To nie jest łatwa lektura. Koehler pisze świetnie, ale jest jak gwóźdź w bucie, drążąc niewygodne kwestie...

To nie jest łatwa lektura. Koehler pisze świetnie, ale jest jak gwóźdź w bucie, drążąc niewygodne kwestie...

Głównym bohaterem książki jest las i jego związki z człowiekiem. W pierwszej części autor opisuje drzewostan - monokulturę, sztuczną hodowlę drzew, którą człowiek stworzył na swoje potrzeby, a która na podobieństwo potwora Frankensteina wyrywa mu się z pod kontroli, czego skutków nie podobna przewidzieć.
Drugą część poświęcił bytom zwierzęcym - owadom, gryzoniom, małym i większym drapieżnikom i roślinożercom, które zmuszone są w owym roślinnym tworze żyć i umierać. Mówi o zależnościach wypracowanych przez różne rodzaje istot współżyjących w sztucznym lesie, koncentrując się na tych, którym udało się przystosować. W tej części autor umieścił też grzyby, którym jednak nie oddał pełnej sprawiedliwości, traktując je jak "śmieciarzy, żebraków i morderców" leśnej społeczności.
I wreszcie w trzeciej części swych wywodów zajął się zależnościami łączącymi las i człowieka. Mimo że pra-człowiek związany był raczej z otwartym środowiskiem sawann i stepów, to jednak w Europie przyszło mu żyć w potężnych pra-puszczach, co zdeterminowało jego religię, kulturę i sztukę, a także wpłynęło na jego wygląd. Współcześnie człowiek zwraca uwagę głównie na walory gospodarcze i przemysłowe lasu, wyobraża sobie, że może go oswoić, "wyprodukować" i wykorzystać. Ale Król Stworzenia nie docenił złożoności ekosystemu, zatruwanego wyziewami przemysłu a także skażonego obecnością szukającego wytchnienia na łonie natury "mieszczucha", którego niedostatki kultury osobistej i brak uświadomienia sprawiają że:
"Przeciętny obywatel grzeszy przeciw naturze z dziecięcą naiwnością i w głębokiej niewiedzy tego, że jego bezmyślność i beztroska krótkowzroczność gotują straszny los przyszłym pokoleniom".

Choć tematyka książki jest interesująca, język publikacji utrudnia jej odbiór przeciętnemu czytelnikowi. W pierwszym zdaniu odautorskiej notki Koehler ujawnia, że celem jego była publikacja "popularno-leśna", jednak styl książki zdeterminował ton naukowego wywodu:
"...w następstwie wyłamywania się gatunku spod kontroli naturalnych reduktorów jego populacji następuje sprowokowana przez to zjawisko wtórna fala eksplozyjna gatunku bezpośrednio związanego z inicjatorem zaburzenia sprzężeniem zwrotnym." i tak dalej, i tak dalej...
Jednak czasem autor porzuca ten ton na rzecz bardziej emocjonalnych wypowiedzi, ale wtedy znów przesadza w środkach wyrazu, co kojarzy mi się trochę z taką młodopolską egzaltacją. Sam z resztą w pewnej chwili tłumaczy się z sentymentalizmu.
Mimo ciekawej treści, książka nie przetrwała dobrze próby czasu (wydana blisko 40 lat temu) między innymi ze względu na styl odbiegający od oczekiwań współczesnego "przeciętnego czytelnika". Po lekturze któregoś bestsellera Petera Wohllebena "Przymierze z lasem" zdaje się być pozycją cokolwiek ciężkostrawną.

Głównym bohaterem książki jest las i jego związki z człowiekiem. W pierwszej części autor opisuje drzewostan - monokulturę, sztuczną hodowlę drzew, którą człowiek stworzył na swoje potrzeby, a która na podobieństwo potwora Frankensteina wyrywa mu się z pod kontroli, czego skutków nie podobna przewidzieć.
Drugą część poświęcił bytom zwierzęcym - owadom, gryzoniom, małym i...