Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moja droga do przeczytania tej książki to doskonały przykład że do niektórych książek trzeba dorosnąć. Zaczęłam ją czytać w gimnazjum ale nie doszłam nawet do 100-tnej strony bo wydawała mi się nudna a nawet trochę głupia. Teraz wiem że to ja byłam w tedy jeszcze zbyt głupiutka. Na szczęście do niej wróciłam i odkryłam niesamowity świat jaki stworzył Bułhakow. Czary, diabły, wampiry, tajemnicze zniknięcia ale co tu się dziwić przecież to Rosja.

Moja droga do przeczytania tej książki to doskonały przykład że do niektórych książek trzeba dorosnąć. Zaczęłam ją czytać w gimnazjum ale nie doszłam nawet do 100-tnej strony bo wydawała mi się nudna a nawet trochę głupia. Teraz wiem że to ja byłam w tedy jeszcze zbyt głupiutka. Na szczęście do niej wróciłam i odkryłam niesamowity świat jaki stworzył Bułhakow. Czary,...

Dość długo czytałam te książkę bynajmniej nie dla tego że jest nudna wręcz przeciwnie jest niesamowicie ciekawa. Genialnie stworzone postacie pod względem psychologicznym, opisowym, charakterologicznym. Dynamiczna akcja co może zabrzmi pretensjonalnie ale trzyma w napięciu. Czytając tą powieść zostałam wchłonięta do jej świata to nie ja pożerałam ją tylko ono mnie. Płakałam, bałam się, cierpiałam tak jak by chodziło o moje życie.

Dość długo czytałam te książkę bynajmniej nie dla tego że jest nudna wręcz przeciwnie jest niesamowicie ciekawa. Genialnie stworzone postacie pod względem psychologicznym, opisowym, charakterologicznym. Dynamiczna akcja co może zabrzmi pretensjonalnie ale trzyma w napięciu. Czytając tą powieść zostałam wchłonięta do jej świata to nie ja pożerałam ją tylko ono mnie....

Uwielbiam prozę rosyjską XIX wieku. Trudno opisać takie dzieło w paru zdaniach. Czasami wyobrażam sobie że jestem Nataszą i opiekuje się rannym Andrzejem patrze w jego zamglone oczy w których odbija się tylko moje odbicie a on we mnie odnajduje samego siebie. Chyba przesadziłam ale zawsze byłam trochę romantyczką. Wielkim atutem tej książki są bohaterowie, warto się z nimi poznać.

Uwielbiam prozę rosyjską XIX wieku. Trudno opisać takie dzieło w paru zdaniach. Czasami wyobrażam sobie że jestem Nataszą i opiekuje się rannym Andrzejem patrze w jego zamglone oczy w których odbija się tylko moje odbicie a on we mnie odnajduje samego siebie. Chyba przesadziłam ale zawsze byłam trochę romantyczką. Wielkim atutem tej książki są bohaterowie, warto się z nimi...