Rzadko pisuję recenzje, ponieważ mam mało czasu. Jednak w przypadku powieści „Drugie życie” Andrzeja Sikory uważam, że ta książka jest tego warta. Skończyłam ją prawie tydzień temu, ale jeszcze ją przeżywam. Wciąż nie mogę rozstać się z postaciami – tymi pozytywnymi i tymi złymi, jakże wyraźnie zarysowanymi. Ta powieść wciąga, gdyż przedstawia ludzi zaangażowanych w bardzo niezwykłe wydarzenia, które są opisane bardzo sugestywnie, dzięki czemu sprawiają wrażenie rzeczywistych, prawie namacalnych. Książka przedstawia ludzką wielkość i małość, dobroć i podłość i tak dobrze znaną wszystkim zawziętość i głupotę, pod cienką warstwą sztucznej wzniosłości.
Czytając „Drugie życie”, często zastanawiałam się, jaka jestem ja? Jak zachowałabym się w podobnych okolicznościach, pomimo, że Sikora niczego nie narzuca i pozwala na własny osąd, pisząc bez patosu, ale bardzo dobitnie. To nie jest powieść dla ludzi, którzy czytają szybko i przeżywają powierzchownie. To jest powieść dla czytelników w pełni dojrzałych, chcących przeżyć coś głębiej i poważnie zastanowić się nad tym, o czym na co dzień się nie myśli.
Uważam, że „Drugie życie” Andrzeja sikory, to powieść bardzo wartościowa, obok której nie można przejść obojętnie, jakich jest niewiele we współczesnej polskiej literaturze. Dodatkową jej zaletą jest ładny język, bez wulgaryzmów i tak dzisiaj modnych żargonowych zwrotów zachwaszczających go.
Chciałam dodać na marginesie, że chyba nie przeczytano tej książki w tych księgarniach, które sprzedają ją jako literaturę sensacyjną, ponieważ jest to powieść psychologiczna.

Rzadko pisuję recenzje, ponieważ mam mało czasu. Jednak w przypadku powieści „Drugie życie” Andrzeja Sikory uważam, że ta książka jest tego warta. Skończyłam ją prawie tydzień temu, ale jeszcze ją przeżywam. Wciąż nie mogę rozstać się z postaciami – tymi pozytywnymi i tymi złymi, jakże wyraźnie zarysowanymi. Ta powieść wciąga, gdyż przedstawia ludzi zaangażowanych w bardzo...