Na początku myślałam, że będzie to kolejna książka z cyklu sielsko-anielskich klimatów chwaląca urokliwe życie na wsi. Bardzo się pomyliłam. Opowieść o zawodowych i prywatnych problemach młodej dziennikarki okazała się być bardzo wciągającym i odprężającym czytadłem. Nie ma tu wielkich słów, bardzo dramatycznych scen, ani niespodziewanych zwrotów akcji. Ot, zwyczajna powieść, o zwyczajnej dziewczynie i jej zwyczajnych problemach, doprawiona szczyptą humoru . Prosty, codzienny język pozwala doskonale zrozumieć intencje bohaterów i nie powoduje znudzenia. Kartki same uciekają. Na początku denerwowała mnie trochę główna bohaterka. Rysowała się jako naiwna, nieprzystosowana do życia marzycielka, wierząca w dobroć i szczerość intencji. Z czasem jednak coraz bardziej ją polubiłam i kibicowałam jej coraz mocniej. Do gustu przypadły mi również wyraziste postacie męskie, nieprzerysowane , niewyidealizowane. Przebiegły karierowicz Krzysztof i kontrastujący z nim zrównoważony biznesmen-Wiktor. Od pewnego momentu było już wiadomo w jakim kierunku zmierza zakończenie, ale nie przeszkadzało mi to zupełnie. Nie wszystkie wątki zostały rozwiązane i znalazły swój szczęśliwy finał, dlatego zabieram się za drugą część powieści.
Jedynym minusem książki, za który odjęłam jeden punkt w ocenie, jest niedbała korekta. W jednym miejscu pomylone imię bohatera, w innym powtórzenie tego samego wyrazu w zdaniu, liczne literówki i błędne końcówki. Spotkałam się z tym już przy wcześniejszej książce Aleksandry Tyl, „Miłość wyczytana z nut”. Nie wiem z czego to wynika, ale trochę razi i rozprasza podczas czytania.
Niemniej jednak książkę polecam jako doskonała lekturę na przykład na zbliżające się wakacje lub odskocznię od stresujących problemów dnia codziennego.

Na początku myślałam, że będzie to kolejna książka z cyklu sielsko-anielskich klimatów chwaląca urokliwe życie na wsi. Bardzo się pomyliłam. Opowieść o zawodowych i prywatnych problemach młodej dziennikarki okazała się być bardzo wciągającym i odprężającym czytadłem. Nie ma tu wielkich słów, bardzo dramatycznych scen, ani niespodziewanych zwrotów akcji. Ot, zwyczajna...