Wieki temu przeczytałam "Sekretny dziennik" czyli pierwszą część serii o Adrianie. Pamiętam, że czytając pękałam ze śmiechu, choć pewnie śmiałam się z innych rzeczy niż teraz, bo i lat miałam mniej i spojrzenie na świat nieco inne.
Dziś gdy skończyłam czytać "Męki dorastania" stwierdziłam, że książka nic nie straciła na wartości, a wręcz przeciwnie, byłam w stanie docenić ją na wielu płaszczyznach.
Po pierwsze główny bohater: inteligentny, w niektórych względach nad wiek dojrzały, w innych zaś uroczo dziecinny. Swoimi trafnymi spostrzeżeniami na temat życia codziennego spokojnie mógłby konkurować z dojrzalszymi osobnikami.
Do tego same opisy życia Anglików z klasy robotniczej - tak właśnie ich postrzegam, jako nieudolnych pesymistów, negatywnie nastawionych do świata i ludzi i przedstawiających tylko i wyłącznie postawę roszczeniową, ale z drugiej strony mimo wszystko radzących sobie z przeciwnościami losu.
Książka po prostu boska: nieprzeciętne poczucie humoru, zabawne, ale za razem prawdziwe sytuacje z życia, to wszystko nie pozwoli odłożyć książki dopóki się jej nie przeczyta do końca.

Wieki temu przeczytałam "Sekretny dziennik" czyli pierwszą część serii o Adrianie. Pamiętam, że czytając pękałam ze śmiechu, choć pewnie śmiałam się z innych rzeczy niż teraz, bo i lat miałam mniej i spojrzenie na świat nieco inne.
Dziś gdy skończyłam czytać "Męki dorastania" stwierdziłam, że książka nic nie straciła na wartości, a wręcz przeciwnie, byłam w stanie docenić...