Walka o zamek, zarabianie na ciszy, robienie "głupiego" z Mikiego, duchy piratów, podrywy pięknej kaczuszki, kwiaty przejmujące władzę nad ludźmi, ale najbardziej podobała mi się historia w kosmosie - w poszukiwaniu planety Ziemia 2, ciekawa wizja :)

Walka o zamek, zarabianie na ciszy, robienie "głupiego" z Mikiego, duchy piratów, podrywy pięknej kaczuszki, kwiaty przejmujące władzę nad ludźmi, ale najbardziej podobała mi się historia w kosmosie - w poszukiwaniu planety Ziemia 2, ciekawa wizja :)

W 1998 roku "Komiks Gigant" stał się miesięcznikiem, co znaczy, że w końcu przedrukowywano wszystkie aktualne tomy niemieckiego "Lustiges Taschenbuch". Nie wiem, czy wcześniej wybierano losowe tomy, czy kierowano się jakością zawartych historii, niemniej jednak seria nie schodziła poniżej naprawdę wysokiego poziomu i zawsze trafiały się przynajmniej 2-3 komiksy warte poznania. Nie inaczej jest jednak w przypadku tomu rozpoczynającego kolejny rocznik. Bardzo dobry okazuje się jego początek. "Dwóch na jednego" wyróżnia się przede wszystkim bardzo niekonwencjonalnymi rysunkami Fabio Celoniego, przypominającymi jakiś senny koszmar, ale też zgrabną fabułą. "Mroźna cisza" to z kolei dość absurdalny scenariusz, jak zwykle u Rudolfo Cimino, ładnie zilustrowany przez Gorgio Cavazzano. I w końcu, lecz nie na końcu, "Znikający kuzyn", być może najlepsza kryminalna historyjka z Mikim, w dodatku narysowana przez chyba najsłynniejszego włoskiego rysownika, Romano Scarpę. Niewiele mniej podoba mi się tytułowy "Miłość niejedno ma imię", czyli humorystyczny komiks z Donaldem i Dziobasem. Bardzo solidnie wypadają też "Upojna kwiatów woń" oraz dziejący się w XIX wieku "Okręt widm". Żeby jednak nie było tak pięknie, znalazła się tu także nieco słabsza historia "Kaczki w kosmosie", w której twórcy nieco za bardzo dali się ponieść fantazji, omijając prawa fizyki. Ogólnie jednak odbieram ten tom bardzo pozytywnie. Nie przeszkadza mi nawet okładka, która choć nie ma związku z żadnym komiksem z tego zbioru, to pasuje do tytułu, jaki mu nadano.

W 1998 roku "Komiks Gigant" stał się miesięcznikiem, co znaczy, że w końcu przedrukowywano wszystkie aktualne tomy niemieckiego "Lustiges Taschenbuch". Nie wiem, czy wcześniej wybierano losowe tomy, czy kierowano się jakością zawartych historii, niemniej jednak seria nie schodziła poniżej naprawdę wysokiego poziomu i zawsze trafiały się przynajmniej 2-3 komiksy warte...

Beznadziejnie nijaki komiks Kaczki w kosmosie zaniża w moich oczach poziom tomu, ale reszta całkiem wyrównana. Jakbym miał któreś historie wyróżnić, to jak zwykle tę z Mikim i Mroźną ciszę w klimacie przywodzącym na myśl klasyczne komiksy ze Sknerusem.

Beznadziejnie nijaki komiks Kaczki w kosmosie zaniża w moich oczach poziom tomu, ale reszta całkiem wyrównana. Jakbym miał któreś historie wyróżnić, to jak zwykle tę z Mikim i Mroźną ciszę w klimacie przywodzącym na myśl klasyczne komiksy ze Sknerusem.

Z humorem, ale i nieodłączną ironią - Kaczor Donald z mojego dzieciństwa nadal tak samo zabawny. ;)

Z humorem, ale i nieodłączną ironią - Kaczor Donald z mojego dzieciństwa nadal tak samo zabawny. ;)

Moja opinia nie dotyczy tego konkretnego numeru, a całej serii Gigantów. Mimo, że autorzy ciągle chcieli nam sprzedać te same postacie, biorące udział w tych samych historiach, to przygody Donalda i spółki nigdy się nie nudziły. Umieszczanie bohaterów w przeróżnych kontekstach kulturowych i historycznych, sprawiło, że nie jeden dzieciak zdobył całkiem sporą wiedzę ogólną. I to bez żadnego wysiłku.

Moja opinia nie dotyczy tego konkretnego numeru, a całej serii Gigantów. Mimo, że autorzy ciągle chcieli nam sprzedać te same postacie, biorące udział w tych samych historiach, to przygody Donalda i spółki nigdy się nie nudziły. Umieszczanie bohaterów w przeróżnych kontekstach kulturowych i historycznych, sprawiło, że nie jeden dzieciak zdobył całkiem sporą wiedzę ogólną. I...

Nie spodziewałam się, że znajdę tu giganta! Pamiętam jak mama mi kupowała co miesiąc tomik - miałam wtedy 9 lat. Świetne - przywołuje wspomnienia:)

Nie spodziewałam się, że znajdę tu giganta! Pamiętam jak mama mi kupowała co miesiąc tomik - miałam wtedy 9 lat. Świetne - przywołuje wspomnienia:)