Piękny esej o duchowości Persji na przestrzeni wieków. Jako człowiek który interesuje się religią naszych pogańskich przodków, doszedłem do etapu gdzie zapoznanie się z perską religią ognia jest niezbędne do poznania naszej słowiańskiej duchowości. Gdzieś w zamierzchłych czasach plemiona irańskie i słowiańskie musiały mocno na ciebie oddziaływać skoro ich światy są tak do siebie podobne.

Poznawaliśmy Persów przez podręczniki szkolne, jako hordy barbarzyńców które zostały pokonane przez Greków. Jesteśmy dziedzicami zwycięzców spod Maratonu i niszczycieli Persepolis i tak samo jak oni za bardzo nie rozumiemy specyficznej dla tego świata duchowości. Tam od początku świata, ciągle jest prowadzona walka między dobrem i złem. Jako wyznawcy tego dobrego Boga, Persowie razem z nim codziennie każdego ranka prowadzili walkę z demonami, nieczystymi istotami i ludźmi. Jednocześnie wiedząc, że sami są nieczyści, ponieważ złożeni materii muszą uważać, żeby nie skalać świętego ognia. Byli świadomi swojej niedoskonałości i śmiertelności co jeszcze bardziej przybliżało do Boga.

Autor prowadzi nas przez epoki trzy epoki odpowiednie dla dynastii, będziemy podążać przez korytarze Persepolis przed oblicze Dariusza i odczytywać płaskorzeźby na ścianach pałacu i ukrytego tam Boga. Udamy się do nowego państwa perskiego, odbudowanego na gruzach imperium Aleksandra Wielkiego, tam pozostałości wielkich tryumfów Sasanidów wykute w skałach będą nam opowiadać historię królów i Boga ognia który, ukazuje się wiernym w całym swoim majestacie. Na końcu poznajemy perskiego mistyka Islamu, którego poszukiwania Boga zaprowadziły go przed oblicze kata.

Autor pisze pięknym językiem, jego erudycja odpowiednio opisuje czytelnikowi metafizyczny świat Persji i jej mieszkańców , który na przestrzeni wieków zmieniał się jednocześnie pozostawiając ciągle specyficzne pragnie poznania absolutu.

Piękny esej o duchowości Persji na przestrzeni wieków. Jako człowiek który interesuje się religią naszych pogańskich przodków, doszedłem do etapu gdzie zapoznanie się z perską religią ognia jest niezbędne do poznania naszej słowiańskiej duchowości. Gdzieś w zamierzchłych czasach plemiona irańskie i słowiańskie musiały mocno na ciebie oddziaływać skoro ich światy są tak do...

Ta cieniutka książeczka w misterny sposób miesza mitologię Iranu z jego historią. Choć na jej kartach pojawiają się prawdziwe imiona, to postaci są nierzeczywiste, symboliczne. Citati snuje bowiem opowieść uniwersalną, a wrażenie to wzmaga zarówno podkreślenie punktów stycznych kultury perskiej z innymi kulturami, jak i pojawiające się tu i ówdzie, bez wątpienia celowo, drobne nieścisłości i anachronizmy.
Mimo swojego zwiewnego klimatu, „Wiosna Chosrowa” niezupełnie mnie porwała. Dlatego nie jestem pewien, czy pozostawienie najpiękniejszej opowieści na koniec zbioru nie jest zanadto ryzykownym krokiem. Chronologia może być w końcu równie umowna jak geografia.

Ta cieniutka książeczka w misterny sposób miesza mitologię Iranu z jego historią. Choć na jej kartach pojawiają się prawdziwe imiona, to postaci są nierzeczywiste, symboliczne. Citati snuje bowiem opowieść uniwersalną, a wrażenie to wzmaga zarówno podkreślenie punktów stycznych kultury perskiej z innymi kulturami, jak i pojawiające się tu i ówdzie, bez wątpienia celowo,...

Elegancka rzecz. Nostalgiczna i trochą sentymentalna, ale jakoś trafiająca w irańską estetykę i poczucie melancholii.
Interesująca, zwłaszcza jeśli ktoś jest zainteresowany zainteresowaniem pięknych mieszkanek tego kraju niebanalną rozmową. A sztuka konwersacji stoi tam wysoko, oj wysoko, drodzy Panowie.

Elegancka rzecz. Nostalgiczna i trochą sentymentalna, ale jakoś trafiająca w irańską estetykę i poczucie melancholii.
Interesująca, zwłaszcza jeśli ktoś jest zainteresowany zainteresowaniem pięknych mieszkanek tego kraju niebanalną rozmową. A sztuka konwersacji stoi tam wysoko, oj wysoko, drodzy Panowie.

Utrzymany w nieco nostalgicznym klimacie zbiór esejów o kulturze perskiej trzech epok: achemenidzkiej, sasanidzkiej, islamskiej. Autor operuje ładnym językiem (dobrze oddała to Tłumaczka!),w sposób barwny ukazuje Iran, jego mity i historię. Dla mnie szczególnie ciekawy był passus o czasach Sasanidów i o tytułowej wiośnie Chosrowa: bogatym kobiercu ukazującym wiosenny ogród, który miał właścicielowi przypominać o wiośnie. Świat, którego już nie ma. Od wieków...

Tomasz Babnis

Utrzymany w nieco nostalgicznym klimacie zbiór esejów o kulturze perskiej trzech epok: achemenidzkiej, sasanidzkiej, islamskiej. Autor operuje ładnym językiem (dobrze oddała to Tłumaczka!),w sposób barwny ukazuje Iran, jego mity i historię. Dla mnie szczególnie ciekawy był passus o czasach Sasanidów i o tytułowej wiośnie Chosrowa: bogatym kobiercu ukazującym wiosenny...

Wysmakowane, poetyckie - bardzo przydaje się znajomość kontekstu kulturowego i historycznego, ponieważ autor nie zawsze wyjaśnia źródła swoich odwołań i aluzji.

Wysmakowane, poetyckie - bardzo przydaje się znajomość kontekstu kulturowego i historycznego, ponieważ autor nie zawsze wyjaśnia źródła swoich odwołań i aluzji.