Po Anne Bishop, jej rewelacyjnej trylogii oraz 2 książkach z cyklu - "Sercu Kaeleer" oraz "Splątanych Sieciach" po "Niewidzialnym Pierścieniu" spodziewałam się o wiele więcej. I choć ta VI część była ledwie namiastką całej twórczości pani Bishop oceniłam ją jako książkę: "rewelacyjną". Jadnak na "Przymierze Ciemności" w takim wypadku - zabrakło mi skali, ponieważ w tej części - VII odnalazłam zdecydowanie więcej niż w poprzedniej.

Jak przeważnie bywa autorki, które kontynuują cykl, który miał się już zakończyć, uważane są za pisarki chcące zarobić jeszcze więcej - i jedynie prawdziwi fani są z tego powodu zadowoleni. Kiedy sięgamy do takiego dodatku nigdy nie jesteśmy w stanie przekonać się do niego i odrzucić to tradycyjne pytanie: "czy aby na pewno warto czytać ten egzemplarz?". To chyba naturalne, bo ja też tak mam i nie ważne czy to był tom IV, czy jak w tym wypadku VII - nie byłam pewna czy kolejna książka nie zepsuje mi dość dobrego zdania o autorce. I tym razem pani Bishop się udało - już kolejny raz z rzędu!

W "Przymierzu Ciemności" trafiamy do całej krainy Krwawych - wydarzenia mają miejsce we wszystkich 3 królestwach, choć centralnie w Piekle-Królestwie Zmarłych się nie znajdujemy:) Muszę jednak przyznać, że żeby przeczytać tą część trzeba zaznajomić się z tomem wcześniejszym, bo wydarzenia do niego nawiązują. Czas jednak, zupełnie odbiega od tego, w którym opowiedziana została historia Szarej Pani. Znajdujemy się w Szarej Przystani wiele stuleci później - 2 lata po obudzeniu mocy Czarownicy i pokonaniu Doeothei SaDiablo, kiedy Jaenelle jest zdrowa i dumnie nosi Świt Zmierzchu (czas tak więc można zakwalifikować do tego po głównej opowieści ze "Splątanych Sieci"). Nie wszystko wydaje się jednak tak kolorowe jak być powinno... Pomimo, że wróg został pokonany, nadal tli się bunt, a kraina Dena Nehele nie ma odpowiedniej królowej, która umożliwiłaby przywrócenie jej dawnego, dobrego imienia. I właśnie dlatego Theran Szary wyrusza z misją do Królestwa Cieni...

Książkę czyta się niespotykanie szybko - idealnie wyważone informacje o nowych bohaterach jak i starych nie zniechęcają do przeczytania kontynuującego rozdziału z pominięciem tego np. o wydarzeniach z Kaeleer. Osobiście nawet nie zauważałam upływu stron.
Dzięki dodaniu nowych bohaterów i udziałowi tych starych łatwiej nam pokochać tą książkę. Nie brakuje również tradycyjnego humoru, słownych żartów oraz ostrych problemów miłosnych pomiędzy Daemonem a JaenellexD Do tego dochodzi kolejny innowacyjny pomysł A.B. odnośnie... Hym różnych sposobów okazywania miłości, że tak się wyrażę xD Występują jednak elementy nostalgiczne, gdzie nie sposób zastanowić się nad samą książką i jej symbolem. A wszystko to sugeruje fakt, że otrzymujemy nowe problemy - nowych bohaterów, którzy dopiero zaczynają swoją historię, więc lepiej zobrazowany został problem, np. złamania psychicznego, czy po prostu brzydoty, która w końcu nie jest przyczyną zupełnego wykreślenia nas z normalnego życia. Nigdy jednak nie możemy zapomnieć o przeszłości, jaką przeżyli nasi "starsi przyjaciele" z poprzednich tomów - dzięki niej są oni w stanie pomagać tym nowym.

Podsumowując, chyba jak każda książka z cyklu "Czarnych Kamieni", "Przymierze Ciemności" mogę polecić osobom dorosłym i troszkę starszej młodzieży, choć i tak tym ostatnim nieszczególnie... Po prostu nie jest to książka "dla każdego". Trzeba lubić opowieści miłosne z dodatkiem brutalności a do tego wszystko zawarte w wykreowanym, realistycznym, choć nie naszym świecie... ;)

Po Anne Bishop, jej rewelacyjnej trylogii oraz 2 książkach z cyklu - "Sercu Kaeleer" oraz "Splątanych Sieciach" po "Niewidzialnym Pierścieniu" spodziewałam się o wiele więcej. I choć ta VI część była ledwie namiastką całej twórczości pani Bishop oceniłam ją jako książkę: "rewelacyjną". Jadnak na "Przymierze Ciemności" w takim wypadku - zabrakło mi skali, ponieważ w tej...