Nie wiem, czy to kwestia mojego e-booka, czy może wydawca bądź tłumacz zmienili koncepcję wydania, niemniej dużym minusem dla mnie w stosunku do pierwszego tomu był brak przypisów.

Może dlatego, że jestem filologiem i zawsze czytam paratekst w książkach (czyli wstępy, przedmoty, posłowia, komentarze tłumacza, nawet podziękowania), bo wiadomości w nich zawarte są dla mnie równie ciekawe jak sama książka.

Może dlatego, że w pierwszym tomie bardzo to pomagało zorientować się, czym współcześnie są wymieniane przez narratora prowincje Imperium, kim byli myśliciele, władcy, dowódcy wojskowi itd., a także odświeżyć swoją wiedzę historyczną. Wprawdzie na końcu podano niektóre wyjaśnienia, podobnie jak w tomie pierwszym, niemniej sięganie do nich było pewnym utrudnieniem. Zapewne czepiam się szczegółu, niemniej ten brak zauważyłam od razu i dosyć mnie rozczarował.

Co do samej powieści - jej siłą (poza ciekawą epoką, w której autorka osadziła akcję) są postacie, atmosfera tajemniczości i dialogi. To na nich głównie opiera się narracja, splatająca losy starych rzymskich rodów, prześladowanych chrześcijan i pałacowych spiskowców. Wydaje mi się, że drugi tom jest w swej wymowie nieco bardziej melancholijny, nieco bardziej refleksyjny od pierwszego - być może podkreśla to jeszcze pora roku, czyli późna jesień i zima.

Choć w pewnym momencie wydaje się, że już nie poznamy rozwiązania zagadki, a pytania tylko się mnożą, fabuła wciąga - a o to przecież chodzi. Zresztą, Eliusz Spartianus nie pozostawia spraw bez rozwiązania i czytelnik ma szansę przekonać się, czy trafnie typował sprawców. Czegóż innego oczekiwać od dobrego kryminału? :)

Nie wiem, czy to kwestia mojego e-booka, czy może wydawca bądź tłumacz zmienili koncepcję wydania, niemniej dużym minusem dla mnie w stosunku do pierwszego tomu był brak przypisów.

Może dlatego, że jestem filologiem i zawsze czytam paratekst w książkach (czyli wstępy, przedmoty, posłowia, komentarze tłumacza, nawet podziękowania), bo wiadomości w nich zawarte są dla mnie...