Polski krytyk literacki, historyk literatury i autor książek.
Urodził się w Warszawie, ale jego ojciec, publicysta Wincenty Burek (1905-1988), pochodził z Kielecczyzny.
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (dziennikarstwo).
Początkowo publikował na łamach miesięcznika literackiego "Twórczość", potem udzielał się również w innych czasopismach.
Członek Związku Literatów Polskich.
Pod koniec lat 70. XX w. mocno zaangażował się w działalność Solidarnościową. Współpracował wtedy z nielegalnymi periodykami, m.in. z "Kulturą Niezależną" i wydawanym w Wielkiej Brytanii "Pulsem".
Jeden z założycieli Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Po 1990 r. udzielał się m.in. w Radiu Bis, II Programie Polskiego Radia oraz TVP 1.
Zwolennik polityki Jarosława Kaczyńskiego.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz pośmiertnie Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Wybrane publikacje książkowe: "Zamiast powieści" (Czytelnik, 1971), "Jaka historia literatury jest nam potrzebna?" (Niezależna Oficyna Wydawnicza "Nowa", 1979), "Dzieło niczyje" (Wydawnictwo Literackie, 2001), "Dziennik kwarantanny" (Arcana, 2001), "Niewybaczalne sentymenty" (Iskry, 2011).
