„- Gdyby ludzie wiedzieli, czym jest śmierć, przestaliby się jej bać. A gdyby przestali się jej bać, już nikt nie mógłby kraść im czasu ich życia.”

Pomyślałam, że jestem na tę książkę za duża. Ale na szczęście nie była to prawda. Myślę, że taka prawda oznaczałaby, że nie posiadam już czasu. A ostatecznie cała opowiedziana historia dotyczy czasu. Jest to przecież „osobliwa historia o złodziejach czasu i dziewczynce, która odzyskała dla ludzi skradziony im czas”.
Nie wiem, czy ktokolwiek poza mną, czytając „Niekończącą się historię”, miał uczucie, jakby zaglądał za szarą zasłonę. Nie tak silne, ale podobne wrażenie miałam przy „Momo”. Trzeba odchylić tę zasłonę i zajrzeć do historii, a wtedy wciąga i brzmi w tobie. Jest trochę obca i trochę ukryta, a to dwie cechy, które kojarzą mi się ze stylem pisarza, choć z tych dwóch opowieści „Niekończąca się historia” jest bardziej ukrytą i obcą. Ale być może dla niektórych „Momo” zawsze pozostanie skryta za zasłoną?

http://whispering-tales.blogspot.com/2012/12/znalezc-czas-ktory-sie-nie-zgubi.html

„- Gdyby ludzie wiedzieli, czym jest śmierć, przestaliby się jej bać. A gdyby przestali się jej bać, już nikt nie mógłby kraść im czasu ich życia.”

Pomyślałam, że jestem na tę książkę za duża. Ale na szczęście nie była to prawda. Myślę, że taka prawda oznaczałaby, że nie posiadam już czasu. A ostatecznie cała opowiedziana historia dotyczy czasu. Jest to przecież „osobliwa...