Było to moje pierwsze spotkanie z tym pisarzem i okazało się całkiem udane.
Jedyną wadą "Tajemnicy sir Wiltona" jest zbyt nachalny dydaktyzm religijny, który nieco mnie raził, zwłaszcza gdy wraz z rozwojem akcji zaczynał też przybierać na sile.

Fabuła mi się podobała, gdyż jestem miłośniczką powieści wiktoriańskich. Mamy tu jej wszystkie cechy, więc lektura - mimo wspomnianego minusu - usatysfakcjonowała mnie i zachęciła do sięgnięcia po kolejne książki MacDonalda.
W "Tajemnicy..." jest coś jeszcze, co uważam za największy atut powieści - to pięknie opowiedziana historia miłości głównego bohatera do książek. Młody introligator kocha i swoją pracę, i książki, które leczy. Właśnie takiego określenia używa na nazwanie swojego zajęcia, z którego jest bardzo dumny.
Czytanie traktuje jako szlachetną czynność, a treść książek staje się dla niego wspaniałą nauczycielką życia i moralnym drogowskazem.

Bardzo plastycznie jest opisana biblioteka, której księgozbiór introligator bierze pod swoje skrzydła. To miejsce, do którego na pewno chętnie zajrzałby każdy mól książkowy.

Polecam przede wszystkim miłośnikom gatunku.

Było to moje pierwsze spotkanie z tym pisarzem i okazało się całkiem udane.
Jedyną wadą "Tajemnicy sir Wiltona" jest zbyt nachalny dydaktyzm religijny, który nieco mnie raził, zwłaszcza gdy wraz z rozwojem akcji zaczynał też przybierać na sile.

Fabuła mi się podobała, gdyż jestem miłośniczką powieści wiktoriańskich. Mamy tu jej wszystkie cechy, więc lektura - mimo...