To jedna z tych pozycji, po przeczytaniu których nie wiem co powiedzieć, żeby przekonać znajomych do sięgnięcia po nią. Niestety stwierdzenie, że po prostu warto się z nią zapoznać, niewiele mówi, więc spróbuję napisać coś więcej.
Głównym bohaterem jest lekarz, Józef Kowalski, nazywany dalej Józefem K., na pierwszy rzut oka człowiek nieprzyjemny, z którym dla własnego dobra lepiej nie utrzymywać kontaktów. Historia rozpoczyna się gdy ów lekarz dowiaduje się, że choruje na raka. Pokrótce, książka ma formę dziennika prowadzonego przez Józefa, w którym opisuje zdarzenia z przeszłości, które zaważyły na jego życiu, wpłynęły na jego sposób postrzegania świata i podejście do ludzi. Można wymienić tu chociażby śmierć synka, odejście żony, czy nieumyślne spowodowanie śmierci pacjentki. Ale Józef spisuje także na bieżąco zmiany jakie zachodzą w nim, te i psychicznie, jak i te fizyczne. Wie, że jego życie nieuchronnie zbliża się do końca. Opis obumierającego ciała wpłynął na mnie bardzo, nie jest niesmaczny, ale do bólu prawdziwy. Za to kierunek, w którym bohater rozwinął się psychicznie lub też duchowo przechodzi najśmielsze oczekiwania czytelnika. Z cynicznego i nastawionego egoistycznie człowieka powstaje zupełnie nowy, pogodzony ze światem i żałujący za całe zło, które wyrządził.
Największą zagadką książki jest chyba tytuł, oczywiście pod koniec wszystkie wątpliwości zastaną rozwiane. To sam Józef K. obwinia się o spowodowanie a na pewno o przyspieszenie śmierci papieża. Wydaje mi się, że drugim, jakby głównym, choć nie obecnym, bohaterem jest Jan Paweł II. Trudno mi wyrokować, że ta książka to próba rozliczenia się z tym kim dla ludzi on jest, ale z pewnością jest to ważny głos, mówiący o tym, że Jan Paweł II był człowiekiem a nie żywym pomnikiem.
Józef Kowalski umiera, przedmowa i zakończenie jego pamiętnika są słowami brata zmarłego, Bronisława Kowalskiego, który zdaje się podzielać zdziwienie czytelnika przemianą Józefa. Książka pełna jest obrazowych opisów, które działają na wyobraźnie (polecam fragment o wykonywaniu tracheotomii za pomocą wężyka ze zlewozmywaka). Tak, zdecydowanie jest to historia nawrócenia, ale nie w takim wydaniu jakie większości kojarzy się z tym słowem, nie ma tam księdza i spowiedzi, jest po prostu odkrycie Boga i zwrócenie się w Jego stronę.
Fantastycznie się czyta, trudno o niej zapomnieć, przeczytane słowo długo nie dają spokoju.

To jedna z tych pozycji, po przeczytaniu których nie wiem co powiedzieć, żeby przekonać znajomych do sięgnięcia po nią. Niestety stwierdzenie, że po prostu warto się z nią zapoznać, niewiele mówi, więc spróbuję napisać coś więcej.
Głównym bohaterem jest lekarz, Józef Kowalski, nazywany dalej Józefem K., na pierwszy rzut oka człowiek nieprzyjemny, z którym dla własnego dobra...