Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Są książki wesołe, smutne, zmyślone, prawdziwe i są czytelnicy o różnych gustach. „Diable ziele” jest dla każdego, gdyż opowiada o rzeczach nam bliskich i podstawowych, jak afirmacja życia, miłość, ale też o codziennych troskach, zwykłych błędach, niepokojach, załamaniach, o walce o byt i godność.
Dramatyczne przeżycia bohaterów są wplecione w tło najważniejszych wydarzeń drugiej połowy dwudziestego wieku. Przewijają się w niej nazwiska osób niedawno żyjących, a nawet jeszcze żyjących, co nadaje jej niezwykłej autentyczności, jakiej mało we współczesnej literaturze. To samo można powiedzieć o opisie miejsc, ulic, dzielnic Warszawy, w której rozgrywa się połowa akcji. Czytając tę pięknie napisaną książkę, odnosi się wrażenie, że gdybyśmy poszli w te miejsca, to spotkalibyśmy tam żywe postacie występujące w powieści Andrzeja Sikory.
Na odrębne miejsce w tej recenzji zasługuje język, jakim posługuje się autor powieści. Narracja jest napisana dobrą literacką polszczyzną, prostą i zrozumiałą, bez patosu i górnolotnych wyrażeń, powiedziałabym, bez koronkarstwa językowego, co sprawia, że czyta się ją szybko i łatwo. Dialogi są pisane normalnym zwykłym, codziennym językiem, często gwarą charakterystyczną dla prostych ludzi, ale i bez wulgaryzmów, które tak bardzo zachwaszczają naszą codzienność, a niekiedy i literaturę, niepotrzebnie dając takiemu językowi przepustkę „na salony”. Ten język też zaliczyłabym na plus. Na duży plus.
Rozmyślnie nie streszczam książki, ponieważ uważam, że ona powinna być niespodzianką dla czytelników. Dobrą niespodzianką, gdyż jej treść jest wciągająca, pełna zaskakujących wydarzeń i niezwykłych, wzruszających sytuacji. Jestem przekonana, że niejedna czytelniczka popłacze się, czytając tę powieść.
Życzę Panu Sikorze napisania jeszcze wielu tak dobrych książek.

Są książki wesołe, smutne, zmyślone, prawdziwe i są czytelnicy o różnych gustach. „Diable ziele” jest dla każdego, gdyż opowiada o rzeczach nam bliskich i podstawowych, jak afirmacja życia, miłość, ale też o codziennych troskach, zwykłych błędach, niepokojach, załamaniach, o walce o byt i godność.
Dramatyczne przeżycia bohaterów są wplecione w tło najważniejszych wydarzeń...

Rzadko pisuję recenzje, ponieważ mam mało czasu. Jednak w przypadku powieści „Drugie życie” Andrzeja Sikory uważam, że ta książka jest tego warta. Skończyłam ją prawie tydzień temu, ale jeszcze ją przeżywam. Wciąż nie mogę rozstać się z postaciami – tymi pozytywnymi i tymi złymi, jakże wyraźnie zarysowanymi. Ta powieść wciąga, gdyż przedstawia ludzi zaangażowanych w bardzo niezwykłe wydarzenia, które są opisane bardzo sugestywnie, dzięki czemu sprawiają wrażenie rzeczywistych, prawie namacalnych. Książka przedstawia ludzką wielkość i małość, dobroć i podłość i tak dobrze znaną wszystkim zawziętość i głupotę, pod cienką warstwą sztucznej wzniosłości.
Czytając „Drugie życie”, często zastanawiałam się, jaka jestem ja? Jak zachowałabym się w podobnych okolicznościach, pomimo, że Sikora niczego nie narzuca i pozwala na własny osąd, pisząc bez patosu, ale bardzo dobitnie. To nie jest powieść dla ludzi, którzy czytają szybko i przeżywają powierzchownie. To jest powieść dla czytelników w pełni dojrzałych, chcących przeżyć coś głębiej i poważnie zastanowić się nad tym, o czym na co dzień się nie myśli.
Uważam, że „Drugie życie” Andrzeja sikory, to powieść bardzo wartościowa, obok której nie można przejść obojętnie, jakich jest niewiele we współczesnej polskiej literaturze. Dodatkową jej zaletą jest ładny język, bez wulgaryzmów i tak dzisiaj modnych żargonowych zwrotów zachwaszczających go.
Chciałam dodać na marginesie, że chyba nie przeczytano tej książki w tych księgarniach, które sprzedają ją jako literaturę sensacyjną, ponieważ jest to powieść psychologiczna.

Rzadko pisuję recenzje, ponieważ mam mało czasu. Jednak w przypadku powieści „Drugie życie” Andrzeja Sikory uważam, że ta książka jest tego warta. Skończyłam ją prawie tydzień temu, ale jeszcze ją przeżywam. Wciąż nie mogę rozstać się z postaciami – tymi pozytywnymi i tymi złymi, jakże wyraźnie zarysowanymi. Ta powieść wciąga, gdyż przedstawia ludzi zaangażowanych w bardzo...