Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaczęłam to czytać w liceum, ale wtedy, czy to z braku czasu czy wiedzy historycznej, kompletnie mi ta książka nie wchodziła. Po tych kilku latach postanowiłam zasiąść do lektury ponownie. I nie żałuję. Pierwszy tom "Ogniem i mieczem" czyta się rewelacyjnie! Wartka akcja, jędrni bohaterowie (oczywiście, jak to u Sienkiewicza, tylko męscy, pisarz nie miał dobrego pióra do opisywania psychologii kobiet) i pieprzny miejscami dowcip. Do sienkiewiczowskiego stylu trzeba oczywiście trochę przywyknąć, ale moim zdaniem warto.

Zaczęłam to czytać w liceum, ale wtedy, czy to z braku czasu czy wiedzy historycznej, kompletnie mi ta książka nie wchodziła. Po tych kilku latach postanowiłam zasiąść do lektury ponownie. I nie żałuję. Pierwszy tom "Ogniem i mieczem" czyta się rewelacyjnie! Wartka akcja, jędrni bohaterowie (oczywiście, jak to u Sienkiewicza, tylko męscy, pisarz nie miał dobrego pióra do...

Świetna książka i idealne dopełnienie Trylogii. Po przeciążonym bitwami Potopie, pierwszą połowę Pana Wołodyjowskiego ze wszelkimi miłosno-osobistymi potyczkami czyta się bardzo przyjemnie. Naplątanie relacji miłosnych budziło pewne skojarzenia z komediami szekspirowskimi. Książka od połowy wraca jednak do brutalnych i krwawych wypadków, w tym tomie chyba nawet brutalniejszych niż w poprzednich opisów, co być może było zamierzonym działaniem pisarza, mającym ukazać dziczenie Polaków spowodowane półwieczem wojen. Opis obrony Kamieńca nie robi takiego wrażenia, jak opis Zbaraża czy Częstochowy. Mimo tego, ostatni tom Trylogii podobał mi się najbardziej. Generalnie podobał mi się bardzo cały cykl i cieszę się, że zdecydowałam się w końcu po niego sięgnąć (zapewniając sobie wcześniej niezbędne zaplecze wiedzy historycznej w postaci lektury Pawła Jasienicy). Polecam przygodę z Rzeczpospolitą Szlachecką każdemu :)

Świetna książka i idealne dopełnienie Trylogii. Po przeciążonym bitwami Potopie, pierwszą połowę Pana Wołodyjowskiego ze wszelkimi miłosno-osobistymi potyczkami czyta się bardzo przyjemnie. Naplątanie relacji miłosnych budziło pewne skojarzenia z komediami szekspirowskimi. Książka od połowy wraca jednak do brutalnych i krwawych wypadków, w tym tomie chyba nawet...

Klasyka nad klasykami gatunku. Świetna historia, rewelacyjne studium psychologii postaci i ich emocji. Bardzo smutna i w gruncie rzeczy skłaniająca do namysłu nad sensownością zemsty. Autorka trafnie również wybrała perspektywę narracji - ze względu na własny biogram, opowieść snuta przez gospodynię jest bardzo przekonująca. Polecam gorąco wszystkim wielbicielom literatury XIXw.

Klasyka nad klasykami gatunku. Świetna historia, rewelacyjne studium psychologii postaci i ich emocji. Bardzo smutna i w gruncie rzeczy skłaniająca do namysłu nad sensownością zemsty. Autorka trafnie również wybrała perspektywę narracji - ze względu na własny biogram, opowieść snuta przez gospodynię jest bardzo przekonująca. Polecam gorąco wszystkim wielbicielom literatury...

Lektura rozrywkowa. Zabawna, ale dość prosta opowiastka. Prosty schemat fabuły ratują opisane z dowcipem, ale jednak pogłębione psychologicznie postacie drugoplanowe oraz przekonująca kreacja głównej bohaterki - głupiutkiej, nieobytej z życiem i naiwnej (co jednak wynikało głównie z jej młodego wieku), ale jednak mającej serce na właściwym miejscu. Lektura na jeden wieczór, polecana głównie paniom :)

Lektura rozrywkowa. Zabawna, ale dość prosta opowiastka. Prosty schemat fabuły ratują opisane z dowcipem, ale jednak pogłębione psychologicznie postacie drugoplanowe oraz przekonująca kreacja głównej bohaterki - głupiutkiej, nieobytej z życiem i naiwnej (co jednak wynikało głównie z jej młodego wieku), ale jednak mającej serce na właściwym miejscu. Lektura na jeden wieczór,...