Nie mogę wykluczyć, że wątki wolnościowe i antysystemowe pod koniec lat osiemdziesiątych miały realne znaczenie dla czytelników. Dziś jednak po lekturze Mordu założycielskiego zostaje głównie niesmak i żal, że autor nie najgorszą akcję zabił brakiem konsekwencji i szowinistycznymi ciągotami.

Cała recenzja: https://www.polskafantastyka.pl/edmund-wnuk-lipinski-mord-zalozycielski/

Nie mogę wykluczyć, że wątki wolnościowe i antysystemowe pod koniec lat osiemdziesiątych miały realne znaczenie dla czytelników. Dziś jednak po lekturze Mordu założycielskiego zostaje głównie niesmak i żal, że autor nie najgorszą akcję zabił brakiem konsekwencji i szowinistycznymi ciągotami.

Cała recenzja:...

Ostatni tom trylogii Wnuka-Lipińskiego jest spotkaniem ze wszystkimi bohaterami cyklu, mimo to, jest to najsłabsza część historii Apostezjonu. Zabrakło tu konsekwencji w kreowaniu postaci (tak jak w tomie drugim) a struktura czasu została zaburzona. Na przykład superinteligentny, empatyczny, dobrze wychowany Ira z tomu pierwszego, stał się wulgarnym gburem o niskiej kulturze osobistej, czego nie tłumaczy nawet operacja mózgu, bo w pierwszym tomie nie wykazywał tak głębokiej zmiany osobowości. Również czas biegnie dziwnym torem i raz zdaje się, że od wydarzeń z tomu drugiego dzieli nas kilka miesięcy, a innym razem wiele lat. Ten brak konsekwencjo jest irytujący i nie pozwala skupić się na fabule. Myślę, że zakończenie historii mogłoby być bardziej ciekawe, mimo to przyjemnie było się spotkać ze znanymi bohaterami i po raz ostatni wniknąć w świat Apostezjonu. Cała trylogia to sanowi podwaliny polskiej fantastyki socjalistycznej i po prostu trzeba ją znać, dlatego polecam ją wszystkim fanom tego gatunku.

Ostatni tom trylogii Wnuka-Lipińskiego jest spotkaniem ze wszystkimi bohaterami cyklu, mimo to, jest to najsłabsza część historii Apostezjonu. Zabrakło tu konsekwencji w kreowaniu postaci (tak jak w tomie drugim) a struktura czasu została zaburzona. Na przykład superinteligentny, empatyczny, dobrze wychowany Ira z tomu pierwszego, stał się wulgarnym gburem o niskiej...

"Mord założycielski" to w zasadzie ta sama liga co poprzednie dwa tomy trylogii Wnuka-Lipińskiego: lekka lektura do pociągu, oferująca płytki komentarz społeczno-polityczny i odrobinkę umiarkowanie emocjonującej akcji. Krytyka systemu jest tu podana zaskakująco wprost i bez ogródek, ale to zapewne dlatego, że w momencie publikacji PRL szedł już w rozsypkę. Plusy za nieco żwawsze tempo, minusy za jeszcze gorsze postaci kobiece, jeden czy dwa homofobiczne motywy i niesamowicie obciachową frazę "niech to aids trafi".

"Mord założycielski" to w zasadzie ta sama liga co poprzednie dwa tomy trylogii Wnuka-Lipińskiego: lekka lektura do pociągu, oferująca płytki komentarz społeczno-polityczny i odrobinkę umiarkowanie emocjonującej akcji. Krytyka systemu jest tu podana zaskakująco wprost i bez ogródek, ale to zapewne dlatego, że w momencie publikacji PRL szedł już w rozsypkę. Plusy za nieco...

Odpowiednie zakończenie trylogii, choć pozostaje niedosyt, że to już ostatni tom. Wspaniałe.

Odpowiednie zakończenie trylogii, choć pozostaje niedosyt, że to już ostatni tom. Wspaniałe.

Genialne,polecam i polecam

Genialne,polecam i polecam

Przeczytałem, ale to nie moja bajka. Wnuk-Lipiński to gawędziarz do kwadratu, a mnie to nudzi.
5/10 ale chyba i tak na wyrost, sorry.

Przeczytałem, ale to nie moja bajka. Wnuk-Lipiński to gawędziarz do kwadratu, a mnie to nudzi.
5/10 ale chyba i tak na wyrost, sorry.

Więcej akcji niż w poprzednich częściach trylogii. Czemu takie książki nie są w Polsce ekranizowane???

Więcej akcji niż w poprzednich częściach trylogii. Czemu takie książki nie są w Polsce ekranizowane???

Typowa polityczna opowieść o przewrotności losu, tyle, że osadzona w stylistyce S-F, właściwie nic nowego ani odkrywczego. Jeśli ktoś lubi ten gatunek, to można przeczytać.

Typowa polityczna opowieść o przewrotności losu, tyle, że osadzona w stylistyce S-F, właściwie nic nowego ani odkrywczego. Jeśli ktoś lubi ten gatunek, to można przeczytać.