Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

79 rok n.e., upalne lato we Włoszech zachęca bogatych Włochów do zażywania kąpieli. Młody Atiliusz Primus niedawno został nadzorcą wielkiego akweduktu, który doprowadza wodę do 7 miast położonych u podnóża Wezuwiusza. Jego zmartwienia zaczynają się krótko po objęciu pieczy nad akweduktem - martwe ryby w basenie, opadający poziom wody, jej brak w kilku miastach i zaginięcie poprzednika Atiliusza w tajemniczych okolicznościach. Wszystko wskazuje na awarię akweduktu jednak bogowie przygotowali dla mieszkańców zatoki śmiertelną niespodziankę.

'Pompeje' wydane w 2004 roku to te lepsze oblicze autora. Kreuje świat, który hipnotyzuje, a historia, postaci i wydarzenia wciągają. Tutaj Harris w dobrze znanym stylu sięga po historię starożytnego Rzymu skupiając się na detalach i faktach. A wszystko to jak zwykle łączy z fikcją literacką. Bardzo dobrze wypada wprowadzenie do katastrofy Pompejów przez pryzmat pracy nadzorcy akweduktu. Codzienne obowiązki, realia, szczegóły pozwalają polubić bohaterów i zrozumieć chociaż w drobnym stopniu trudności czy codzienne obowiązki Rzymian. I to co Harrisowi wychodzi bardzo dobrze, a brakowało tego trochę w jego ostatnich powieściach to budowanie napięcia. W przypadku /Pompejów' natura daje drobne znaki, które dostrzegane są przez nielicznych. Lekkie wibracje powierzchni kielicha z winem czy lekkie fale pomimo braku wiatru. Większość bogatych mieszkańców nie zaprzątała sobie głowy takimi rzeczami i oddawali się przyjemnością. Jednak kilkoro ambitnych ludzi potrafiło poczynić obserwacje. Bardzo dobrze to wypada, zwłaszcza w konfrontacji z samolubnymi mocarzami Pompejów. No i w końcu musi pojawić się wątek miłosny. Ten z kolei rodzi się w raczej dziwnych i nieoczekiwanych okolicznościach, nie kupuje tego. W połowie książki jednak ten romans staje się katalizatorem do kolejnych wydarzeń. Bo właśnie Atiliusz wracając do Pompejów po ukochaną daje autorowi pretekst do opisania zjawiska erupcji, wybuchu i zniszczeń jakich dokonał żywioł. 'Pompeje' to solidna książka, która w ciekawy sposób przykrywa miałkość fabuły. Przede wszystkim jednak jest to książka dla fanów rzetelnego Roberta Harrisa, któremu nie można zarzucić braku researchu. Dobrze przygotowane informacje zebrane w pomysłowy sposób stawiają 'Pompeje' wyżej niż kilka poprzednich książek autora.

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

79 rok n.e., upalne lato we Włoszech zachęca bogatych Włochów do zażywania kąpieli. Młody Atiliusz Primus niedawno został nadzorcą wielkiego akweduktu, który doprowadza wodę do 7 miast położonych u podnóża Wezuwiusza. Jego zmartwienia zaczynają się krótko po objęciu pieczy nad akweduktem - martwe ryby w basenie,...

Najsłabsza lektura Harrisa.Książka się bardzo wolno czyta. Jeśli ktoś jest fanem wulkanicznego życia to polecam innym odradzam, szkoda czasu.

Najsłabsza lektura Harrisa.Książka się bardzo wolno czyta. Jeśli ktoś jest fanem wulkanicznego życia to polecam innym odradzam, szkoda czasu.

Napisane to jest dobrze, z wieloma detalami dotyczącymi życia w starożytnym Rzymie (choć w niektórych miejscach autor chyba się zapędził z uwspółcześnianiem). Świetnie opisany moment katastrofy (uwieczniony w zapiskach Pliniusza). Nachodzi refleksja, jak wiele osiągnęli już ludzie w tamtych czasach w kwestiach np. inżynierii, wprowadzania udogodnień w życiu, wiedzy - a co zostało zaprzepaszczone w czasach średniowiecza. Tu w szczególności możemy zachwycać się wspaniałościami rzymskich akweduktów. No, tylko czemu połowa książki jest właśnie o akweduktach i o wodzie...

Napisane to jest dobrze, z wieloma detalami dotyczącymi życia w starożytnym Rzymie (choć w niektórych miejscach autor chyba się zapędził z uwspółcześnianiem). Świetnie opisany moment katastrofy (uwieczniony w zapiskach Pliniusza). Nachodzi refleksja, jak wiele osiągnęli już ludzie w tamtych czasach w kwestiach np. inżynierii, wprowadzania udogodnień w życiu, wiedzy - a co...

Kolejna książka tego autora prze ze mnie przeczytana, czy warto uważam, że tak. Autor bardzo dobrze przygotował swoją powieść pod względem historycznym. Przenosimy się nad Zatokę Neapolitańską w roku 79 n.e. Poznajemy zwyczaje i kulturę tam panującą. Przepych i bogactwo otaczające z każdej strony bogatych mieszczan, nie zwracają uwagi na zbliżające się zagrożenie. Jedynie jeden młody człowiek Atiliusz- zarządzający olbrzymim akweduktem dostarczającym wodę do dziewięciu miast wokół zatoki zainteresował się problemem. Przekonujemy się, że z siłami natury jeszcze żaden człowiek nie wygrał....

Kolejna książka tego autora prze ze mnie przeczytana, czy warto uważam, że tak. Autor bardzo dobrze przygotował swoją powieść pod względem historycznym. Przenosimy się nad Zatokę Neapolitańską w roku 79 n.e. Poznajemy zwyczaje i kulturę tam panującą. Przepych i bogactwo otaczające z każdej strony bogatych mieszczan, nie zwracają uwagi na zbliżające się zagrożenie. Jedynie...

Gdy wracam do autorów, którzy pisali ciekawie dla mnie-dwudziestolatki, zawsze się boje czy oby nie zderzę się z prostymi historyjkami bez jakiejkolwiek głębi. Harris jednak nadal, dwadzieścia lat później mnie nie zawodzi. Przeczytałam szybko i z zainteresowaniem. Zupełnie inaczej odbiera się przygody bohaterów, gdy wiesz co ostatecznie zakończy wszystkie spiski i dramaty jednostek.

Gdy wracam do autorów, którzy pisali ciekawie dla mnie-dwudziestolatki, zawsze się boje czy oby nie zderzę się z prostymi historyjkami bez jakiejkolwiek głębi. Harris jednak nadal, dwadzieścia lat później mnie nie zawodzi. Przeczytałam szybko i z zainteresowaniem. Zupełnie inaczej odbiera się przygody bohaterów, gdy wiesz co ostatecznie zakończy wszystkie spiski i dramaty...

Co lubię u Harrisa? Rzetelne przygotowanie historyczne, faktograficzne, solidna dawka wiedzy- tu o rzymskiej inżynierii wodnej, nawiązania do Historii Naturalnej- i własnie dlatego dobrze się czytało. Postacie nie sa papierowe- moze momentami zbyt pobieznie opisane motywacje, emocje, niektóre sytuacje jakby skrótowo- ale bez naiwnosci czy poczucia zażenowania1 Po prostu chciałabym więcej, ale w tym stylu i w taki sposób. Jakby mi sie skonczyło za szybko pudełko dobrych czekoladek- były pyszne, tylko pudełko za malutkie.

Co lubię u Harrisa? Rzetelne przygotowanie historyczne, faktograficzne, solidna dawka wiedzy- tu o rzymskiej inżynierii wodnej, nawiązania do Historii Naturalnej- i własnie dlatego dobrze się czytało. Postacie nie sa papierowe- moze momentami zbyt pobieznie opisane motywacje, emocje, niektóre sytuacje jakby skrótowo- ale bez naiwnosci czy poczucia zażenowania1 Po prostu...

Kolejna ciekawa pozycja autora. Trochę człowiek przy okazji dowiedział się o akweduktach.

Kolejna ciekawa pozycja autora. Trochę człowiek przy okazji dowiedział się o akweduktach.

Całkiem przyzwoita powieść historyczna z okresu starożytnego Rzymu. Autor książki dobrze pokazał stosunek rzymskich panów do niewolników, ich zakłamanie i zarozumiałość. Ciekawie jest opisana erupcja Wezuwiusza i zachowanie ludzi w obliczu kataklizmu.

Całkiem przyzwoita powieść historyczna z okresu starożytnego Rzymu. Autor książki dobrze pokazał stosunek rzymskich panów do niewolników, ich zakłamanie i zarozumiałość. Ciekawie jest opisana erupcja Wezuwiusza i zachowanie ludzi w obliczu kataklizmu.

Szacunek za przygotowania Autora

Szacunek za przygotowania Autora

Tak czytam i patrzę... I cóż... Może zamiast recenzji, kolejnej w tym miejscu recenzji - wskazówka, czy też przestroga!
Lecz nie przed przedmiotową powieścią. Bynajmniej. Przestroga subiektywna, rzecz jasna, ale przestroga od serca. Ostrzeżenie przed negatywnymi, dość licznymi tutaj, niestety, recenzjami. Jakże zresztą pochopnymi... by tyle o nich rzec ;)

Otóż, ci, którzy jesteście przed lekturą: nie uprzedzajcie się, dajcie szansę "Pompejom"; wejdźcie niespiesznie w świat Kampanii I wieku n.e., świat utkany z dbałością o detal. Może bez słownej ekwilibrystyki, ale z fabułą rzetelną, przejrzystą, urokliwą w swej pozornej prostocie, na wzór Cezarowej czy Tacytowej diarystyki; i fabułą solidną, krzepnącą bez efekciarskiej gatunkowej egzaltacji w narastającym napięciu, niczym rozlewający się w łożu akweduktu solidny, rzymski beton.

Tak czytam i patrzę... I cóż... Może zamiast recenzji, kolejnej w tym miejscu recenzji - wskazówka, czy też przestroga!
Lecz nie przed przedmiotową powieścią. Bynajmniej. Przestroga subiektywna, rzecz jasna, ale przestroga od serca. Ostrzeżenie przed negatywnymi, dość licznymi tutaj, niestety, recenzjami. Jakże zresztą pochopnymi... by tyle o nich rzec ;)

Otóż, ci, którzy...