"Walka Sylfa" mi osobiście przypomina stary styl w fantastyce. Czyta się ją jak baśń. Opowiada nam o istotach sprowadzonych ze swego magicznego świata by żyć wśród ludzi. Mamy złego Króla, jego lepszych i gorszych dworzan czy dowódców, wioskową dziewczynę, która próbuje uciec przed małżeństwem ze starych obleśnym mężczyzną i ludzi, którzy żyją poza Królestwem, bo nie godzą się na jego prawa. Sylf tutaj określa nie tylko żywiołaka powietrza, jak w oświeceniowych tekstach, ale ogólnie żywiołaki o 4 różnych mocach i dodatkowo wojowników.
Mylnie książka jest reklamowana jako historia miłosna, gdyż chociaż miłość tu występuje i na pewno jest ważna, to raczej próba budowania nowego, lepszego świata jest tu motywem przewodnim dla mnie. Jednak trzeba przyznać, iż autorka zadbała byśmy wiedzieli który z bohaterów z kim chciałby wylądować w łóżku. ;)
Narracja nie skupia się na jednej postaci, zobaczymy sytuacje, które dzieją się równolegle oczami kilku bohaterów. Styl przyjemnie sunie strona po stronie.
Książka jest bardzo przyjemną baśnią na zimowy wieczór, i chociaż mi przypadła do gustu to jednak niczym więcej.

"Walka Sylfa" mi osobiście przypomina stary styl w fantastyce. Czyta się ją jak baśń. Opowiada nam o istotach sprowadzonych ze swego magicznego świata by żyć wśród ludzi. Mamy złego Króla, jego lepszych i gorszych dworzan czy dowódców, wioskową dziewczynę, która próbuje uciec przed małżeństwem ze starych obleśnym mężczyzną i ludzi, którzy żyją poza Królestwem, bo nie godzą...