Uwaga! Mogą pojawić się spoilery do poprzedniej części.

Conn nadal nie doszedł do siebie po utracie swojego locusa magicalicusa i wątpi, że odnajdzie kolejny. Okazuje się też, że magii Wellmet wciąż grozi ogromne niebezpieczeństwo, a Conn odkrywa, że może się z nią porozumiewać za pomocą… zakazanej pirotechniki. Sytuacja z dnia na dzień staje się coraz trudniejsza, a do tego w mieście zaczynają pojawiać się tajemnicze i niebezpieczne Cienie. Czy Connowi uda się uratować magię?

„Zagubiony” jest drugą częścią trylogii o przygodach byłego złodziejaszka Conna, który został uczniem czarodzieja. Niestety, tom ten przypadł mi do gustu nieco mniej niż poprzedni. Występuje tu ten sam sympatyczny główny bohater, jednak przez to, że przez większość historii znajduje się poza Wellmet, ma on ograniczony kontakt z przyjaciółmi. Najbardziej brakowało mi relacji Conn-Nevery-Bennet, czyli tego, co najbardziej podobało mi się w „Złodzieju magii”.

Nie jest to jednak zła książka. Czyta się ją szybko i z przyjemnością, a Conn po raz kolejny wpada w niejedne tarapaty. Pojawia się kilku nowych bohaterów, w tym czarny charakter, który okaże się kimś innym, niż się na początku wydaje. W powieści nie brakuje też akcji. Na końcu książki znajduje się spis postaci i miejsc, runiczny alfabet Wellmet (podobnie jak w części pierwszej, w powieści znaleźć można zaszyfrowane wiadomości), przepisy oraz „Kilka uwag o szermierce” (nie znalazły się tam bez powodu, ale nie zdradzę więcej).

Podobnie jak w „Złodzieju magii” w książce zamieszczono bardzo ładne szkice i wyróżnione graficznie części (tym razem są to nie tylko notatki Nevery’ego, ale także listy różnych bohaterów i dziennik Rowan). Na szczęście tym razem nie znalazłam żadnego wulgaryzmu i chociaż zauważyłam kilka trudniejszych pojęć, to jest ich zdecydowanie mniej niż w tomie pierwszym.

Jeżeli komuś podobał się „Złodziej magii”, to na pewno z chęcią przeczyta także „Zagubionego”. Może poziom jest trochę niższy niż w poprzedniczce, ale nadal jest to wciągająca powieść dla młodszej młodzieży. Bardzo dobrze bawiłam się podczas czytania, więc z pewnością sięgnę po ostatni tom trylogii, aby poznać dalsze przygody Conna i jego przyjaciół. Mam cichą nadzieję, że będzie trochę bardziej przypominał „Złodzieja magii”.

Więcej moich opinii znajdziesz na: http://oczarowanaksiazkami.blogspot.com/

Uwaga! Mogą pojawić się spoilery do poprzedniej części.

Conn nadal nie doszedł do siebie po utracie swojego locusa magicalicusa i wątpi, że odnajdzie kolejny. Okazuje się też, że magii Wellmet wciąż grozi ogromne niebezpieczeństwo, a Conn odkrywa, że może się z nią porozumiewać za pomocą… zakazanej pirotechniki. Sytuacja z dnia na dzień staje się coraz trudniejsza, a do...