Olbrychski wielkim aktorem jest - tego należało dowieść i tego książka dowodzi z pewnością. Przez jej strony przewijają się największe nazwiska kina polskiego i światowego, podawane w tonie jeśli nie mocno familiarnym, to co najmniej osobistym.
Olbrychski jest też pewnym i zadowolonym z siebie człowiekiem, czego należało się spodziewać i co książka usłużnie obnaża.
Nie sposób jednak zaprzeczyć temu, że jest także jednym z ostatnich z pokolenia aktorów, którzy swoje role tworzyli, nie odtwarzali (to w sumie zabawne, że to, co zawsze stawiałam Wajdzie jako zarzut, że jego filmy tworzą jego aktorzy, Olbrychski również zauważa, choć podaje jako wielką zaletę...). Dzisiaj większość aktorów to takie same dekoracje jak dykta za ich plecami. :/
Brakowało mi w tej książce wątków osobistych. Jest kilka wzmianek, kilka wspomnień, jednak Olbrychski w swojej opowieści koncentruje się głównie na karierze zawodowej, tworząc momentami zabawny, momentami liryczny zbiór ciekawostek ze świata filmu i teatru.

Olbrychski wielkim aktorem jest - tego należało dowieść i tego książka dowodzi z pewnością. Przez jej strony przewijają się największe nazwiska kina polskiego i światowego, podawane w tonie jeśli nie mocno familiarnym, to co najmniej osobistym.
Olbrychski jest też pewnym i zadowolonym z siebie człowiekiem, czego należało się spodziewać i co książka usłużnie obnaża.
Nie...