Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak dla mnie powieść bardzo dobra. Dałbym jej tytuł : " Państwo Gołowlewowie, czyli jak nie należy żyć". Pomimo, że napisana ponad sto lat temu ciągle aktualna i ponadczasowa. Potoczysty, inteligentny język brzmi zaskakująco współcześnie, jakby powieść była napisana wczoraj. W znajomym mi kręgu pedagogów i psychologów zrobiła furorę. Gorąco polecam. Uważam, że tytuł ten powinien być lekturą obowiązkową w klasach maturalnych. Do refleksji, do zadumy, do dyskusji. Pokazuje samo życie, bez ściemy, w jakie pułapki możemy wpaść, jak możemy głupio zboczyć z kursu w kierunku z którego nie ma już odwrotu.

Jak dla mnie powieść bardzo dobra. Dałbym jej tytuł : " Państwo Gołowlewowie, czyli jak nie należy żyć". Pomimo, że napisana ponad sto lat temu ciągle aktualna i ponadczasowa. Potoczysty, inteligentny język brzmi zaskakująco współcześnie, jakby powieść była napisana wczoraj. W znajomym mi kręgu pedagogów i psychologów zrobiła furorę. Gorąco polecam. Uważam, że tytuł ten...

Gorąco polecam wysłuchanie "Dżumy" w interpretacji Zbigniewa Zapasiewicza. Ten jego męski, twardy, zdecydowany, podniesiony ton głosu stanowi prawdziwą wartość dodaną do utworu.
A sama powieść... wybitna, bez dwóch zdań. Gdy słuchałem przejmującego głosu Zapasiewicza myślałem sobie: dżuma, dżuma... O co tu chodzi? Albert Camus napisał tę powieść zaraz po II wojnie światowej, a zatem pewno chodzi o faszyzm. Ale gdy tak sobie słuchałem przy malowaniu obrazu myślałem: komunizm też pasuje, jak najbardziej. Ale czy tylko? No nie. Bo przecież samotność współczesnego człowieka pasuje, jego zagubienie pasuje, obecny konsumpcjonizm pasuje... Mało tego: uprzedmiotowienie człowieka, jałowość w sferze kultury masowej pasuje, pustka duchowa pasuje, ogłupienie pasuje; brak spójnej, głębokiej wizji świata, porządkującej chaos też pasuje. A także: mobbing pasuje, bezrobocie pasuje, a nawet plaga bezdzietności pasuje. Długo można by jeszcze wymieniać.
Fajne jest to, że cała historia kończy się dobrze, zło odchodzi, jest nadzieja. Zamykamy ostatnią kartę książki i czujemy ulgę.
Ale czemu zło odchodzi, to do końca nie wiadomo. Po prostu, istnieją jakieś mechanizmy, które przywracają równowagę. Co prawda, ludzie podejmują heroiczną walkę, ponoszą ofiary, umierają w męce i rozpaczy, niektórzy odnoszą zwycięstwa. Z czasem koszmar się kończy. Społeczeństwo wraca do stanu bezpiecznego, do punktu wyjścia, do normalności. Czy to zasługa bohaterów, czy ducha dziejowego?

Znakomicie napisane, wielkie dzieło.
Czytałem też "Obcego", ale dużo słabsze, taka sobie powiastka filozoficzna.

Gorąco polecam wysłuchanie "Dżumy" w interpretacji Zbigniewa Zapasiewicza. Ten jego męski, twardy, zdecydowany, podniesiony ton głosu stanowi prawdziwą wartość dodaną do utworu.
A sama powieść... wybitna, bez dwóch zdań. Gdy słuchałem przejmującego głosu Zapasiewicza myślałem sobie: dżuma, dżuma... O co tu chodzi? Albert Camus napisał tę powieść zaraz po II wojnie...