„Najlepsza książka roku!” to jedna z opinii o Dziewczynach z Hex Hall umieszczona z tyłu okładki „Diablego Szkła”. Jednak to wcale nie znaczy, że taka jest. Skąd wiemy, czy wydawca nie wybrał specjalnie takiego jednego zdania, spośród miliardów słów krytyki? „Diable Szkło” to druga część trylogii, w której narratorką jest Sophie Mercer. Jestem świeżo po lekturze, więc wyrażę też swoją opinię.
Po niezwykle intensywnym i pełnym przeżyć pierwszym semestrze w Hekate Hall - szkole, a raczej poprawczaku dla istot magicznych, Sophie jest wyczerpana i czeka na wizytę ojca, którego w życiu nie widziała. Ma ją zabrać do kwatery głównej Rady. Przyjeżdża jednak dopiero tuż przed wakacjami i zapowiada, że właśnie w Londynie mają spędzić wspólnie wakacje, wraz z przyjaciółką Sophie - wampirzycą Jenną, a także milczącym, zawsze opanowanym ogrodnikiem Calem. Ojciec dziewczyny stara się wpłynąć na jej decyzję o Redukcji, która może okazać się dla niej śmiertelna. Oczywiście jest jeszcze Archer Cross…
Akcja powoli się rozkręca, początkowo bałam się, że będzie to kolejna książka, którą będę męczyć przez kilka albo też kilkanaście wieczorów, jak miałam ostatnio nawet z najcieńszymi powiastkami. Pozornie drobne zgrzyty i niewyjaśnione zagadki zaczynają rosnąć do zatrważających rozmiarów, trudno określić czy wróg nie jest przyjacielem, a przyjaciel nie jest przypadkiem wrogiem. W porównaniu z drugą częścią, „Dziewczyny z Hex Hall” są niewinną grą. Autorka połączyła wszystkie wydarzenia w jedną, sensowną całość, nie wymyślała nic na siłę, a każdy następny krok jest przy tym tak nieprzewidywalny i zaskakujący, że nawet jakbyście zastanawiali się nad tym przez cały tydzień, nigdy byście na takie coś nie wpadli! Zresztą, nawet nie ma czasu na zastanawianie się nad dalszymi losami bohaterów, bo tak się człowiek wciąga w akcję, że z bólem trzeba się oderwać chociażby do toalety, a co dopiero na dłuższe wyjścia. Scena kulminacyjna porwie Was tak, że nawet nie zauważycie, kiedy się zaczęła, a jak się skończy będziecie gorzko płakać!
Kolejnym plusem jest sama Sophie. Identyczna jak w poprzednim tomie, nic się nie zmieniła. Wciąż pełna sarkazmu i przezabawnych uwag, rękawie ma więcej asów niż sam Joker! Która dziewczyna nie chciałaby popisać się tak ciętym językiem jak ona?
Podsumowując - opinia z tyłu okładki jest zdecydowanie niepotrzebna, a jej przód jest taki magiczny (przyjrzycie się dokładnie, a zobaczycie ten piękny gigantyczny zegar znad Tamizy!). Jak przeczytacie „Diable Szkło” sami pewnie pomyślicie to samo. Dawno nie czytałam równie wciągającej książki, w ogóle w całej mojej „karierze” czytelniczej jest niewiele tak porywających powieści.
Wiecie, co najbardziej boli? To, że to już druga część trylogii, a to oznacza, że jeszcze został jeszcze tylko jeden tom przygód Sophie Mercer… Naprawdę jak o tym pomyślę, to aż mi dech zapiera z rozpaczy. Najsmutniejsze, że jeszcze nie było oficjalnej premiery drugiej części, a ja już czekam na trzecią!

A teraz czas na taki mały smaczek ;) :
Wyobraźcie sobie Chłopaka o odcieniu oczu najbardziej tajemniczym, jaki w życiu widziałyście, o włosach tak miękkich, że chciałybyście tylko wciąż trzymać ręce wplecione w nie. Wyobraźcie sobie Chłopaka, z którym możecie się śmiać dniami i nocami do bólu brzucha intensywniejszego niż w trakcie okresu. Wyobraźcie sobie Chłopaka, przez którego macie nogi jak z waty i motylki w brzuchu, które sprawiają wrażenie słoni, na samą myśl o Nim. Wyobraźcie sobie Chłopaka, o którym fantazjujecie (co już w sumie nie powinno się nazywać fantazjami, a świntuszeniem!) tuż przed snem, a tu nagle zaczyna dzwonić budzik, bo już trzeba wstawać. Wyobraźcie sobie Chłopaka, przez którego nie jesteście w stanie ani jeść, ani nawet wysłuchać przyjaciółki, nie myśląc o Nim, ukrytym gdzieś w głębi. Wiecie, że Ten Chłopak, którego właśnie sobie wyobraziłyście, to Archer Cross, prawda? ;)

„Najlepsza książka roku!” to jedna z opinii o Dziewczynach z Hex Hall umieszczona z tyłu okładki „Diablego Szkła”. Jednak to wcale nie znaczy, że taka jest. Skąd wiemy, czy wydawca nie wybrał specjalnie takiego jednego zdania, spośród miliardów słów krytyki? „Diable Szkło” to druga część trylogii, w której narratorką jest Sophie Mercer. Jestem świeżo po lekturze, więc...