Ten rok obfitował w tak wiele wydarzeń w moim życiu osobistym, że z przykrością ostatnio stwierdziłam, że opuściłam się w czytaniu. Dlatego teraz, kiedy mogę ukraść kilka chwil każdego dnia tylko dla siebie, znów sięgam do swojej domowej biblioteczki. A moja biblioteczka ma to do siebie, że rośnie każdego miesiąca o kolejne tytuły, które tylko czekają aż po nie sięgnę.

Tym razem jednak stało się inaczej. Książkę dostałam od mojego taty, miłośnika kryminałów, szpiegów i bynajmniej nie taniej sensacji. Dał mi do ręki Ken'a Follett'a "Klucz do Rebeki". Wydanie z '89 roku, pożółkłe już trochę strony, pojedyncze latające kartki. Ale ja uwielbiam takie książki, a ponieważ czekała mnie długa podróż, z chęcią zabrałam się z jej czytanie.

Z Follett'em spotkałam się już kilka lat temu, kiedy czytałam "Trzeci bliźniak". Wspominam jako świetną lekturę, więc i w "Klucz..." nie wątpiłam.
Akcja powieści zaczyna się pomału, mam wrażenie, w jakby zwolnionym tempie. Poznajemy głównych bohaterów, szpiega Wolff'a, tancerkę Sonię, brytyjskiego majora Vandam'a i Elenę, piękną dziewczynę Żydówkę, która zbiegiem okoliczności dołącza do tej historii. Trwa II wojna światowa, hitlerowskie Niemcy chcą zająć Egipt, w którym stacjonują brytyjczycy. Wolff, mający o sobie mniemanie superszpiega, chce im w tym pomóc, przejmując plany operacji wojskowych i wysyłając je do Rommle'a, kierującego niemieckim wojskiem. Jak się można domyślić, Vandam będzie próbował wpaść na jego trop i mu to uniemożliwić.

Cieszę się, że po tak długiej przerwie, miałam okazję przeczytać akurat tę książkę. Ciekawie prowadzona narracja, raz ze strony szpiega, później tancerki brzucha, jeszcze dalej Eleny czy Vandam'a, by w pewnym momencie poczuć i wczuć się w postać jego syna, małego chłopca o imieniu Billy.
Temat wojny poprowadzony jest gładko, chociaż nie należy do najłatwiejszych. Jest realne przedstawienie faktów o stosunkach niemiecko-brytyjsko-arabskich w tamtym czasie, lecz bez zbędnej przemocy. Główny bohater, major Vandam chwilami wydawał mi się bezbronnym chłopcem i miałam ochotę krzyczeć i gryźć książkę z bezsilności jaka mną targała, gdy kolejne próby złapania niemieckiego szpiega paliły na panewce. Szybko jednak się reflektował, a wątek miłosny (nie mogło go zabraknąć, a jakże) dodawał odrobiny pikanterii i smaczku całej tej historii.

Polecam serdecznie na jesienne wieczory, kiedy za oknem chłód i odczuwamy potrzebę wygrzania się w egipskim słońcu, gorących piaskach i przy odrobinie szpiegowskiej adrenaliny.

http://metkowo.blogspot.co.uk/2012/10/ken-follett-klucz-do-rebeki.html

Ten rok obfitował w tak wiele wydarzeń w moim życiu osobistym, że z przykrością ostatnio stwierdziłam, że opuściłam się w czytaniu. Dlatego teraz, kiedy mogę ukraść kilka chwil każdego dnia tylko dla siebie, znów sięgam do swojej domowej biblioteczki. A moja biblioteczka ma to do siebie, że rośnie każdego miesiąca o kolejne tytuły, które tylko czekają aż po nie sięgnę.

Tym...