Warto było przemęczyć się z Marcinem Kąckim, który w swoim ostatnim reportażu o Poznaniu jeden z rozdziałów poświęcił Marii Rataj, czy właściwie Mariannie Rudowicz.
Poznaniakiem jestem z urodzenia, na dodatek od 20 lat mieszkam na Wildzie, która jest tłem wielu wydarzeń, więc przy ocenie tej książki nie będę silił się na obiektywność. Jest rewelacyjnym świadectwem dwudziestolecia i czasów II Wojny z perspektywy dziewczynki, dziewczyny, a później kobiety ze społecznych nizin. II RP to nie tylko eleganccy panowie i dostojne panie na pięknie zrekonstruowanych filmach. Wszystkim zafascynowanym tym okresem, książka powinna przypaść do gustu właśnie ze względu na wartość dokumentalną - relacja z gemyli z pierwszej ręki, a na dodatek przewodnik po Poznaniu z tamtych lat. Tym dla zwykłych ludzi, nie dla elit. Na jednym z forów internetowych użytkownicy wyszukiwali nawet w archiwach postacie przewijające się w książce i byli zaskoczeni z jaką dokładnością udało się autorce oddać fakty sprzed lat.
Rewelacja.

Warto było przemęczyć się z Marcinem Kąckim, który w swoim ostatnim reportażu o Poznaniu jeden z rozdziałów poświęcił Marii Rataj, czy właściwie Mariannie Rudowicz.
Poznaniakiem jestem z urodzenia, na dodatek od 20 lat mieszkam na Wildzie, która jest tłem wielu wydarzeń, więc przy ocenie tej książki nie będę silił się na obiektywność. Jest rewelacyjnym świadectwem...