Przeglądając opinię o tej książce widziałam prawie same zachwyty. Że porusza bardzo ważny i ciężki temat, pokazuje jak ogromna może być miłość matki do dziecka i że jak już się zacznie to nie można się od niej oderwać. Sięgnęłam po „Pokój” i muszę się z tymi opiniami zgodzić. Książka jest niesłychanie wciągająca. Wprost nie można jej odłożyć. Co do poruszanego tematu także przyznaję rację.
Narratorem książki jest 5 letni Jack, chłopiec, który urodził się i całe swoje dotychczasowe życie spędził z Pokoju. 7 lat wcześniej jego Mama została uprowadzona i zamknięta w małym pomieszczeniu przez swojego porywacza. Tam też zaszła w ciążę i tam urodził się Jack. Przez całe swoje życie chłopiec myślał że świat to ten jeden nie duży Pokój w którym żyje. Wszystko się zmienia w dniu kiedy Mama Jacka ma już dosyć życia w zamknięciu i postanawia uciec.
Czytając książkę wprost nie mogłam wyjść z podziwu dla tej młodej kobiety, która spędziła tyle lat w zamknięciu. Byłam pełna podziwu dla jej pomysłowości do wymyślania zabaw synkowi, do wyjaśniania mu że tak właśnie wygląda świat i dlaczego. Byłam pod wrażeniem tego jak można żyjąc w takich warunkach sprawić że Jack był bardzo szczęśliwym dzieckiem. A był szczęśliwy, ponieważ miał swoją Mamę, którą kochał najbardziej na świecie, którą miał tylko dla siebie i która była w stanie zrobić dla niego wszystko.
Gdy skończyłam czytać siedziałam i patrzyłam się na swój pokój. Próbowałam wyobrazić sobie jak to musiało być mieszkać w takim małym pomieszczeniu. Ja w swoim pokoju mam tylko swoje rzeczy a i tak czasami mam problemy z pomieszczeniem ich. A ta młoda dziewczyna na kilku metrach kwadratowych musiała stworzyć cały świat dla synka. Musiała stworzyć miejsce do zabawy, do spania, prowizoryczną kuchnię i łazienkę. Musiała obyć się bez wszelkich rzeczy, które znała z poprzedniego życia. O wszystko musiała prosić swojego oprawcę. O jedzenie, najpotrzebniejsze rzeczy dla dziecka. A później musiała za wszystko „zapłacić”.
Książkę czyta się bardzo szybko i płynnie. Chociaż w nielicznych momentach irytowała mnie ta dziecięca narracja. Mianowicie to jak Jack przerywał Mamie gdy próbowała mu coś opowiedzieć lub gdy wcinał się w rozmowy ze swoimi głupiutkimi pytaniami. Wiem, że dzieci tak robią ale w książce mi to momentami przeszkadzało. Poza tym czasami żałowałam, że narracja nie jest dwuosobowa, ponieważ chętnie poznałabym myśli i uczucia Mamy.
Bardzo polecam „Pokój” mimo tego, że opowiada wstrząsającą historię jest naprawdę ciepłą książką, ukazującą jak ogromna i pełna poświęceń jest miłość matki do dziecka.

Przeglądając opinię o tej książce widziałam prawie same zachwyty. Że porusza bardzo ważny i ciężki temat, pokazuje jak ogromna może być miłość matki do dziecka i że jak już się zacznie to nie można się od niej oderwać. Sięgnęłam po „Pokój” i muszę się z tymi opiniami zgodzić. Książka jest niesłychanie wciągająca. Wprost nie można jej odłożyć. Co do poruszanego tematu także...