Sałtykow-Szczedrin był w Rosji XIXw. bardzo popularnym pisarzem. Kontynuator Gogola - dodał nowe postaci do ponurej galerii rosyjskich osobliwości. Tutaj mamy opowieść o karykaturalnej chciwości i pustce.

Sałtykow-Szczedrin był w Rosji XIXw. bardzo popularnym pisarzem. Kontynuator Gogola - dodał nowe postaci do ponurej galerii rosyjskich osobliwości. Tutaj mamy opowieść o karykaturalnej chciwości i pustce.

Jak dla mnie powieść bardzo dobra. Dałbym jej tytuł : " Państwo Gołowlewowie, czyli jak nie należy żyć". Pomimo, że napisana ponad sto lat temu ciągle aktualna i ponadczasowa. Potoczysty, inteligentny język brzmi zaskakująco współcześnie, jakby powieść była napisana wczoraj. W znajomym mi kręgu pedagogów i psychologów zrobiła furorę. Gorąco polecam. Uważam, że tytuł ten powinien być lekturą obowiązkową w klasach maturalnych. Do refleksji, do zadumy, do dyskusji. Pokazuje samo życie, bez ściemy, w jakie pułapki możemy wpaść, jak możemy głupio zboczyć z kursu w kierunku z którego nie ma już odwrotu.

Jak dla mnie powieść bardzo dobra. Dałbym jej tytuł : " Państwo Gołowlewowie, czyli jak nie należy żyć". Pomimo, że napisana ponad sto lat temu ciągle aktualna i ponadczasowa. Potoczysty, inteligentny język brzmi zaskakująco współcześnie, jakby powieść była napisana wczoraj. W znajomym mi kręgu pedagogów i psychologów zrobiła furorę. Gorąco polecam. Uważam, że tytuł ten...

Dobra, ale ciężka. Rosja, XIX wiek. Zabita dechami wieś, z jakich wtedy głównie składał się ten kraj. Dwór ziemiański i mieszkająca w nich rodzina. Podupadła, łagodnie mówiąc. Bezduszność, małostkowość, egoizm i ograniczone horyzonty umysłowe rządzą. Durne zasady ojca rodziny, szamotanina dzieci, które coś by chciały, ale skąd miałyby wiedzieć, co? Akcja toczy się po równi pochyłej, a autor bez żalu macha swoim bohaterom ręką na pożegnanie.
Tylko że oni nie odeszli. Im podobnych można spotkać zawsze i wszędzie.
To książka nie dla tych, którzy czytają dla przyjemności czy rozrywki. I nie dla tych, których odpychają smutne, ponure klimaty.

Dobra, ale ciężka. Rosja, XIX wiek. Zabita dechami wieś, z jakich wtedy głównie składał się ten kraj. Dwór ziemiański i mieszkająca w nich rodzina. Podupadła, łagodnie mówiąc. Bezduszność, małostkowość, egoizm i ograniczone horyzonty umysłowe rządzą. Durne zasady ojca rodziny, szamotanina dzieci, które coś by chciały, ale skąd miałyby wiedzieć, co? Akcja toczy się po równi...

Lektura prosta i przyjemna, mimo smutnej historii w niej przedstawionej. Czyta się szybko i "bezboleśnie", aczkolwiek krótka saga rodziny w niej przedstawionej może "chwycić za serce". Obraz upadku "wspaniałego" XVIII/XIX-wiecznego społeczeństwa rosyjskiego oraz ludzkiej, "brzydkiej" natury.

Lektura prosta i przyjemna, mimo smutnej historii w niej przedstawionej. Czyta się szybko i "bezboleśnie", aczkolwiek krótka saga rodziny w niej przedstawionej może "chwycić za serce". Obraz upadku "wspaniałego" XVIII/XIX-wiecznego społeczeństwa rosyjskiego oraz ludzkiej, "brzydkiej" natury.

Bardzo pouczająca książka, pokazująca trzy pokolenia rosyjskiej rodziny zniszczonej przez pijaństwo,materializm i brak uczuć nawet dla najbliższych.
Z początku czytanie idzie topornie, jednak potem szybko leci.

Bardzo pouczająca książka, pokazująca trzy pokolenia rosyjskiej rodziny zniszczonej przez pijaństwo,materializm i brak uczuć nawet dla najbliższych.
Z początku czytanie idzie topornie, jednak potem szybko leci.

Trudna książka, czytanie jej to droga przez mękę, ale warto. Obraz zepsucia na dworze Gołowlewów nie różni się szczególnie od tego, co dzieje się w dzisiejszych czasach. Stosunki rodzinne, obłuda i zakłamanie - bardzo dobre studium postępowania przeciętnego człowieka...

Trudna książka, czytanie jej to droga przez mękę, ale warto. Obraz zepsucia na dworze Gołowlewów nie różni się szczególnie od tego, co dzieje się w dzisiejszych czasach. Stosunki rodzinne, obłuda i zakłamanie - bardzo dobre studium postępowania przeciętnego człowieka...