Wolnym krokiem zbliżał się do sali. Skupieni wokół niego ludzie z zachwytem spoglądali na jego każdy ruch, tak jakby krążył miedzy nim pan i władca, który właśnie obdarował ich tym czego tylko sobie zażyczyli. Kiedy już wszedł do pełnej sali przywitały go owacje na stojąco. Awans zobowiązywał, nawet osobę o tak nędznej przeszłości, osobę, która jeszcze niedawno wiązała koniec z końcem szukając pracy gdzie popadnie. Szykował się do przemówienia, choć jego grubiańskość była widoczna na pierwszy rzut oka, udało mu się ich omamić. Odnalazł się w odpowiednim miejscu i czasie.

"Kariera człowieka przebiegłego"

Zawsze mnie kusiło, żeby poznać twórczość sławnego, przedwojennego pisarza Tadeusza Dołegi-Mostowicza. Po dość długim czasie udało się w końcu coś z jego prozy przeczytać i to nie byle co, ale powieść od której karierę pisarską zaczął. "Kariera Nikodema Dyzmy" to nic innego jak satyra na ówczesną rzeczywistość i zarazem osobista zemsta na obozie piłsudczyków. Trzeba przyznać, iż oba zamiary się udały i wyszła z tego niesamowicie ciekawa opowieść, która po tylu lat i dziś jest nadal aktualna. Mostowicz stworzył postać chytrego i cwanego człowieka, który wykorzystując sprzyjające okoliczności wpada w wir wielkiej polityki, czym zyskuje na popularności, tym samym piastując co raz to poważniejsze stanowiska. Wydawać by się mogło, iż tej tematyki było już mnóstwo w literaturze, lecz Mostowicz stworzył coś niebanalnego, pełnego humoru, z lekką nutką dramatyzmu. W wyraźny sposób uwypuklił tę rzeczy, które negatywnie wpływały na ówczesną rzeczywistość, wyciągając na powierzchnię różnorakie niekompetencję i wady społeczeństwa. Wszystko to razem dodaje powieści charakterystycznego uroku.

"Od zera do milionera"

Postać tytułowego Nikodema Dyzmy na stałe zapisała się w historii naszej literatury i w świecie filmowym, jednakże nie tylko ten bohater warty jest tutaj uwagi. W książce pojawia się szeroka gama przeróżnych postaci, od tych najbardziej podłych, po tych, które mogą zbudzić sympatię. One to stanowią trzon historii, ponieważ nasz Nikodem Dyzma lawiruję w ich świecie, wykorzystując ich niewiedzę i często zwykła głupotę. Jest to satyra szczerze przygnębiająca, bo sam końcowy przekaz nie pozostawia złudzeń i bezlitośnie obchodzi się ze społeczeństwem. Nie brak tu ciętego humoru i zabawnych anegdot, ale cała oś fabularna bazuje wokół dość niepocieszającego wykończenia. Książka zapewniła mi kawał godziwej rozrywki, a jako że jest to obecnie klasyka, nie mógłbym sobie odmówić znakomitej lektury. Jeśli jeszcze nie znaliście postaci Nikodema Dyzmy, to czas już nadrobić zaległości. Prawdziwa perełka polskiej literatury.

Wolnym krokiem zbliżał się do sali. Skupieni wokół niego ludzie z zachwytem spoglądali na jego każdy ruch, tak jakby krążył miedzy nim pan i władca, który właśnie obdarował ich tym czego tylko sobie zażyczyli. Kiedy już wszedł do pełnej sali przywitały go owacje na stojąco. Awans zobowiązywał, nawet osobę o tak nędznej przeszłości, osobę, która jeszcze niedawno wiązała...