Książka robiąca krzywdę kobietom. Pani ma przestarzałe podejście do kobiecości i przytoczę Wam jej wszystkie teorie opublikowane w tej książce.

- Kobiety nie powinny wstępować do wojska, bo ich naturą jest dawanie życia, a nie jego odbieranie.
- Problem ze sposobem ubierania się mężczyzn bardziej kobieco i kobiet bardziej męsko. Problem ze spodniami, które absolutnie trzeba stylizować na kobieco.
- Mężczyźni mniej czule zajmują się dziećmi niż kobiety.
- Mężczyźni przy porodzie stracili cały czar tajemniczości i romantyzmu.
- Feministki są złe.
- Kobieta ma emanować czułością, wrażliwością, która od zawsze ten rodzaj miał.
- Pochwala osobne siłownie dla kobiet, knajpy i oddzielenie od siebie.
- Domeną kobiety jest wicie gniazda i przygotowywanie domu do wspólnego zamieszkania.
- Obowiązek wypełniania obowiązków macierzyńskich.
- Zdrowe potomstwo może narodzić się tylko ze zdrowej matki.
- Kobieta ma odwieczną rolę kapłanki domowego ogniska. - Ma dostawać pieniądze jako wartość jej pracy w domu. To niedopuszczalne, żeby dostawała kasę za swój cholerny obowiązek.
- Kobiety nie potrafią delegować obowiązków domowych.
- Książka z 2010 sporo przeterminowana.
- Autorka cytuje Bronisława Komorowskiego.
- Za dużo cytatów w książce, w pewnym momencie nie wiadomo czy to są słowa autorki, czy kogoś cytowanego.
- Pokazywanie ciała i pozy, świecenie pupą na własną odpowiedzialność.
- Pani twierdzi, że kobiety, które mają problem z dziećmi, częściej chorują na raka piersi.
- Problemy z seksem objawiają się chorobami kobiecymi.
- Pani uważa, że wielkim plusem wyjścia z choroby jest fakt utraty wagi.
- Często uważa hasła „trudno się nie zgodzić” czy cytatach.
- Dalsza część książki zawiera powody dotyczące wychowywania mężczyzn.


Niektóre porady były cenne, ale większość z nich była żenująca. Z większością się nie zgadzam. Przestarzała pozycja, która powinna być zaktualizowana lub usunięta, bo na chłonnych umysłach może wykonać więcej szkody niż pomocy. Mam ochotę protestować prawie przy każdym zdaniu. Książka zawiera opinię Pani Kołcz, która oprócz tego, że dzieli się swoją opinią, a nawet ją narzuca, często wspominając to, że nie może się mylić. Pani autorce nie podoba się to, że Pani chcą obierać męskie zawody, w szczególności te fizyczne, bo kto by chciał pracować fizycznie. Pani autorka miała doświadczenie z wiertarką i nigdy więcej do tego nie wróci i nie może zrozumieć, że którejś z kobiet to się może podobać, ba może być pasją. Nie podoba mi się język, którym napisana jest książka. Ma nam coś narzucić z góry. ABSOLUTNIE NIE POLECAM

Książka robiąca krzywdę kobietom. Pani ma przestarzałe podejście do kobiecości i przytoczę Wam jej wszystkie teorie opublikowane w tej książce.

- Kobiety nie powinny wstępować do wojska, bo ich naturą jest dawanie życia, a nie jego odbieranie.
- Problem ze sposobem ubierania się mężczyzn bardziej kobieco i kobiet bardziej męsko. Problem ze spodniami, które absolutnie...

Jak dla mnie bełkot.

Jak dla mnie bełkot.

Sama koncepcja jak najbardziej na plus, chociaż nie mogę zgodzić się ze wszystkimi tezami autorki. Książka z założenia ma ukazać niedoceniane dotąd siły kobiece, będące uzupełnieniem, czy też nawet niezastąpionym wsparciem dla mężczyzny i świata, co stanowi wyjście do dialogu damsko-męskiego. Równocześnie pokazuje jakie zalety posiada piękna płeć. Zalety, z których nie wolno rezygnować w imię źle pojętego feminizmu. Bo rzeczywiście nowoczesny feminizm atakuje kobiecość, przy jednoczesnym osądzaniu mężczyzny.
Największy problem miałam z pierwszą połową książki, w której autorka nieustannie pisze o swoich przekonaniach w formie ‘ja wiem najlepiej’. Uderzyło mnie narzucanie swoich poglądów, nieustanne przemycanie wypowiedzi polityków i powoływanie się na ich przypadkowe komentarze. W jednym miejscu pisze: ‘Sądzę, że lepiej niż niejedna feministka realizuję w praktyce prawa kobiet do pełnego uczestnictwa w życiu i samodzielnego decydowania o sobie. Łamię stereotypy, naruszam niektóre tabu i zachęcam kobiety do większego korzystania z praw’ by kilka kartek dalej napisać: ‘Nadziwić się nie mogę co robią kobiety w wojsku. Czy jest to dobre dla pojedynczej kobiety wybierającej karierę żołnierza? I dalej podkreśla: ‘Nie się sądzę, abym tutaj mogła się mylić. Gdzie więc wolność wyboru, łamanie stereotypów i akceptacja?
Na szczęście kilka kolejnych wniosków okazało się całkiem trafnych, a przemyślenia stały się mniej emocjonalne a bardziej dogłębne i logiczne. Przede wszystkim jednak druga część książki to swoisty poradnik budowania własnej wartości, sposobów na poznanie siebie i swoich potrzeb, akceptacji ciała i życia a także sposoby na ustalenie celów i otwarcie się na świat. Naprawdę wiele cennych wskazówek, z których trzeba skorzystać. I płynące z kart książki przesłanie, by kobiety wspierały się nawzajem, szanowały się, doceniały i wspierały. Taka wizja kobiecości w pełni odzwierciedla moje o niej wyobrażenie. Warto, by przeczytała ją każda kobieta.

Sama koncepcja jak najbardziej na plus, chociaż nie mogę zgodzić się ze wszystkimi tezami autorki. Książka z założenia ma ukazać niedoceniane dotąd siły kobiece, będące uzupełnieniem, czy też nawet niezastąpionym wsparciem dla mężczyzny i świata, co stanowi wyjście do dialogu damsko-męskiego. Równocześnie pokazuje jakie zalety posiada piękna płeć. Zalety, z których nie...

W temacie istoty kobiecości i jej miejsca we współczesnym świecie polityki i realiów społecznych ta książka dotyka chyba wszystkich istotnych aspektów. Logiczny układ treści i szerokie spojrzenie na omawiany temat chyba wyczerpuje temat. Dzięki tej książce poczułam dumę z bycia kobietą, jestem wdzięczna autorce, że z taką wrażliwością i wnikliwością podeszła do sprawy. Irytuje mnie tylko poruszanie polityki - nie tego szukałam.

W temacie istoty kobiecości i jej miejsca we współczesnym świecie polityki i realiów społecznych ta książka dotyka chyba wszystkich istotnych aspektów. Logiczny układ treści i szerokie spojrzenie na omawiany temat chyba wyczerpuje temat. Dzięki tej książce poczułam dumę z bycia kobietą, jestem wdzięczna autorce, że z taką wrażliwością i wnikliwością podeszła do sprawy....

pierwszą połowę się zmuszałam, właściwie znalazłam tylko 3 ciekawe rozdziały dla mnie. chyba jednak nie dla mnie takie teksty

pierwszą połowę się zmuszałam, właściwie znalazłam tylko 3 ciekawe rozdziały dla mnie. chyba jednak nie dla mnie takie teksty

Jedno zdanie wywołało moje oburzenie, a mianowicie to: "Najlepszym sposobem na uniknięcie depresji jest profilaktyka – silna poczucie własnej wartości, umiejętne wybory, a w tym szukanie sensu w życiu." Jak stosować ową „profilaktykę”, gdy w jednym momencie wali się całe życie? Gdy np. umiera ktoś najbliższy? Gdy życie nam się rozwala na miliard kawałków niekoniecznie z naszej winy czy naszych „umiejętnych wyborów”? Znam zbyt wiele osób chorych na depresję, żeby wierzyć w to, że owa "profilaktyka" pomoże...

http://bojalubiekaweiksiazki.blogspot.com/2017/06/sia-kobiecosci-iwona-majewska-opieka.html

Jedno zdanie wywołało moje oburzenie, a mianowicie to: "Najlepszym sposobem na uniknięcie depresji jest profilaktyka – silna poczucie własnej wartości, umiejętne wybory, a w tym szukanie sensu w życiu." Jak stosować ową „profilaktykę”, gdy w jednym momencie wali się całe życie? Gdy np. umiera ktoś najbliższy? Gdy życie nam się rozwala na miliard kawałków niekoniecznie z...

Książkę dostałam w prezencie urodzinowym, dlatego zdecydowałam się pomimo wszystko przeczytać ją do końca. Zdecydowanie kobietom polecam przeczytać książkę pt :"Biegnąca z wilkami" jest dużo bardziej wartościowa. Najbardziej w czytaniu nie podobało mi się częste cytowanie posłanek PO oraz powoływanie się na źródło TVN24.. a nawet bardzo chwalebne komenatrze pod adresem Donalda Tuska czy Bronisława Komorowskiego... niestety dla mnie i wielu osób w Polsce Ci ludzie to nie autoryteci a stacja.. nie komentuje, uważam że autorka powinna podawać się na róże źródła i różne sylwetki, nie tylko PO.. szkoda, że nie przedstawiono sylwetki Marii Kaczyńskiej, kobiety z klasą, inteligentną dla mnie to jest przykład kobiecości. Polecam przeczytać do końca, odnalazłam w niej niemniej jednak wiele cennych wskazówek.

Książkę dostałam w prezencie urodzinowym, dlatego zdecydowałam się pomimo wszystko przeczytać ją do końca. Zdecydowanie kobietom polecam przeczytać książkę pt :"Biegnąca z wilkami" jest dużo bardziej wartościowa. Najbardziej w czytaniu nie podobało mi się częste cytowanie posłanek PO oraz powoływanie się na źródło TVN24.. a nawet bardzo chwalebne komenatrze pod adresem...

Siła kobiecości to książka napisana przez kobietę dla kobiet. Autorką jest Iwona Majewska- Opiełka. Doświadczony psycholog, doradca w zakresie rozwoju osobowości i trener liderów. Autorka zdecydowała się przekazać swoją wiedzę kobietom, które chcą doskonalić siebie, swoją osobowość.

Dla mnie podstawą, od której powinno się zacząć jest definicja kobiety, zdaje sobie sprawę, że dla każdej z nas ta definicja będzie różna, powinna mieć jednak wspólne wartości. Dla autorki tej jakże mądrej książki „ kobiecość to uśmiech, kobiecy strój..., delikatny makijaż, kobiece dodatki. Kobiecość to piękno – przynoszenie go sobą i swoimi działaniami do świata. Ale to także większa wrażliwość na zachowania ludzi, ich cierpienie, nierówność społeczną lub też cieplejszy stosunek do dzieci. Kobiecość to podstawowa chęć służenia, zadbania, troski – to zorganizowanie ciepłego klimatu niemal w każdej sytuacji. Kobiecość to uważność, ... współdziałanie i współpraca, a nie rywalizacja. Kobiecość to dawanie, ... intuicja, ... to gotowość do pewnych poświęceń dla kochanych ludzi, a raczej zwycięstwo miłości nad egoizmem. Taką definicje kobiecości podała autorka w swojej książce, możemy się z nią zgodzić w pełni bądź po części, ponieważ jest to tradycyjny obraz kobiecości, który mimo zmieniającej się roli kobiet pozostaje wciąż aktualny, chodź może wielu kobietą nie odpowiadać. Autorka przekonuje, że nie warto walczyć z kobiecą naturą, ponieważ jest ona naszą siłą. To dzięki niej możemy osiągać pewne cele, a jeżeli nie to chociażby pomagać mężom, partnerom, którzy potrzebują u swojego boku siły kobiecości. Nie bez powodu mówi się, że mężczyzna jest głową, ale to kobieta jest szyją.

W moim odczuciu autorka pisząc tę książkę postawiła sobie cel, aby zwiększyć świadomość kobiet. Tak aby za jej sprawą dotrzeć do podświadomości. Każda z nas ma w sobie kobietę, której nie warto w sobie tłumić, ukrywać jej, ponieważ pewne zachowania mamy wrodzone, a inne do nas kobiet najzwyczajniej nie pasują. Warto zastanowić się jak treść książki odnosi się do naszego życia, prywatnego czy też zawodowego. Nie warto powielać utartych schematów, najważniejsze jest budowanie poczucia własnej wartości. Kobiety często zapominają jak wiele zależy właśnie od nich, jeżeli ma to pomóc warto co dzień stanąć przed lustrem i powiedzieć: Kocham siebie, lubię to kim jestem i podobam się sobie. Autorka jasno dała do zrozumienia, aby od czasu do czasu rozpieszczać się, bo przecież należy nam się to co najlepsze. Małe czynności poprawiające humor pomogą nie tylko przetrwać dzień, ale i przeżyć go tak, aby mieć poczucie spełnienia.

Autorka zachęca, aby poznać siebie, swoje potrzeby, aby nie hamować w sobie kobiety, pielęgnować w sobie kobiecość, jednocześnie nie wyrzekając się męskich cech osobowości, które ją wzmacniają. Książka nie jest typowym poradnikiem jakich pełno na rynku, jest kompendium wiedzy, jak czuć się ze sobą dobrze, jak wykorzystać to, że jest się kobietą do spełnienia siebie, swoim pragnień. Autorka krok po koku przeprowadza przez stadia osobowości, a chodzi przecież o to, aby świat stawał się lepszy, dobra rada: zacznijmy od siebie.

Siła kobiecości to książka napisana przez kobietę dla kobiet. Autorką jest Iwona Majewska- Opiełka. Doświadczony psycholog, doradca w zakresie rozwoju osobowości i trener liderów. Autorka zdecydowała się przekazać swoją wiedzę kobietom, które chcą doskonalić siebie, swoją osobowość.

Dla mnie podstawą, od której powinno się zacząć jest definicja kobiety, zdaje sobie...

Nasz świat potrzebuje więcej miłości

Muszę przyznać, że coraz bardziej jestem załamana zalewem negatywnych informacji w mediach. Nie rozumiem tego, dlaczego tylko zła informacja jest ciekawą informacją. Czy dziennikarze, politycy lub inni ludzie, których oglądamy na co dzień w telewizji czy słuchamy w radio, naprawdę nie mają nic innego do powiedzenia? Nic poza tym, że wszystko jest źle, że inni są gorsi, że niczego nie budujemy, nie tworzymy, że wszędzie są konflikty, wypadki, śmierć… To przecież nieprawda. Nasz świat może nie jest doskonały, ale na pewno wiele w nim dobra, pięknych uczynków, cudownej sztuki i ludzi na poziomie, którzy potrafią ze sobą rozmawiać i współpracować, a nie się ciągle atakować.

Niedawno przeczytałam najnowszą książkę Iwony Majewskiej-Opiełki „Siła kobiecości”. I jestem zachwycona, gdyż odpowiada ona na nurtujące mnie pytania i wątpliwości. Bez względu na to, skąd wzięły się opisywane przez nią i wzmiankowane przeze mnie negatywne postawy, nie ma powodu, by się na nie godzić. Ta książka i idee w niej wyrażone wyraźnie to głoszą.

Autorka opisuje swoje rozumienie kobiecości i roli kobiety we współczesnym świecie, dowodząc, że możemy stać się inicjatorkami zmian, zmian na lepsze. Uważam, że powinnyśmy się za to zabrać. I popieram takie działania. I to nie takie właśnie, które będą polegały wyłącznie na krytyce tego, co jest. „To jednak wciąż mało – pisze Majewska-Opiełka – nasz świat potrzebuje więcej miłości. Potrzebna jest ona wszędzie. Kto, jak nie kobieta, potrafi zaspokoić tę potrzebę najlepiej? Świat potrzebuje jeszcze większej dozy solidarności i zrozumienia potrzeb emocjonalnych różnych ludzi. To także domena kobiet. Potrzebuje wreszcie zdolności zarządzania wieloma projektami jednocześnie. I tę sztukę posiadłyśmy” (s. 22).

Wdzięczna jestem autorce za, tak rzadki dziś, głos rozsądku i wzmacnianie w książce naszego kobiecego poczucia wartości. Jeśli będziemy się kierowały jej wskazówkami, a wśród nich są między innymi i takie, by jak najwięcej czytać, być otwartą na innych ludzi, by dbać o siebie nawzajem, nie dążyć do rywalizacji, na pewno uda się rozpocząć nową erę w komunikowaniu się i rozwijaniu. Oby tak się stało.

Nasz świat potrzebuje więcej miłości

Muszę przyznać, że coraz bardziej jestem załamana zalewem negatywnych informacji w mediach. Nie rozumiem tego, dlaczego tylko zła informacja jest ciekawą informacją. Czy dziennikarze, politycy lub inni ludzie, których oglądamy na co dzień w telewizji czy słuchamy w radio, naprawdę nie mają nic innego do powiedzenia? Nic poza tym, że...