Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na samym początku autorka "zaplusowała" przedstawieniem jej definicji słów i rozumienia pojęć co dla mnie świadczy o świadomości i przywiązaniu do dyscypliny dyskusji jaką rozpoczyna. Dla ta dyscyplina jest warunkiem koniecznym produktywnej i przyjemnej dysputy.
Książka jest wciągająca, napisana przystępnym językiem i w prosty sposób opisuje poruszane zawiłości techniczno-społeczne. Autorka zgrabnie ukazuje paradoksy, skalę opisywanych procesów i zagrożenia z nimi związane. Daje do myślenia i ciągle podpiera się suchymi danymi, wydaje mi się, że w większości mało spaczonych.
Mocno przemawia do mnie też społeczny wydźwięk książki. Podkreślenie tego jak technologia zdegenerowała nasze mózgi poprzez ciągła presję by wszystko robić szybciej by nie marnować żadnej minuty, starać się ciągle produktywnie wykorzystywać czas. Ciągle staram się nauczyć zwolnić, odpocząć, nie myśleć o czasie.
Podobnie jest z obniżeniem możliwości naszego mózgu, który zrzuca z siebie obowiązek pamiętania o czymkolwiek (w tym również emocji) bo poprzez terminal, który nosimy w kieszeni i z którym nie rozstajemy się na krok wszelkie potrzebne nam informacje zapisujemy w postaci magnetycznego śladu gdzieś w przepastnej hali pełnej migających światełek i krążącego powietrza.
Kolejną rzeczą na którą zwróciła mi autorka uwagę jest rozróżnienie osamotnienia od samotności oraz waga roli tej drugiej w naszym życiu. Mnie czas sam na sam ze sobą, bez kontaktu z otoczeniem zawsze jest ożywczy i oczyszczający. Pozwala na poukładanie myśli i wymyślenie wielu mądrych rzeczy.
Zasmuciło mnie przekonanie Pani Natalii i tym, że przy "odpowiednio wczesnym i odpowiednio szerokim śledzeniu czynników zmian każde zdarzenie można przewidzieć". Autorka nie docenia tutaj złożoności naszej rzeczywistości i przecenia możliwości obserwacji czynników zmian. Nie jest możliwe odpowiednio szerokie i wczesne ich śledzenie. Przez co czarnych łabędzi nie da się wyeliminować.
Muszę przyznać, że jestem książkowym popularnonaukowym freeqiem. Jestem pod ogromnym wrażeniem konstrukcję książki, podejście autorki do istoty definicji, semantyki, znaczenia znaczeń, naukową skrupulatność i cechującą ponadprzeciętnie inteligentne i mądre osoby skromność, świadomość niewiedzy i niepewności informacji. Biorąc powyższe pod uwagę uważam, że jest ona jednym z najświatlejszych umysłów naszych czasów. Śmiało mogę ją postawić obok Kahnemana, Harrariego czy Taleba.
Przyłączam się też do wielu głosów wychwalających po pierwsze pracę włożoną w przypisy i ich wysoką jakość podnoszącą wartość książki i komfort czytania. Kolejną jest oczywiście lista polecanych przez p. Natalię pozycji. Nawiązując do Taleba mogę powiedzieć, że w mojej "nieprzeczytanej biblioteczce Umberta Eco", która mówi, o tym, że mocniejsze świadectwo o nas dają książki, które dopiero chcemy przeczytać (lub nigdy ich nie zdążymy przeczytać) na pewno dużą część zajmie "biblioteczka poleceń N. Hatalskiej".
Na pewno sięgnę po pozostałe pozycje autorki. Nie mogę się doczekać możliwości dyskusji w realu z Panią Natalią.

Na samym początku autorka "zaplusowała" przedstawieniem jej definicji słów i rozumienia pojęć co dla mnie świadczy o świadomości i przywiązaniu do dyscypliny dyskusji jaką rozpoczyna. Dla ta dyscyplina jest warunkiem koniecznym produktywnej i przyjemnej dysputy.
Książka jest wciągająca, napisana przystępnym językiem i w prosty sposób opisuje poruszane zawiłości...

Świetna opowieść o zmianach w życiu i zmieniających się potrzebach organizacji w trakcie jej budowania. Pokazuje szerokie spektrum trudnych decyzji i jak zwykle niedocenianą rolę przypadku. Na pewno może zmotywować do podążania za marzeniem zbudowania czegoś swojego ale i pokazująca ustępstwa na jakie trzeba pójść I potrzebę ewolucji osobistych celów.

Świetna opowieść o zmianach w życiu i zmieniających się potrzebach organizacji w trakcie jej budowania. Pokazuje szerokie spektrum trudnych decyzji i jak zwykle niedocenianą rolę przypadku. Na pewno może zmotywować do podążania za marzeniem zbudowania czegoś swojego ale i pokazująca ustępstwa na jakie trzeba pójść I potrzebę ewolucji osobistych celów.

Książka dobrze i dokładnie opisuje działanie technologii blockchain oraz w jaki sposób wykorzystują to Kryptowaluty. Autorzy mocno skupili się na inwestycyjnej stronie aktywów cyfrowych, moim zdaniem trochę za mało na sposobie ich wykorzystywania. Dla porównania to tak jakby pisać o nieruchomościach tylko z perspektywy ich kupna lub sprzedaży. Książka na pewno jest dobrą pozycją dla osób, które chciałyby się dowiedzieć o co chodzi z tymi kryptowalutami oraz jak zacząć w nie inwestować.

Książka dobrze i dokładnie opisuje działanie technologii blockchain oraz w jaki sposób wykorzystują to Kryptowaluty. Autorzy mocno skupili się na inwestycyjnej stronie aktywów cyfrowych, moim zdaniem trochę za mało na sposobie ich wykorzystywania. Dla porównania to tak jakby pisać o nieruchomościach tylko z perspektywy ich kupna lub sprzedaży. Książka na pewno jest dobrą...

Książka opisuje podstawowe zasady zarządzania finansami, które są teraz dość powszechnie znane. Moim zdaniem powinny być nauczane w szkole podstawowej. Dla mnie tymi informacjami są: regularne oszczędanie,
zasada procentu składanego,
analiza ryzyka, kompetencji i biznes planu przed podjęciem przedsięwzięcia.
Ważna jest również umiejętność dostrzeżenia szansy i podjęcia ryzyka jej wykorzystania. Następnie cierpliwość i systematyczność doprowadzi nas do celu. Upragnionego bogactwa a co za tym idzie wolności i szczęścia.
Niemniej jednak dowiedziałem się trochę o Babilonie co bardzo mnie zaciekawiło. Niesamowite jak zatrważająco identyczna jest sytuacja osób zatrudnionych w obecnych czasach do niewolników z Babilonu. Rozterki niewolników chcących się wykupić są takie same jak osób, które chciałyby zwolnić (samo słowo ma w sobie wolność) się z pracy na etacie.
Polecam tę pozycję dla początkujących w szeroko pojętym temacie samorozwoju, przedsiębiorczości i inwestowania. Bardzo przystępnie napisana.

Książka opisuje podstawowe zasady zarządzania finansami, które są teraz dość powszechnie znane. Moim zdaniem powinny być nauczane w szkole podstawowej. Dla mnie tymi informacjami są: regularne oszczędanie,
zasada procentu składanego,
analiza ryzyka, kompetencji i biznes planu przed podjęciem przedsięwzięcia.
Ważna jest również umiejętność dostrzeżenia szansy i podjęcia...

Jest to świetna lektura, moim zdaniem również dla ucznia liceum. Widzę tutaj też świetny materiał na film.
Ma w sobie wszystko czego można oczekiwać od dobrej książki: dużo humoru, autoironii autora, przezabawne (na pewno dla polskiego czytelnika) słowotwórstwo w odniesienie do Kurlandii. Jedne z moich ulubionych to "ozadnik" i "pierdziel" :)
Poza tym to niesłychana mnogość, przejrzystość i trafność prezentowanych, często bardzo odmiennych poglądów filozoficznych. Uświadamiają nam jak bogatą wewnętrzną dysputę musiał Lem odbyć w swojej głowie lub być może w jakimś gronie. W dodatku wszystko to jest okraszone ciekawą fabułą, która cechuje się bardzo zmiennym tempem. Muszę jednak przyznać, że ceną tego są fragmenty opisujące ziemskie syntetyczne przewidywania i źródła nt. Encji, które były dla mnie bardzo trudne do przebrnięcia. Z resztą autor jest tego świadom i daje to do zrozumienia czytelnikowi. Jest to też celowy zabieg, który pokazuje jak mocno wszystko co do nas dociera jest zniekształcone, jak mocno zależy od tego kto tę informację przygotowuje, że nie ma informacji obiektywnej i że większość nieporozumień wynika z braku poznania obcego (podróże kształcą).
No i nie sposób nie wspomnieć o wizytówce Lema czyli futurystycznej wizji świata. Nie dość, że książka ta jest kolejnym dowodem na to, że Lem przewidział bardzo wiele aspektów naszej obecnej rzeczywistości to na dodatek Lem wybiegł wiele dziesiątek, setek i tysięcy lat dalej. Jest w tym niesamowicie przekonujący. Warto też wspomnieć o tym, że wymyślone przez niego idee, technologie i proste urządzenia są niesłychanie zgrabne. Kolejny przebłysk geniuszu uwidacznia się dzięki doświadczeniom wynalazczym z dzieciństwa i podstawom inżynierskim Lema.
Książka ma też głębszy przekaz, który moim zdaniem jest przejawem jego przeżyć związanych z wojną i oswojenie, wytłumaczenie okrucieństw z nią związanych.
Szuka uzasadnienia obecności cierpienia w ludzkim życiu poprzez pokazanie degenerującego wpływu idylli na samopoczucie i postępowanie istot rozumnych. Chce nam powiedzieć, że człowiek zawsze musi mieć wyzwanie, że komfort zabija. Stara się przestrzec przed drogami jakie już wkrótce otworzą się przed nami w związku z rozwojem sztucznej inteligencji. Dla mnie szczególnie bliska jest pierwszy raz poznana przeze mnie idea trzech światów oraz polemika Luzańskiego ektoka sprowadzająca ją do dwóch światów. To tylko kilka najważniejszych dla idei jakie porusza autor, jest jeszcze kilka, które na pewno znajdą swoich amatorów.
Uczta dla umysłu. Bardzo polecam.

Jest to świetna lektura, moim zdaniem również dla ucznia liceum. Widzę tutaj też świetny materiał na film.
Ma w sobie wszystko czego można oczekiwać od dobrej książki: dużo humoru, autoironii autora, przezabawne (na pewno dla polskiego czytelnika) słowotwórstwo w odniesienie do Kurlandii. Jedne z moich ulubionych to "ozadnik" i "pierdziel" :)
Poza tym to niesłychana...

Jest to autobiografia czasów dzieciństwa spędzonych przez Lema we Lwowie. Oprócz bardzo cennych opisów międzywojennego Lwowa z perspektywy dziecka możemy podziwiać niezwykłą analizę działania ludzkiego mózgu i dynamiki wspomnień.
Lem kolejny raz pokazuje nam swoją wyjątkową umiejętności nazywania myśli, których każdy z nas doświadcza jednak rzadko kiedy zdaje sobie z tego sprawę i umie je wyartykułować.
Rozbudowane opisy krajobrazu miasta ujmują szczególnie mnie- mieszkańca Krakowa, wzbudzając żal za utraconym Lwowem i ubolewanie nad tym, że teraz miasto zdecydowanie podupadło.
Warto podkreślić niezmiernie ciekawą, świadomą wypaczeń analizę wpływu przeżyć i otaczających młodego człowieka przedmiotów i ludzi.
Możemy dowiedzieć się oczywiście bardzo dużo o samym autorze. Dla mnie jako inżyniera z pewnością bliskie są opisy jego zainteresowań, zmagań i eksperymentów technicznych. Pomagają one lepiej zrozumieć pozostałą twórczość i rozwój Lema.
Możliwość zagłębienia się w te wspomnienia była dla mnie niezapomnianym przeżyciem.

Jest to autobiografia czasów dzieciństwa spędzonych przez Lema we Lwowie. Oprócz bardzo cennych opisów międzywojennego Lwowa z perspektywy dziecka możemy podziwiać niezwykłą analizę działania ludzkiego mózgu i dynamiki wspomnień.
Lem kolejny raz pokazuje nam swoją wyjątkową umiejętności nazywania myśli, których każdy z nas doświadcza jednak rzadko kiedy zdaje sobie z tego...

Nie znałem Lema od tej poetyckiej, wręcz podobnej do Mickiewiczowego "malowania słowem" strony. Książka jest pięknie ozdobiona niezwykłymi opisami przyrody, przedmiotów, uczuć i myśli. Lem ma talent do nazywania myśli, które każdemu przewijają się przez głowę niepostrzeżenie. Móc doświadczyć jego opisów to sama przyjemność. Jak zwykle motywem przewodnim są zmagania człowieka z człowieczeństwem i światem, który ciągle rzuca mu wyzwania i formuje je w kolejną wersję samego siebie.
Historia jest osadzona w realiach początku II wojny światowej na terenach polskich.
Odcięty od świata szpital psychiatryczny, w którym nikt na co dzień nie myśli o wojnie, która jednak co jakiś czas nagle o sobie przypomina.

Jak zwykle u Lema książka traktuje o bardzo trudnych i szerokich kwestiach. Autor skłania do głębokiego myślenia i zagłębiania się w abstrakcyjne konstrukcje filozoficzne. Jestem pod ogromnym wrażeniem.
Ciężko coś więcej napisać. Dla mnie Lem to geniusz.
Z niesłychaną lekkością, niepostrzeżenie opowiada o tym jak bogate jest życie ludzkie i jak łatwo wszystko może zostać sprowadzone do prymitywnych potrzeb. Porusza bogactwo umysłowe pacjentów szpitala psychiatrycznego i niezbadane koleje losu.

Jest to jedna z tych książek, które przez długi czas niespodziewanie przypominają o sobie w codziennych sytualacjach.

Nie znałem Lema od tej poetyckiej, wręcz podobnej do Mickiewiczowego "malowania słowem" strony. Książka jest pięknie ozdobiona niezwykłymi opisami przyrody, przedmiotów, uczuć i myśli. Lem ma talent do nazywania myśli, które każdemu przewijają się przez głowę niepostrzeżenie. Móc doświadczyć jego opisów to sama przyjemność. Jak zwykle motywem przewodnim są zmagania...

Niestety mocno rażą mnie ciągłe odniesienia/reklamy biznesu Jacka Santorskiego. Przez pierwsze 60 stron ma się wrażenie jakby się było w środku marketingowego storytellingu APP, szkoda. Później nie jest dużo lepiej. Może nieświadomie kupiłem książkę-reklamę.

Przechodząc do oceny merytorycznej muszę przyznać, że pozycja ta jest świetnym przewodnikiem po literaturze tematu, tj. przywództwa. Znalazłem kilka świetnych prac (głównie Ray Dalio i Jim Collins) na które powołuje się Jacek Santorski. Przy całym szacunku dla jego wiedzy, sposobu bycia, profesjonalizmu i dokonań niestety odnoszę wrażenie, że pozycja ta jest wersją demo jego kursu w postaci folderu reklamowego.
Niemniej jednak muszę się podzielić moimi notatkami. Oto wartościowe rzeczy jakie wyniosłem.
1. Versatile Leadership - różnorodne, szerokie przywództwo. Łączące pozorne przeciwieństwa: strategię i pracę operacyjną, wsparcie pracownika i wymagania, skupienie na sobie i na otoczeniu, bycie budowniczym i architektem itd.
2. Identyfikacja własnych martwych punktów, która odnosi się głównie do poznania swoich mocnych i słabych stron. Dzięki temu możemy wdrożyć self-monitoring, który pomoże nam unikać "przegięcia" w którąś stronę.
3. Jasne i przejrzyste kontrakty z partnerami biznesowymi, pracownikami i samym sobą. Konieczność mocnego ich przestrzegania. Otwartość w komunikowaniu niezadowolenia z podejścia i wspieranie przy poprawie. Gdy nadal nie ma woli poprawy przedstawienie wyboru/ultimatum.
4. Terapia Gestalt. Polega na dogłębnym zrozumieniu siebie i autorefleksji. Dzięki czemu można łatwiej wdrażać zmiany.
5. Strategia blue ocean. Szukania rynków, w których konkurencja jest mała, tworzenie unikalnych produktów, proponowanie produktów do odbiorców, którzy jeszcze nie wiedzą, że ich potrzebują.
6. 4 sekundy dla uspokojenia na każdy etap wdech-wstrzymanie-wydech-bezdech.
7. Pozyskać feedback. Mieć mentora/przyjaciela z którym można omawiać swoje sprawy i uzyskać od niego lustro ale i jego opinię. Weryfikować własne przeświadczenia i pomysły.
8. Merytokracja. Atmosfera prawdy w organizacji. Prosić o prawdę, feedback, tworzyć sytuacje, w których każdy będzie czuł, że może swobodnie się wypowiedzieć, wyrazić. Trzeba uważać by nie przeholować bo niektórzy mogą tego nie udźwignąć albo wykorzystać.
9. Leader powinien mieć punkt widzenia, który będzie się przewijał we wszystkim co robi. Dobrze, żeby był zgodny z why? organizacji oraz jej celem i misją.
10. Najpierw kontakt potem kontrakt. Wszelkie ustalenia zadań i wymagań od pracowników powinny poprzedzać rozmowy o ich lękach oraz oczekiwaniach, na ich podstawie poninniśmy się umawiać na dalsze zadania.
2 gwiazdki odejmuję za uciążliwość ciągłej reklamy, jedną za brak szacunku dla czytelnika.

Niestety mocno rażą mnie ciągłe odniesienia/reklamy biznesu Jacka Santorskiego. Przez pierwsze 60 stron ma się wrażenie jakby się było w środku marketingowego storytellingu APP, szkoda. Później nie jest dużo lepiej. Może nieświadomie kupiłem książkę-reklamę.

Przechodząc do oceny merytorycznej muszę przyznać, że pozycja ta jest świetnym przewodnikiem po literaturze tematu,...

Świetna książka. Pomysł by przykład przedstawianych założeń osadzić w fabule biznesowej bardzo przypadł mi do gustu. Czasami trzymała nawet w napięciu ;)
Jest to zdecydowanie jedna z najlepszych książek w tej tematyce. Odkrycia doktora Lencioniego są przedstawione spójnie, przejrzyście i zwięźle. Nie mogę się powstrzymać by nie wynotować czterech obsesji:
1. Zbuduj i utrzymaj zgrany zespół zarządzający. Poznać swoje wady i zalety. Zrobić sobie test np. Gallupa, Mayers-Bridge by znać się nawzajem, jakim typem się jest, jakie się ma przewagi. Dzięki temu można się sprzeczać, dyskutować o tym co robić dalej. Można mówić o swoich wadach, nie mieć nic do ukrycia, nie ma oporów do dyskusji nad trudnym problemem. Dzięki temu nikt nie będzie mówił o kimś negatywnie za plecami. Pozwala to na szybkie podejmowanie decyzji.
Chodzi o to by zespoły znały się nawzajem przez co będą zgrane i nie będą miały obiekcji przed mówieniem o trudnych sprawach i spieraniem się o nie. To pozwala na szacunek i zaufanie.
2. Zapewnij przejrzystość organizacji. Tak by dobrze była znana struktura i obowiązki poszczególnych działów i osób. Dotyczy to poniższych punktów:
cel, tożsamość firmy, kierunek, wartości, misję, zadania, strategia. Kiedy masz problem z podjęciem decyzji odnieś się do swoich wartości, misji lub strategii.
Zapewnienie przestrzegania wartości firmy u wszystkich poprzez dobrą rekrutację pozwala na zapewnienie zrozumienia i wspólnego języka pracowników. Pozwala to na szersze delegowanie i pewność pracowników i ich odpowiedzialność. Bo wiemy, że myślą podobnie więc powinni podjąć podobnie dobrą decyzję.
3. Komunikuj aż do przesady tożsamość i kierunek - przejrzystość. Komunikować do przesady:cel, wartości, misję, zadania, strategię. Ciągła komunikacja jest kluczem by informacja była uznana za ważną i oczywistą w firmie. Czwarta dyscyplina jest ważna by tą komunikację wspierać.
4. Przestrzegaj przejrzystości organizacji przez odpowiednie systemy zarządzania ludźmi. Bądź zgrany, przejrzysty, nawet przesadnie komunikatywny. To wpływa na skuteczność pierwszych trzech dyscyplin. Kultura organizacji żyje w tym w jaki sposób wykonuje się zarządzanie ludźmi:rozmowy kwalifikacyjne, rozmowy orientacyjne, nagradzanie, zarządzanie wynikami, zwalnianie. Na każdym szczeblu organizacji. Trzeba proces ustrukturyzować i skupić się na ludziach zgodnych z wartościami firmy i prezentujących zgodne zachowanie. Chodzi o spójne zasady zatrudniania, nagradzania i zwalniania oparte o wartości firmy.

Świetna książka. Pomysł by przykład przedstawianych założeń osadzić w fabule biznesowej bardzo przypadł mi do gustu. Czasami trzymała nawet w napięciu ;)
Jest to zdecydowanie jedna z najlepszych książek w tej tematyce. Odkrycia doktora Lencioniego są przedstawione spójnie, przejrzyście i zwięźle. Nie mogę się powstrzymać by nie wynotować czterech obsesji:
1. Zbuduj i...

Niemal na każdym kroku da się tu spotkać nieprzeniknioną bystrość umysłu i kunszt autora.
W tylko sobie znany sposób subtelnie udało mu się połączyć surowość logiki, frywolność niepewności i piękno emocji. W każdym momencie możemy doświadczać dynamicznej równowagi między tymi trzema siłami, które mają ogromny wpływ na życie.
Mądrości Umberto Eco przekazuje nam ustami Wilhelma jak i za pomocą skomplikowanej i nieprzewidywalnej fabuły.
Nie da się nie zauważyć tutaj królującej logiki jak u Taleba oraz subtelnego przekazu mądrości życiowych wplecionych w usta wielu postaci jak u Sapkowskiego. Choć Umberto na pewno ustępuje mu w tym przypadku jakością narracji i po prostu dużo lepiej się go czyta.
Z pewnością Umberto dołączy do grona moich ulubionych pisarzy wymienionych powyżej.

Oczywiście nie wszystko mi się podobało, zdarzały się momenty przydługich opisów różnych wątków. Czasami potrafiły mnie uśpić ;) Choć jak sam tłumaczy był to wynik stylu XIV-wiecznych kronikarzy ;) Nie zawsze potrafiłem znaleźć dla nich uzasadnienie, w odróżnieniu od autora.

Nie dziwię się, że Nassim Nicholas Taleb jest wielkim fanem Umberto Eco gdyż umiał on w osadzić nieoczywiste właściwości wszechświata i ludzkiego umysłu z odległych, z pozoru pięknych czasach. Ubrać je w dostojne i z pozoru czyste oblicza mnichów i religii. Zestawił je z bezwzględną ludzką głupotą, ułudą wiedzy zrozumienia świata. Złudzenie władzy nad Ziemią zostaje brutalnie zweryfikowane przez ignorancję i ciągle niedocenianą potęgę przypadku. Świetne dzieło.

Niemal na każdym kroku da się tu spotkać nieprzeniknioną bystrość umysłu i kunszt autora.
W tylko sobie znany sposób subtelnie udało mu się połączyć surowość logiki, frywolność niepewności i piękno emocji. W każdym momencie możemy doświadczać dynamicznej równowagi między tymi trzema siłami, które mają ogromny wpływ na życie.
Mądrości Umberto Eco przekazuje nam ustami...

Na początku autor poświęca dużo czasu na opis tego kim jest czytelnik, w jego mniemaniu osoba pochłonięta nawykiem proktastynacji. Trochę mnie to zniechęciło. Z książki warto zapamiętać sposób na sprawdzenie na co rzeczywiście poświęcamy czas każdego dnia zwany odwrotnym harmonogramem. Opis sposobu relaksacji poprzez autosugestię i wprowadzania się w stan przepływu jest bardzo pomocny choć trochę zbyt długi do codziennego stosowania.
W mojej ocenie Neil Fiore zbyt mocno skupia się na opisie przyczyn proktastynacji a zbyt mało na jej skutkach i sposobach niwelowania.
Podsumowując nie była to odkrywcza lektura. Jednak nie da się ukryć, że autor jest ekspertem i specjalistą, jednak przelanie swojej wiedzy na papier nie do końca mu się udało.

Na początku autor poświęca dużo czasu na opis tego kim jest czytelnik, w jego mniemaniu osoba pochłonięta nawykiem proktastynacji. Trochę mnie to zniechęciło. Z książki warto zapamiętać sposób na sprawdzenie na co rzeczywiście poświęcamy czas każdego dnia zwany odwrotnym harmonogramem. Opis sposobu relaksacji poprzez autosugestię i wprowadzania się w stan przepływu jest...

Książka jest jedną z tych, które są źródłem dla wielu innych z tej tematyki. Zwróciła moją uwagę na kilka ważnych spraw w kwestii budowania firmy/organizacji.
To co ja z niej wyciągnąłem to:
1. Inspirowanie innych naszą ideą przysparza nam lojalnych klientów i oddanych pracowników. Dzięki temu nie trzeba walczyć ceną, promocją, manipulacją, strachem itp. narzędziami o wyniki firmy.
2. Żeby organizacja odniosła sukces musi być spójna w każdej kwestii. To dlaczego robimy to co robimy, jak to robimy i jak zatrudniamy. Jeśli każdy (zarówno członek firmy jak i klient) będzie rozumiał ideę to będzie łatwiej skalować biznes.
3. W naszym przypadku tą ideą chyba jest skupienie na jakości i optymalizacja.
4. W biznesie musi być coś co będę chciał robić codziennie. Cel, nasze dlaczego musi być spójne z tym co ja chcę jako lider.
5. By osiągnąć stabilny sukces trzy składniki organizacji muszą być ze sobą spójne: wizja tego dlaczego chcemy coś zrobić, to co robić i dobrze poukładane biznesowe jak to robić.

jedyne co mi trochę przeszkadzało to ciągłe odnoszenie się do jabłka. Ale z drugiej strony takie konkretne przykłady pozwalają zrozumieć przesłanie autora. Polecam!

Książka jest jedną z tych, które są źródłem dla wielu innych z tej tematyki. Zwróciła moją uwagę na kilka ważnych spraw w kwestii budowania firmy/organizacji.
To co ja z niej wyciągnąłem to:
1. Inspirowanie innych naszą ideą przysparza nam lojalnych klientów i oddanych pracowników. Dzięki temu nie trzeba walczyć ceną, promocją, manipulacją, strachem itp. narzędziami o...