanowi pewną kanwę fabularną (choć, wtórnie, pewnie też propagandową, ale znów jest to s...

Rozwiń

Zwiń