Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To naprawdę dobra książka. Przyznaje że już biorąc ją do ręki miałam wobec niej dość wysokie oczekiwania i na szczęście się nie zawiodłam. Nie mogę napisać że fajnie się ją czyta to stanowczo złe słowo i po przeczytaniu też nie jest fajnie. W trakcie czytania czułam autentyczne przerażenie, bezsilność a momentami obrzydzenie. Szczególnie ostatnia część namieszała mi w głowie utkwiło mi w pamięci zdanie, mniej więcej brzmiało tak: Może człowiek najbardziej nie pragnie miłości tylko zrozumienie. Do teraz zastanawiam się czy to prawda. Rok 1984 to też, a nawet w dużej mierze książka o miłości, w ogóle uczucia i odczucia pełnią w niej ważna role ale ich odbiór to już osobista sprawa każdego czytelnika więc mogę tylko polecić lekturę bo naprawdę warto.Celowo nie pisze o nawiązaniach do totalitaryzmu i polityki bo po pierwsze nie jestem w tym temacie na tyle by napisać coś odkrywczego, a po drugie chyba nawet ci którzy nie czytali tej książki wiedzą że to obraz państwa totalitarnego. Ciekawy jest też wątek nowo mowy, jakoś nie potrafię wyobrazić sobie Szekspira w tym języku.

To naprawdę dobra książka. Przyznaje że już biorąc ją do ręki miałam wobec niej dość wysokie oczekiwania i na szczęście się nie zawiodłam. Nie mogę napisać że fajnie się ją czyta to stanowczo złe słowo i po przeczytaniu też nie jest fajnie. W trakcie czytania czułam autentyczne przerażenie, bezsilność a momentami obrzydzenie. Szczególnie ostatnia część namieszała mi w...

Czytanie tej książki podzieliła bym na parę etapów.Na początku krótko mówiąc miałam na nią ochotę, zapowiedz romansów, intryg, pojedynków przystojnych kawalerów o piękne szlachcianki, przeniesienie się w dawne, romantyczne czasy była kusząca . Niestety zawiła akcja, jakiś ogólny chaos, ciągłe intrygi a nawet trudne do wymówienia nazwiska bohaterów i nazwy ulic zaczeły działać ni na nerwy co sprawiło że niemalże zaniechałam dalszego czytanie. Kto mnie jednak zna wie że jestem uparta oczywiście w pozytywnym znaczeniu tego słowa, a na pewno łatwo się nie poddaje więc czytałam dalej. I tak z każdym rozdziałem coraz lepiej poznawałam zakamarki Luwru, odkrywałam coraz to nowe tajne przejścia, podsłuchiwałam rozmowy spiskowców i kochanków byłam też światkiem nie jednej upojnej nocy i próby morderstwa. Po pewnym czasie odkryłam że sama zostałam celem jakiejś niecnej intrygi mającej na celu oderwanie mnie od każdego zajęcia na rzecz dokończenie jeszcze tego "ostatniego" rozdziału. Niestety, a może stety autor okazał się sprytniejszy i pod koniec już całkiem mnie sobie podporządkował, a ja z chęcią się mu poddałam.

Czytanie tej książki podzieliła bym na parę etapów.Na początku krótko mówiąc miałam na nią ochotę, zapowiedz romansów, intryg, pojedynków przystojnych kawalerów o piękne szlachcianki, przeniesienie się w dawne, romantyczne czasy była kusząca . Niestety zawiła akcja, jakiś ogólny chaos, ciągłe intrygi a nawet trudne do wymówienia nazwiska bohaterów i nazwy ulic zaczeły ...

Kolejna książka pani Barbary którą przeczytałam, szczerze powiedziawszy nie miałam niczego innego pod ręką. Zastanawiam się czy autorka przekazała mi coś nowego, czy było w tej książce coś odkrywczego? Jeżeli porównać Pamiętnik Narkomanki i Kokaine to choć są to relacje z życia tej samej osoby to zauważa się znaczące różnice. Mam wrażenie ze Basia z pamiętnika ma nadzieje i daje ją czytelnikowi, a Barbara z kokainy straciła ją nieodwracalnie. Trochę zmęczyła mnie ta książka za dużo w niej patetyzmu wymieszanego z gównem, ale może do kogoś to dociera w każdym razie do mnie nie do końca.

Kolejna książka pani Barbary którą przeczytałam, szczerze powiedziawszy nie miałam niczego innego pod ręką. Zastanawiam się czy autorka przekazała mi coś nowego, czy było w tej książce coś odkrywczego? Jeżeli porównać Pamiętnik Narkomanki i Kokaine to choć są to relacje z życia tej samej osoby to zauważa się znaczące różnice. Mam wrażenie ze Basia z pamiętnika ma nadzieje i...

Miałam wrażenie że ta książka została napisana na siłę. Po prostu producenci serialu zwietrzyli interes albo fajną reklamę niestety chyba nikt nie pomyślał że ktoś będzie ją czytał. Przykro mi kiedy widzę coś takiego ale wtedy myślę sobie że muzyka ma swoje disco polo a literatura TO. Zauważyliście że nikt realny nie miał nawet odwagi się pod tym podpisać?

Miałam wrażenie że ta książka została napisana na siłę. Po prostu producenci serialu zwietrzyli interes albo fajną reklamę niestety chyba nikt nie pomyślał że ktoś będzie ją czytał. Przykro mi kiedy widzę coś takiego ale wtedy myślę sobie że muzyka ma swoje disco polo a literatura TO. Zauważyliście że nikt realny nie miał nawet odwagi się pod tym podpisać?

Na odwrocie tej książki przytoczona jest wypowiedzi Hemingwaya który powiedział że zrezygnowałby z dużych pieniędzy(nie pamiętam dokładnie ile) w zamian za możliwość przeczytania tej książki. Zgadzam się z nim. Autor stworzył realistyczne, doskonale skonstruowane pod względem psychologicznym postacie, w pewny momencie mamy problem bo jednocześnie nie lubimy i potępiamy główną bohaterkę, ale tez współczujemy jej. W wersji którą czytałam znajdował się wstęp gdzie było napisane że Fleubert był perfekcjonista i niemiłosiernie się męczył przy pisaniu każdego zdania, ale trzeba przyznać że efekty są świetne.

Na odwrocie tej książki przytoczona jest wypowiedzi Hemingwaya który powiedział że zrezygnowałby z dużych pieniędzy(nie pamiętam dokładnie ile) w zamian za możliwość przeczytania tej książki. Zgadzam się z nim. Autor stworzył realistyczne, doskonale skonstruowane pod względem psychologicznym postacie, w pewny momencie mamy problem bo jednocześnie nie lubimy i potępiamy...

To książka o mężczyźnie w średnim wieku, który trochę się zagubił,a my poznajemy go w momencie kiedy to sobie uświadamia. W odnalezieniu tego czego szuka pomaga mu wspomnienie dawniej opiekunki, przyjaciółki i miłości o której śmierci się dowiaduje. Autorka nie opowiada od razu wszystkiego, powoli ujawnia przed nami fakty z przeszłości które doprowadziły do obecnego stanu. Razem z głównym bohaterem odkrywamy życie na nowo. Mnie szczególnie wzruszyła historia o dużym psie oraz postać Kate dla której warto przeczytać tę książkę.

To książka o mężczyźnie w średnim wieku, który trochę się zagubił,a my poznajemy go w momencie kiedy to sobie uświadamia. W odnalezieniu tego czego szuka pomaga mu wspomnienie dawniej opiekunki, przyjaciółki i miłości o której śmierci się dowiaduje. Autorka nie opowiada od razu wszystkiego, powoli ujawnia przed nami fakty z przeszłości które doprowadziły do obecnego stanu....

Narnia mnie zaczarowała jest to naprawdę świetna historia równie świetnie opisana. Dobra dla dzieci bo rozwija wyobraźnie i uczy prawidłowych wzorców, ale dorośli też jak najbardziej mogą ją przeczytać. Ubolewam tylko nad tym że powstał film na podstawie tej książki bo tym samym odebrano ludziom możliwość stworzenia własnej zaczarowanej krainy.

Narnia mnie zaczarowała jest to naprawdę świetna historia równie świetnie opisana. Dobra dla dzieci bo rozwija wyobraźnie i uczy prawidłowych wzorców, ale dorośli też jak najbardziej mogą ją przeczytać. Ubolewam tylko nad tym że powstał film na podstawie tej książki bo tym samym odebrano ludziom możliwość stworzenia własnej zaczarowanej krainy.

Książkę tą znalazłam w starej biblioteczce mojej mamy i chyba mogła by tam pozostać. Opowiada o losach młodego ale już znudzonego życiem nauczyciela. Szara, przygnębiająca rzeczywistość nie zbyt wartka akcja, cały czas zadawałam sobie to samo pytanie co główny bohater kiedy to się skończy? Zdaje sobie sprawę że autor po prostu opisał ówczesne realia które były takie jakie były czyli ''smutne''. Może jednak warto to przeczytać aby zdać sobie sprawę że mamy szczęście nie żyjąc w tamtych czasach.

Książkę tą znalazłam w starej biblioteczce mojej mamy i chyba mogła by tam pozostać. Opowiada o losach młodego ale już znudzonego życiem nauczyciela. Szara, przygnębiająca rzeczywistość nie zbyt wartka akcja, cały czas zadawałam sobie to samo pytanie co główny bohater kiedy to się skończy? Zdaje sobie sprawę że autor po prostu opisał ówczesne realia które były takie jakie...

Powieść Prusa opowiada losy młodej nauczycielki Madzi, którą nazwała bym nieopierzonym ptaszkiem. Nieznająca życia dziewczyna, uosobieni niewinności, naiwności, dobroci i współczucia odkrywa niesprawiedliwą, skomplikowaną rzeczywistość i ludzi którzy o dziwo nie pragną tylko dobra. Cała książka została zbudowana na zasadzie przeciwieństw i przerysowania. Autor poza tym zadaje pytania o role kobiety, o szeroko pojęty sens życia, zwraca uwagę na problemy społeczne z których wiele jest aktualnych do dzisiaj. Warto przeczytać, ale ostrzegam że nie ma tu gotowych odpowiedzi, a otwarte zakończenie mnie doprowadziło do szału.

Powieść Prusa opowiada losy młodej nauczycielki Madzi, którą nazwała bym nieopierzonym ptaszkiem. Nieznająca życia dziewczyna, uosobieni niewinności, naiwności, dobroci i współczucia odkrywa niesprawiedliwą, skomplikowaną rzeczywistość i ludzi którzy o dziwo nie pragną tylko dobra. Cała książka została zbudowana na zasadzie przeciwieństw i przerysowania. Autor poza tym...

To autobiografia 30-dziesto letniej dzisiaj Anny Gołędziniowskiej. Dziewczyna która ma co opowiadać bo sporo w życiu przeżyła. Ale mam problem z autobiografiami bo nie wiem na ile mogę im ufać. Może jestem człowiekiem małej wiary ale ciężko wierzyć mi dziewczynie która wciąż zmienia zdanie, profesje,poglądy mam wrażenie że to tylko kolejna zachcianka, wyzwanie a może po prostu pomysł na zarobek. Ale mogę się mylić.

To autobiografia 30-dziesto letniej dzisiaj Anny Gołędziniowskiej. Dziewczyna która ma co opowiadać bo sporo w życiu przeżyła. Ale mam problem z autobiografiami bo nie wiem na ile mogę im ufać. Może jestem człowiekiem małej wiary ale ciężko wierzyć mi dziewczynie która wciąż zmienia zdanie, profesje,poglądy mam wrażenie że to tylko kolejna zachcianka, wyzwanie a może po...

Jedna z najgorszych książek jakie w życiu przeczytałam. Poczynając od tytułu którego w żaden sposób nie umiem połączyć z treścią przez tandetną okładkę kończąc na pretensjonalnej, przewidywalnej historii i płytkich,nie ciekawych bohaterach. Dziwi mnie trochę to że autorka będąc polonistką nie wstydziła się tego wydać.

Jedna z najgorszych książek jakie w życiu przeczytałam. Poczynając od tytułu którego w żaden sposób nie umiem połączyć z treścią przez tandetną okładkę kończąc na pretensjonalnej, przewidywalnej historii i płytkich,nie ciekawych bohaterach. Dziwi mnie trochę to że autorka będąc polonistką nie wstydziła się tego wydać.

Uwielbiam prozę rosyjską XIX wieku. Trudno opisać takie dzieło w paru zdaniach. Czasami wyobrażam sobie że jestem Nataszą i opiekuje się rannym Andrzejem patrze w jego zamglone oczy w których odbija się tylko moje odbicie a on we mnie odnajduje samego siebie. Chyba przesadziłam ale zawsze byłam trochę romantyczką. Wielkim atutem tej książki są bohaterowie, warto się z nimi poznać.

Uwielbiam prozę rosyjską XIX wieku. Trudno opisać takie dzieło w paru zdaniach. Czasami wyobrażam sobie że jestem Nataszą i opiekuje się rannym Andrzejem patrze w jego zamglone oczy w których odbija się tylko moje odbicie a on we mnie odnajduje samego siebie. Chyba przesadziłam ale zawsze byłam trochę romantyczką. Wielkim atutem tej książki są bohaterowie, warto się z nimi...

To jedna z moich ulubionych książek tego autora po przeczytaniu kilku niesamowitych, metafizycznych i czarodziejskich opowieści fajnie było poznać normalną , prawdziwą dziewczynę, co ciekawe książka jest oparta na prawdziwej historii. Opis mówi że to baśń dla dorosłych fakt dzieciom nie polecam. Ale poza dość obrazowymi opisami stosunków zawarte są tu ciekawe spostrzeżenia na temat miłości,sexu. Szczególnie spodobała mi się anegdota o dziewczynie zakochanej w pięknym ptaku mówiąca o wolności w związku.

To jedna z moich ulubionych książek tego autora po przeczytaniu kilku niesamowitych, metafizycznych i czarodziejskich opowieści fajnie było poznać normalną , prawdziwą dziewczynę, co ciekawe książka jest oparta na prawdziwej historii. Opis mówi że to baśń dla dorosłych fakt dzieciom nie polecam. Ale poza dość obrazowymi opisami stosunków zawarte są tu ciekawe spostrzeżenia...

Moja droga do przeczytania tej książki to doskonały przykład że do niektórych książek trzeba dorosnąć. Zaczęłam ją czytać w gimnazjum ale nie doszłam nawet do 100-tnej strony bo wydawała mi się nudna a nawet trochę głupia. Teraz wiem że to ja byłam w tedy jeszcze zbyt głupiutka. Na szczęście do niej wróciłam i odkryłam niesamowity świat jaki stworzył Bułhakow. Czary, diabły, wampiry, tajemnicze zniknięcia ale co tu się dziwić przecież to Rosja.

Moja droga do przeczytania tej książki to doskonały przykład że do niektórych książek trzeba dorosnąć. Zaczęłam ją czytać w gimnazjum ale nie doszłam nawet do 100-tnej strony bo wydawała mi się nudna a nawet trochę głupia. Teraz wiem że to ja byłam w tedy jeszcze zbyt głupiutka. Na szczęście do niej wróciłam i odkryłam niesamowity świat jaki stworzył Bułhakow. Czary,...

Lubie styl Segala. Charakterystyczna dla niego wartka fabuła obejmująca parę dekad, wielowątkowość i oczywiście wciąż obracamy się w kręgach akademickich(Harvard), poza tym porusza ważne tematy np. problem eutanazji. Główni bohaterowie to grupka studentów medycyny z tym że dwoje z nich poznajemy już jako dzieci. Śledzimy ich losy, jak dojrzewają, zakochują się, robią kariery, zmagają się z problemami. Fajne są też nawiązania do historii medycyny, jeżeli ktoś chce się dowiedzieć kiedy ... to zapraszam do lektury.

Lubie styl Segala. Charakterystyczna dla niego wartka fabuła obejmująca parę dekad, wielowątkowość i oczywiście wciąż obracamy się w kręgach akademickich(Harvard), poza tym porusza ważne tematy np. problem eutanazji. Główni bohaterowie to grupka studentów medycyny z tym że dwoje z nich poznajemy już jako dzieci. Śledzimy ich losy, jak dojrzewają, zakochują się, robią...

Dość długo czytałam te książkę bynajmniej nie dla tego że jest nudna wręcz przeciwnie jest niesamowicie ciekawa. Genialnie stworzone postacie pod względem psychologicznym, opisowym, charakterologicznym. Dynamiczna akcja co może zabrzmi pretensjonalnie ale trzyma w napięciu. Czytając tą powieść zostałam wchłonięta do jej świata to nie ja pożerałam ją tylko ono mnie. Płakałam, bałam się, cierpiałam tak jak by chodziło o moje życie.

Dość długo czytałam te książkę bynajmniej nie dla tego że jest nudna wręcz przeciwnie jest niesamowicie ciekawa. Genialnie stworzone postacie pod względem psychologicznym, opisowym, charakterologicznym. Dynamiczna akcja co może zabrzmi pretensjonalnie ale trzyma w napięciu. Czytając tą powieść zostałam wchłonięta do jej świata to nie ja pożerałam ją tylko ono mnie....

Lektura tej książki nie jest łatwa i wymaga cierpliwości szczególnie do głównej bohaterki ale pomimo to sądzę że warto ją przeczytać. Poza niewątpliwie ważnymi zagadnieniami takimi jak przemiany społeczne i polityczne,... pokazuje Dąbrowska też zwykłych ludzi ich problemy,uczucia, charaktery. Na przykład Bogumił to jedna z moich ulubionych męskich postaci w literaturze, a Barbara choć irytująca to odnajduje w niej wiele własnych cech i wierzę ze tak naprawdę to Bogumił był jej prawdziwą miłością. Przy okazji można zadać sobie pytanie ma czym właściwie polega prawdziwa miłość?

Lektura tej książki nie jest łatwa i wymaga cierpliwości szczególnie do głównej bohaterki ale pomimo to sądzę że warto ją przeczytać. Poza niewątpliwie ważnymi zagadnieniami takimi jak przemiany społeczne i polityczne,... pokazuje Dąbrowska też zwykłych ludzi ich problemy,uczucia, charaktery. Na przykład Bogumił to jedna z moich ulubionych męskich postaci w literaturze, a...

Nie wiem jak pan Schmitt to zrobił ale Oskar żyje, jest przy mnie gdy życie daje mi w kość,a kiedy mi smutno opowiada jak spalił psa, kota i ugotował złote rybki. Dziękuje że jest bo z nim wchodzenie w kolejne tajemnice jest dużo łatwiejsze. Można powiedzieć że jest balsamem na moją duszę. Odbudowuje we mnie wiarę, oswaja z cierpieniem, śmiercią, daje optymizm i dzięki niemu patrze na świat jak gdybym widziała go po raz pierwszy.

Nie wiem jak pan Schmitt to zrobił ale Oskar żyje, jest przy mnie gdy życie daje mi w kość,a kiedy mi smutno opowiada jak spalił psa, kota i ugotował złote rybki. Dziękuje że jest bo z nim wchodzenie w kolejne tajemnice jest dużo łatwiejsze. Można powiedzieć że jest balsamem na moją duszę. Odbudowuje we mnie wiarę, oswaja z cierpieniem, śmiercią, daje optymizm i dzięki...

Lubie książki które wywołują we mnie emocje nie koniecznie pozytywne. Nie cierpię Judyma w żaden sposób nie potrafię zrozumieć jego postawy, według mnie jest zadufanym w sobie egoistą. Warto jednak przeczytać Ludzi bezdomnych ze względu na Joasie tą młodą samodzielną, odważną, ciepłą ale trochę zagubioną i samotną dziewczynę. Nawet Gombrowicz mówił że Żeromski tworzy doskonałe postacie kobiece, zgadzam się w pełni. Joasia jest prawdziwa jak każda kobieta szuka po prostu miłości.

Lubie książki które wywołują we mnie emocje nie koniecznie pozytywne. Nie cierpię Judyma w żaden sposób nie potrafię zrozumieć jego postawy, według mnie jest zadufanym w sobie egoistą. Warto jednak przeczytać Ludzi bezdomnych ze względu na Joasie tą młodą samodzielną, odważną, ciepłą ale trochę zagubioną i samotną dziewczynę. Nawet Gombrowicz mówił że Żeromski tworzy...

Mały Książę uczy mnie prawdziwej przyjaźni , miłości, życia pokazuje to o czym mam wrażenie świat trochę zapomniał, uświadamia że stęskniłam się za prawdą, wiarą i prostotą które miałam będąc dzieckiem. Zadał mi pytanie czy zostanę jego przyjaciółką, a ja się zgodziłam, teraz sama zadaje sobie pytanie czy podołam. Po przeczytaniu tej książki gwiazdy zaczeły się do mnie uśmiechać i nabrałam przekonania że nie jesteśmy sami we wszechświecie, a może nawet na ziemi .

Mały Książę uczy mnie prawdziwej przyjaźni , miłości, życia pokazuje to o czym mam wrażenie świat trochę zapomniał, uświadamia że stęskniłam się za prawdą, wiarą i prostotą które miałam będąc dzieckiem. Zadał mi pytanie czy zostanę jego przyjaciółką, a ja się zgodziłam, teraz sama zadaje sobie pytanie czy podołam. Po przeczytaniu tej książki gwiazdy zaczeły się do mnie...