„W ciemność” to mroczna przypowieść o beznadziei, pustce i jałowości ludzkiej egzystencji. Przez amerykańskie miasteczka i pustkowia kroczy upiorna trójka wędrowców: brodacz, szaleniec i niemowa bez imienia, kto wejdzie im w drogę, straci coś cennego: życie, godność, poczucie bezpieczeństwa, człowieczeństwo… Culla Holme natknął się na nich dwukrotnie…
Culla Holme to młody człowiek, który wędruje wytrwale, poszukując swej zaginionej siostry, Rinthy. Dziewczyna niedawno urodziła dziecko, jest osłabiona i niedożywiona, mimo to opuściła ich nędzne schronienie i wyruszyła w drogę, gdy tylko nogi mogły ją ponieść.
Rinthy musiała urodzić swego syna sama, brat zawinął go w jakąś szmatę i wyniósł z chaty. Culla oświadczył jej, że chłopiec był słaby i nie przeżył. Gdy dziewczyna zyskuje pewność, że w grobie nie ma ciałka dziecka, wyrusza na poszukiwanie. Szuka pewnego handlarza staroci, który dotarł do ich samotni akurat w dzień narodzin dziecka. Rinthy jest przekonana, że Culla oddał chłopczyka właśnie druciarzowi.
Już pierwsza rozmowa dziewczyny ze sprzedawcą w jednym z miasteczek uświadamia czytelnikowi, jak bardzo bezradnym człowiekiem jest Rinthy. W swojej naiwności sądziła, że na świecie jest tylko jeden handlarz starzyzną i odnalezienie go nie będzie wyprawą tak absurdalnie niedorzeczną (dziewczyna nawet nie widziała tego mężczyzny, słyszała tylko, jak brat rozmawia z nim na podwórku).
Śledzenie losów dwójki bohaterów książki mogę porównać do zagłębiania się w ruchomych piaskach – paraliżujące uczucie beznadziei nasila się z kolejną stroną lektury.
Culla praktycznie od początku swej drogi staje się głównym podejrzanym w parszywej sprawie związanej z okradaniem zwłok. Ponieważ jest obcy w mieście, z miejsca wyruszają za nim w pościg uzbrojeni stróże prawa. Gdziekolwiek się uda, nie może zagrzać długo miejsca, jest tropiony niczym wściekłe zwierzę. W dodatku z każdą stroną książki zdajemy sobie sprawę, jak bardzo bezcelowe są poczynania bohaterów – krążą bezwolnie, zdani na dobrą lub złą wolę ludzi, których przypadek lub zły los stawia na ich drodze. Nie umieją o siebie zadbać, nie obchodzą innych ludzi. Nawet przyroda, w koszmarny sposób wybujała i wynaturzona, zdaje się wypełniać wolę jakiejś wyższej, mrocznej siły, która chce ich pogrążyć.
Kazirodztwo, kalectwo, okrutne, bezsensowne zbrodnie, popełniane dla chorej przyjemności dręczycieli, wisielcy na przydrożnych drzewach, szaleństwo ludzi i zwierząt (obłąkany, ranny koń, czy oszalałe stado świń spadające w dół ze zbocza), poczucie zagrożenia, no i dojmująca pustka – to świat Rinthy i jej brata.
Oczywiście w tym świecie nie ma litości dla tych najsłabszych i niewinnych, a droga Culli kończy się… w piekle.
Książka ciekawie i z artyzmem napisana, świat sennych koszmarów przenika niepostrzeżenie do rzeczywistości, biblijne odwołania każą tym baczniej skupić się na odkrywaniu bogactwa sensów tej lektury. Jest to jedna z tych pozycji, którą należy czytać z uwagą i skupieniem, najlepiej kilkakrotnie – o ile ktoś zniesie tak dużą dawkę negatywnych emocji, jaką wywołuje „W ciemność”. Oczywiście polecam.

„W ciemność” to mroczna przypowieść o beznadziei, pustce i jałowości ludzkiej egzystencji. Przez amerykańskie miasteczka i pustkowia kroczy upiorna trójka wędrowców: brodacz, szaleniec i niemowa bez imienia, kto wejdzie im w drogę, straci coś cennego: życie, godność, poczucie bezpieczeństwa, człowieczeństwo… Culla Holme natknął się na nich dwukrotnie…
Culla Holme to młody...