Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowieść o dwóch kobietach, o byciu kobietą w społeczeństwie. O wątpliwym sensie dożywocia. I o wielu jeszcze innych ważnych sprawach. Tochman jak zawsze, bez zbędnych słów.

Opowieść o dwóch kobietach, o byciu kobietą w społeczeństwie. O wątpliwym sensie dożywocia. I o wielu jeszcze innych ważnych sprawach. Tochman jak zawsze, bez zbędnych słów.

Opowieści autora o śmierci staje się wraz ilością przeczytanych stron coraz bardziej osobista a wręcz intymna. Trudno określić czy to książka czy forma autoanalizy autora , która ma na celu oswojenie lęku przed śmiercią.

Opowieści autora o śmierci staje się wraz ilością przeczytanych stron coraz bardziej osobista a wręcz intymna. Trudno określić czy to książka czy forma autoanalizy autora , która ma na celu oswojenie lęku przed śmiercią.

Przeciętna książka, nieco chaotyczna choć miejscami autorka potrafi budować napięcie.

Przeciętna książka, nieco chaotyczna choć miejscami autorka potrafi budować napięcie.

Ale jak to? To ja wiem kto jest mordercą a główni ścigający nie? Ciekawa konwencja. Dobrze się czyta, dobra książka. Co będzie dalej? Czekam na kolejną.

Ale jak to? To ja wiem kto jest mordercą a główni ścigający nie? Ciekawa konwencja. Dobrze się czyta, dobra książka. Co będzie dalej? Czekam na kolejną.

Olbrzymia praca została wykonana przy zbieraniu informacji potrzebnych do napisania tej książki. Historie rodziny Sacklerów ale i ludzi z nimi związanych. Na to wszystko przerażająca prawda o tym jak życie ludzkie jest mało ważne gdy chodzi o pieniądze, o bardzo duże pieniądze.

Olbrzymia praca została wykonana przy zbieraniu informacji potrzebnych do napisania tej książki. Historie rodziny Sacklerów ale i ludzi z nimi związanych. Na to wszystko przerażająca prawda o tym jak życie ludzkie jest mało ważne gdy chodzi o pieniądze, o bardzo duże pieniądze.

Kolejny dobry kryminał autora.

Kolejny dobry kryminał autora.

Słaba, chaotyczna, dobra fabuła fatalnie opowiedziana.

Słaba, chaotyczna, dobra fabuła fatalnie opowiedziana.

Lekka, śmieszna i ciekawa.

Lekka, śmieszna i ciekawa.

Ciężko ocenić bo ksiażka nierówna, fragmenty ciekawe i głębokie potem części właściwie niepotrzebne. Całość jednak uczy, wzrusza, daje nadzieję.

Ciężko ocenić bo ksiażka nierówna, fragmenty ciekawe i głębokie potem części właściwie niepotrzebne. Całość jednak uczy, wzrusza, daje nadzieję.

Lekko nudna co w przypadku tej autorki jest rozczarowujące.

Lekko nudna co w przypadku tej autorki jest rozczarowujące.

Słabsza książka Kościelnego, sprawia wrażenie pisanej na szybko, byle do przodu. Fabuła ciekawa ale w akcji czegoś brakuje.

Słabsza książka Kościelnego, sprawia wrażenie pisanej na szybko, byle do przodu. Fabuła ciekawa ale w akcji czegoś brakuje.

Książka przegadana, rozwleczona, elementy fantastyki gmatwają treść i zaciemniają fabułę. Pierwsza część najlepsza, druga niezła, trzecia całkowicie przekombinowana. Szkoda. Jest Małe życie i nic poza nim, niestety.

Książka przegadana, rozwleczona, elementy fantastyki gmatwają treść i zaciemniają fabułę. Pierwsza część najlepsza, druga niezła, trzecia całkowicie przekombinowana. Szkoda. Jest Małe życie i nic poza nim, niestety.

Męcząca, przewidywalna, rozwlekła. Lackberg lepiej wychodzi gdy piszę sama.

Męcząca, przewidywalna, rozwlekła. Lackberg lepiej wychodzi gdy piszę sama.

Najsłabsza pozycja z dotychczas przeczytanych Gorzki. Miejscami akcja toczy się wartko ale tylko miejscami. Poza tym wiele wątków i zamieszanie w fabule zniechęca. Coś lekko poszło nie tak. Za to główny bohater nadal budzi sympatię ale jest jedyną wyrazistą postacią w tym miksie.

Najsłabsza pozycja z dotychczas przeczytanych Gorzki. Miejscami akcja toczy się wartko ale tylko miejscami. Poza tym wiele wątków i zamieszanie w fabule zniechęca. Coś lekko poszło nie tak. Za to główny bohater nadal budzi sympatię ale jest jedyną wyrazistą postacią w tym miksie.

Początek zapowiadał się zwyczajnie, przeciętnie a potem poszło. Jest tak jak w wielu opisach, to bardzo dobra książka. Opowieść snuje się gładko, całość budzi refleksję a każdy wątek daje do myślenia.

Początek zapowiadał się zwyczajnie, przeciętnie a potem poszło. Jest tak jak w wielu opisach, to bardzo dobra książka. Opowieść snuje się gładko, całość budzi refleksję a każdy wątek daje do myślenia.

Kolejna dobra książka autorki. Pozostawiająca kilka nierozwiązanych spraw s tym samym furtkę do kolejnych części. Czekam.

Kolejna dobra książka autorki. Pozostawiająca kilka nierozwiązanych spraw s tym samym furtkę do kolejnych części. Czekam.

Dobrze napisana i dobrze się czyta. Bez odkryć i zaskoczeń ale kilka nowych informacji. Jeśli dla kogoś jest pierwszym zetknięciem z tematyką dawnego życia na wsi to na pewno dobrze, że się pojawiła na rynku wydawniczym.

Dobrze napisana i dobrze się czyta. Bez odkryć i zaskoczeń ale kilka nowych informacji. Jeśli dla kogoś jest pierwszym zetknięciem z tematyką dawnego życia na wsi to na pewno dobrze, że się pojawiła na rynku wydawniczym.

Potencjał autora to umiejętność tworzenia opisów sytuacji, bo już z opisami ludzi i miejsc gorzej. Fabuła poszarpana, jakby to nie miała być powieść a ledwie jej zarys. Nuda.

Potencjał autora to umiejętność tworzenia opisów sytuacji, bo już z opisami ludzi i miejsc gorzej. Fabuła poszarpana, jakby to nie miała być powieść a ledwie jej zarys. Nuda.

Kolejna książka Kościelnego i przyszedł lekki spadek formy autora. Nie ma tej porywającej fabuły, trochę się robi pozycja obyczajowa, bohaterowie ciut nudni.

Kolejna książka Kościelnego i przyszedł lekki spadek formy autora. Nie ma tej porywającej fabuły, trochę się robi pozycja obyczajowa, bohaterowie ciut nudni.

Dobrze napisana książka, pobudzająca do refleksji ale... Niebacznie miast czytać wzięłam audiobooka. To był błąd. Czyta sympatyczny Mencwaldowski. To aktor tak charakterystyczny , tak swój i tylko swój, że nie znika czytając. O prostu cały czas główny bohater to Mencwaldowski.

Dobrze napisana książka, pobudzająca do refleksji ale... Niebacznie miast czytać wzięłam audiobooka. To był błąd. Czyta sympatyczny Mencwaldowski. To aktor tak charakterystyczny , tak swój i tylko swój, że nie znika czytając. O prostu cały czas główny bohater to Mencwaldowski.