Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Córka dyrektora cyrku" to opowieść o niezwykłym człowieku, poznajemy go jako młodego inteligentnego chłopca, który z jednej strony jest sprytny, pyskaty, "mocny w gębie" jednak doskonale potrafi bronić się słowem. Wysławia się sprawnie, lubi samotność, raczej stroni od kolegów, nie z egoizmu, nie dlatego, że czuje się lepszy, w swojej samotności przeżywa wszystkie swoje przemyślenia i spostrzeżenia, cała mądrość rodzi się w nim właśnie wtedy kiedy jest sam.
W kolejnych częściach książki śledzimy losy już dorosłego człowieka, który jak każdy szuka celu w życiu, okazuje się że jego powołaniem i talentem jest pisarstwo. Mężczyzna przelewa na papier wszystkie wytwory własnej fantazji, jednak nigdy żadne z jego dzieł nie ukaże się pod jego nazwiskiem, wszystkie pomysły zostają sprzedane innym pisarzom, oraz zostają opowiedziane osobom których obdarza zaufaniem.
Co takiego jest fascynującego w tej książce? Niby zwykła opowieść, ale...jakim barwnym językiem została napisana, ile emocji potrafi wyzwolić w czytelniku, zmusić do refleksji nad własnym życiem, w którym również chowamy się za innymi ludźmi, często ze strachu z obawy, nie wierząc w siebie, ile błędów popełniamy, które zmuszają nas do ucieczki, ile ludzi ranimy po drodze.
"Córka dyrektora cyrku" to mądra i doskonale dopracowana opowieść, która na długo zostanie w mojej pamięci.

"Córka dyrektora cyrku" to opowieść o niezwykłym człowieku, poznajemy go jako młodego inteligentnego chłopca, który z jednej strony jest sprytny, pyskaty, "mocny w gębie" jednak doskonale potrafi bronić się słowem. Wysławia się sprawnie, lubi samotność, raczej stroni od kolegów, nie z egoizmu, nie dlatego, że czuje się lepszy, w swojej samotności przeżywa wszystkie swoje...

Zauroczyła mnie ta książka, "Jeździec Miedziany" zrobił na mnie największe wrażenie z całej trylogii, czytałam ją po nocach, wzruszałam się i cieszyłam z bohaterami powieści, zazdrościłam Tatianie tak pięknej miłości. Nie zgadzam się z opiniami że jest w niej za dużo erotyzmu, jest go tyle ile potrzeba, dzięki temu ich miłość jest realnie przedstawiona.
Książka ta daje wiele do myślenia i pozwala docenić te czasy w których żyjemy, podczas wojny wszędzie na świecie ginęli niewinni ludzi którzy chcieli kochać i żyć tak jak my teraz. Doceńmy to co mamy.

Zauroczyła mnie ta książka, "Jeździec Miedziany" zrobił na mnie największe wrażenie z całej trylogii, czytałam ją po nocach, wzruszałam się i cieszyłam z bohaterami powieści, zazdrościłam Tatianie tak pięknej miłości. Nie zgadzam się z opiniami że jest w niej za dużo erotyzmu, jest go tyle ile potrzeba, dzięki temu ich miłość jest realnie przedstawiona.
Książka ta daje...

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że to mała niepozorna książeczka, ale niech Was nie zmyli objętość. Małe jest piękne i tak jest w przypadku tej książki, która napisana jest świetnym językiem. Podczas czytania wydawało mi się, że przepływam przez wszystkie słowa, z lekkością śledząc losy bohaterów, ich romans, obraz Japonii, kraju który tak bardzo ich zauroczył.
Ona - Amelie - Belgijka, po latach powraca do Japonii, do kraju w którym się urodziła, aby na nowo go odkryć, uczyć się języka i pracować.
On - Rinri - Japończyk, student filologii francuskiej.
Zaczynają się spotykać na korepetycjach z języka francuskiego które udziela Amelie.
Uczucie między bohaterami nie jest zwyczajne, można zadać pytanie jaka to jest miłość i czy ich związek można nazwać w ogóle miłością?
Czy dwoje ludzi tak świetnie się dogadujących, pomimo różnic kulturowych oraz czerpiących dużą radość z przebywania w swoim towarzystwie, może kochać inaczej?
To książka o poszukiwaniu siebie, potrzebie wolności, spełnianiu marzeń, pokonywaniu słabości oraz podążaniu za pasją.
Zachęcam do przeczytania. W tej książce są emocje które przenoszą się na czytelnika i gwarantuję, że uśmiech będzie gościć na Waszych twarzach.

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że to mała niepozorna książeczka, ale niech Was nie zmyli objętość. Małe jest piękne i tak jest w przypadku tej książki, która napisana jest świetnym językiem. Podczas czytania wydawało mi się, że przepływam przez wszystkie słowa, z lekkością śledząc losy bohaterów, ich romans, obraz Japonii, kraju który tak bardzo ich zauroczył.
Ona -...

Ola i Natalia to dwie siostry krzywdzone przez ojca fizycznie i psychicznie przez całe dzieciństwo za pozwoleniem matki, która patrzyła na ten ból. Według ojca wszystko co działo się w domu musiało w tymże domu pozostać tajemnica, aby doskonały wizerunek pana policjanta nie został nadszarpnięty, zresztą czy ktoś uwierzyłby dziewczynkom że ich ojciec znęca się nad nimi? Kiedy Ola mając zaledwie osiemnaście lat zachodzi w ciążę, zostaję ostatni raz pobita i wyrzucona z domu, dopiero po paru latach i próbie samobójczej młodszej córki, matka postanawia obudzić się i uciec od odprawcy wraz z Natalią.

Czy ojciec i mąż poszukuje ich?

Nie, wręcz przeciwnie robi z nich przysłowiowe wariatki aby wybielić się wśród znajomych, zeby okazywali mu wyrazy współczucia bo przecież został sam.

Jak w dorosłym życiu odbije się to na relacjach Oli i Natalii?

Czy po tak bolesnych i traumatycznych przeżyciach będą potrafiły zbudować zdrową relacje i zaufać drugiej osobie oraz znaleźć szczęście przy niej?

Czy uda się odnaleźć i poskładać na nowo siostrzaną miłość brutalnie przerwaną i rozdzieloną na tak długie lata?

Ola i Natalia to dwie siostry krzywdzone przez ojca fizycznie i psychicznie przez całe dzieciństwo za pozwoleniem matki, która patrzyła na ten ból. Według ojca wszystko co działo się w domu musiało w tymże domu pozostać tajemnica, aby doskonały wizerunek pana policjanta nie został nadszarpnięty, zresztą czy ktoś uwierzyłby dziewczynkom że ich ojciec znęca się nad nimi?...