Cytat dnia
Zanik zdolności do trwałej uwagi i skupienia, zanik logiki wyboru, czyli chęci i umiejętności odróżnienia tego, co rzeczywiste od tego, co n...
Najnowsze artykuły
ArtykułyEdukacja jako klucz do wolności. „Dziewczyna o mocnym głosie” Abi Daré
1
ArtykułyPrzeczytaj fragment książki „Drużyna A (A)” Tomasza Kwaśniewskiego i Jacka Wasilewskiego
2
ArtykułyTrzeci tom serii o Medei Steinbart już dostępny w Storytel. Wywiad z autorką, Magdaleną Knedler1
ArtykułyZ Memphis na Manhattan – „Wymiana” Johna Grishama
1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2022
2021
2012
2011
2001
2001
1998
1996
1995
1979
1973
Dziennik kwarantanny Tomasz Burek 
Dziennik kwarantanny jest jako całość - złożona z krótkich form, pierwotnie drukowanych na łamach "Gazety Polskiej" Piotra Wierzbickiego - opisem wychodzenia z zarazy typu duchowego: ze spuścizny zwyrodniałego modernizmu, dwóch totalitaryzmów, zwłaszcza zaś komunizmu, PRL i salonowo-towarzyskiej papki III RP. Kultura i literatura III RP, jej uwikłanie w złą przeszłość, jej wtórność, zafałszowanie, postmodernistyczna bylejakość i pseudonowoczesność odgórnie dekretowana jest głównym przedmiotem tego oczyszczenia w imię wartości stałych: prawdy, piękna, dziedzictwa klasycznego, wieczności, Boga. Jednak nie tylko imponderabilia nadają tej książce klasy. W wysokie tony każdy może uderzać i nieraz brzmi to fałszywie lub pusto. Ale tu mamy pełnię: jakość argumentacji, precyzję detalu (niesamowita dbałość o faktograficzną poprawność, wnikliwe korekty),biegłość w przedzieraniu się przez literacką produkcję, czujność ucha, smak, rozległość zainteresowań. Poprzez wybranych autorów, dzieła, idee, sytuacje autor dokonuje duchowej kwarantanny. Tak jak pisał w szkicu "Sprzątanie zacząć od głowy": "Dobrzy ludzie zbierają w tych dniach z ziemi rozbite szkło i puszki po napojach i przenoszą góry śmieci z miejsca na miejsce. Nie wolno jednak i nie wypada się łudzić, że kiedykolwiek zdołamy posprzątać świat na zewnątrz nas, nie tykając zainfekowanych Pałaców Kultury i Nauki we własnych głowach".
Jest Bóg, żyje prawda. Inna twarz Stanisława Brzozowskiego Kazimierz Zakrzewski 
Zacznę od tego, że zmieniłabym trochę tytuł wydanego przez Frondę zbioru szkiców o Brzozowskim. Bo nie tyle "Inna twarz Stanisława Brzozowskiego", co raczej "Prawdziwa twarz".
Zbiór obejmuje ponad dwadzieścia tekstów publikowanych na przestrzeni ostatnich stu lat. Do tego pisany przez Brzozowskiego trudno dostępny wstęp do pism kardynała Newmana.
Ze stron tego cennego dla miłośników Brzozowskiego zbioru wyłania się fascynujący portret intelektualny człowieka całym sercem kochającego Polskę, a przy tym nieskażonego ksenofobią, niestrudzenie dążącego do prawdy i walczącego o nią na wszelkich możliwych płaszczyznach życia społecznego i osobistego.
W poglądach Brzozowskiego uderza mnie to, że nawet wtedy, gdy hołdował wszelkim "izmom", struktura jego myśli była głęboko katolicka. Bo definicja słowa, koncepcja wpływu jednostki na dzieje ludzkości, sens pracy oraz pojmowanie moralności seksualnej były u niego od początku katolickie, choć on sam o tym nie wiedział. Wędrował intelektualnie po różnych "izmach", sprawdzając, w którym pomieści się ze swoimi pragnieniami. Aż w końcu jego serce i umysł znalazły pełne spełnienie w katolicyzmie. Pragnienie prawdy doprowadziło go do Tego, Który jest Drogą, Prawdą i Życiem. U kresu życia Brzozowski odnalazł siewcę swoich gorących pragnień.
Osobiście uwielbiam zapał i odwagę Brzozowskiego. Pomimo słabego ciała musiał być niezwykle silnym mężczyzną.
