Jak to się dzieje, że dobrzy ludzie robią świństwa? Gdzie zaczyna się ten ciąg kompromisów, który prowadzi do złamania kręgosłupa moralnego? Czy w ogóle go mamy? Trifonow, jak zazwyczaj, genialnie opisuje długotrwały upadek morale, którego nawet zainteresowani nie dostrzegają.
Historia kilkorga młodych ludzi mieszkających w luksusowym bloku nad rzeką Moskwą oraz w jego okolicy. Dwóch narratorów, miłość, zawiść. Tak naprawdę opowieść o tym, jak kształtuje się konformizm.
W mojej ocenie absolutnie wciągająca narracja, wyraziste postacie i te chwile... momenty prawdy o człowieku, także o mnie, chwile małostkowego rozliczania życiowych ryzyk, kiedy moralność wcale nie jest główną wartością. Kiedy gotowi jesteśmy ją poświęcić w imię małych korzyści, jeśli tylko uda nam się o tym zapomnieć albo to ukryć przed światem. Nie całym światem, ale tę częścią świata, która jest aktualnie dla nas ważna. Wstydliwe chwile spojrzenia sobie w oczy.
Wszystko to osadzone w realiach radzieckich aparatczyków partyjnych w latach trzydziestych i czterdziestych XX w., tych na szczycie i tych w drodze na szczyt, i tych ze szczytu spadających. Czy ci ludzie naprawdę wierzyli w tę ideologię? Nieważne. W jakimkolwiek systemie wartości nie osadzimy ludzi, będą tak samo kombinować. Wrażliwi ucierpią, wyraziści się stoczą, zawsze wygra Glebow.

Jak to się dzieje, że dobrzy ludzie robią świństwa? Gdzie zaczyna się ten ciąg kompromisów, który prowadzi do złamania kręgosłupa moralnego? Czy w ogóle go mamy? Trifonow, jak zazwyczaj, genialnie opisuje długotrwały upadek morale, którego nawet zainteresowani nie dostrzegają.
Historia kilkorga młodych ludzi mieszkających w luksusowym bloku nad rzeką Moskwą oraz w jego...