- Co, znów do psychiatryka? ‒ to rozśmieszyło Cuttera. ‒ Za chińskiego boga. Banda kalek w szlafrokach siada w kółeczku na podłodze i opowiadają sobie nawzajem, jak to dali dupy albo jacy to wszyscy inni są drętwi i wrogo nastawieni. A psycholog ma od tego suche orgazmy, siedzi tylko na krzesełku z jedną łapą w rozporku. ‒ Wzgardliwie pokręcił głową. ‒ Nie, dzięki. Zresztą nie wydaje mi się, żebym był chory. Moim zdaniem jestem zdrów, jeden z nielicznych zdrowych gości. Myślę, że widzę życie dokładnie takim, jakie jest, całe, bez fałszerstw. A jedyną zdrową reakcją na ten widok jest właśnie to, czego doświadczam: rozpacz.

- Co, znów do psychiatryka? ‒ to rozśmieszyło Cuttera. ‒ Za chińskiego boga. Banda kalek w szlafrokach siada w kółeczku na podłodze i opowia...

Ale to nie zmienia faktu, że co rano wstaję z łóżka, jakby właśnie nadszedł Armagedon. Na myśl o tym, że mam patrzeć na ludzkie twarze i słuchać głosów, robi mi się niedobrze. Odrzuca mnie od komunikowania się z ludźmi. Wolę całować szparkę Mo niż jej usta. Wolę sam pograć w piłkę, niż się, cholera, pobawić z bachorem. Mam już dość czytania, nie chcę chodzić do kina, nie chcę nawet siedzieć tutaj i gapić się na to pieprzone morze. Bo od tego wszystkiego bierze mnie na rzygi, Rich. Telepie mnie. Przypuszczam, że to właśnie jest rozpacz. A teraz działa już jak moje serce. Rozumiesz? Pompuje dzień i noc, bez przerwy. Nigdy mnie nie opuszcza. Wciąż mam mdłości. Więc myślę o śmierci. Myślę, że chyba wolałbym już umrzeć..

Ale to nie zmienia faktu, że co rano wstaję z łóżka, jakby właśnie nadszedł Armagedon. Na myśl o tym, że mam patrzeć na ludzkie twarze i słu...

Bo cokolwiek Bone mógłby zrobić tu i teraz, było całkowicie pozbawione znaczenia. Nigdy go zresztą nie miało i nigdy mieć nie będzie. Można spędzić całe życie, dając się przybijać do krzyży, żeby ratować ludzi przed nimi samymi, a to i tak niczego nie zmieni. Bo w ostatecznym rozrachunku każda istota ludzka była samotna jak martwa gwiazda, i żadne trudy, miłość czy litanie nawet na centymetr nie zmienią koszmarnej precyzji naszych trajektorii.

Bo cokolwiek Bone mógłby zrobić tu i teraz, było całkowicie pozbawione znaczenia. Nigdy go zresztą nie miało i nigdy mieć nie będzie. Można ...