Lubię skandynawskie kryminały. Ciemne sekrety to pierwsza część cyklu o Sebastianie Bergmanie, którą nam zafundowali autorzy. Zainteresowałem się powieścią po przeczytaniu opisu i postanowiłem zobaczyć, co ma do zaoferowania. Czy trafiłem na coś ciekawego lub może się zawiodę. Okazało się, ze książka była trafioną lekturą.

Historia zaczyna się, kiedy znaleziono ofiarę morderstwa. Sprawę przydzielono grupie policyjnej mającej na celu rozwiązanie zagadki śmierci nastolatka. Nie jest to łatwe, bo każdy skrywa sekret i pilnie go strzeże. Z drugiej strony poznajemy Sebastiana zajmującego się dawniej niewyjaśnionymi zbrodniami pracującego dla policji, który obecnie zajmuje się swoimi sprawami. Autorzy stworzyli interesujący kryminał psychologiczny i osadzili jego akcję w mieście Vasteras. Początkowo akcja niespieszno idzie do przodu i trzeba pomału przedzierać się przez historię. Dodatkowo przeskakiwanie z jednego wątku na drugi może spowodować, że czytelnik jak nie będzie uważny się lekko pogubi aż do czasu, kiedy przyzwyczai się do stylu, w jaki autorzy prowadzą swoją opowieść. Później pod tym względem jest coraz lepiej, bo sama akcja przyspiesza i wydarzenia toczą się szybciej. Widać jak autorzy położyli większy nacisk na wprowadzeniu psychologii do książki. Poznajemy myśli i różne problemy poszczególnych osób, które są w szczegółowy sposób opisane i do tego relacje z niedawnych zdarzeń przedstawione w taki sposób jakbyśmy tam byli. Śledztwo zostało znakomicie poprowadzone gdyż jest zawiłe i trudno czytelnikowi zgadnąć, kto jest sprawcą. Dodatkowo autorzy podsuwają, co rusz fałszywe tropy i mylne poszlaki. Naprawdę sprawiło mi trudność żeby odgadnąć, kim jest sprawca, bo nie dostajemy praktycznie żadnych wskazówek. Nie udało się mi wcale odgadnąć, co jest wielkim plusem. Dopiero finał powieści wszystko wyjaśnia.
Głównym bohaterem książki zrobiono Sebastiana Bergmana byłego konsultanta policji, a zarazem osoby skrywającej pewien sekret z przeszłości. Dołącza do ekipy policjantów zajmującej się sprawą tylko w swoim znanym jemu celu. Jako postać przez swoje zachowanie może czasami irytować czytelnika, ale jako policjant nie ma sobie równych. Kiedy złapie trop idzie jego śladem, ale nie zamyka się na inne możliwości, ponieważ ma otwarty umysł na wszelkie zdobyte informacje. Potrafi wyciągać szybko wnioski i przedstawiać innym swoje domysły. Nie powiem żeby mnie jakoś mocno zainteresowała jego sylwetka. Możliwe, ze przez pełne arogancji i irytujące zachowanie, chociaż czasami miał też dobre pomysły. Nie jest też jakimś antybohaterem, ale jego postać mogła być bardziej sympatyczniejsza. Do sylwetek pozostałych osób występujących w książce nie można się przyczepić. Dobrych bohaterów można polubić i nie przeszkadzają w niczym podczas czytania. Dotyczy to również czarnych charakterów. Są znakomicie zbudowane, a przez podejście psychologiczne autorów sylwetki są świetnie nakreślone i mają swoją głębie. Każda z postaci jest obdarzona swoimi cechami odróżniającymi jej od innych sylwetek. Interakcje i dialogi nie rażą sztucznością, ale popychają powieść ciągle do przodu.
Miałem chęć na kryminał skandynawski i świetnie wybrałem, bo dostałem naprawdę porządny thriller psychologiczny. Trzyma w napięciu od samego początku i wielka to zasługa położenia nacisku na psychologiczne podejście do tematu. Czytelnik zagłębia się w historię, wydarzenia, pomału poznaje bohaterów, którzy stają mu się bliscy. Można przejąć się ich losami, co jest najważniejsze tutaj. Pomarudzę trochę teraz na wstawki podbojów Bergmana, czyli nie braknie wątku romansowego. Jednym mogą lekko przeszkadzać, a mnie nie za bardzo to przeszkadzało. Inna sprawa, że takich scen nie ma za dużo i nie trzeba się nimi przejmować. Klimat jest gęsty, a autorzy poruszają często trudną tematykę. Trochę początkowo czytało mi się tylko nieźle, ale po paru stronach wciągnęła mnie historia niesamowicie. Nie trzeba się zniechęcać początkiem, bo opowieść ma wiele do zaoferowania niż się wydaje. Trzeba dać jej szansę. Jestem zadowolony z lektury, ponieważ sama historia potrafiła mnie zaintrygować, a po części, że autorzy nie zdradzają za wcześnie, kto jest sprawcą tego wszystkiego. Jestem ciekawy kolejnego tomu przygód Sebastiana Bergmana, co przyniesie i zapewne sięgnę po dłuższej przerwie za kolejny część.
Polecam miłośnikom kryminału i thrillerów z czystym sumieniem. Warto przeczytać.

Lubię skandynawskie kryminały. Ciemne sekrety to pierwsza część cyklu o Sebastianie Bergmanie, którą nam zafundowali autorzy. Zainteresowałem się powieścią po przeczytaniu opisu i postanowiłem zobaczyć, co ma do zaoferowania. Czy trafiłem na coś ciekawego lub może się zawiodę. Okazało się, ze książka była trafioną lekturą.

Historia zaczyna się, kiedy znaleziono ofiarę...