Zastanawiam się, dlaczego właściwie sięgnęłam po tę pozycję. Może sprawiły to niezwykle dobre, zachęcające recenzje na tak wielu blogach? A może sprawiła to pierwsza powieść Marcela Pagnola, którą miałam przyjemność przeczytać i byłam oczarowana? Tak czy inaczej książka trafiła do mnie, a ja z chęcią się do niej zabrałam... Co z tego wynikło?

Marcel Pagnol (1895–1974) to jeden z ciekawszych twórców francuskiej kultury – prozaik, dramaturg, reżyser filmowy i teatralny.W swojej biografii przenosi nas do Prowansji, gdzie pokazuje nam niezwykły dziecięcy świat. Razem z tatą Józefem, mamą Augustyną, bratem Pawłem i siostrzyczką przeżywa niezwykłe przygody. Polowania, przygody, ucieczki... Rodzinne tajemnice i sprzeczki. A wszystko to w niewielkim francuskim miasteczku...

„Życie nauczyło mnie, że ojciec się mylił, bo naprawdę słabi jesteśmy wówczas, gdy jesteśmy uczciwi.”

Książka zaskoczyła mnie całkowicie. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego, to miało wyglądać inaczej. To jakiego autor użył stylu i języka do napisania powieści zbiło mnie z tropu i całkowicie pochłonęłam lekturę. W lekturze jest mnóstwo takiego swoistego, domowego, dziecięcego uroku i ciepła. Czyta się z niezwykłą przyjemnością, ponieważ jest to książka od której trudno się oderwać.

W książce niesamowite jest to, jak bardzo widoczna jest tu francuska kultura. Autor wnikliwie opisuje francuskie zwyczaje i maniery, pokazuje nam niezwykły świat w małych francuskich miasteczkach. Nasze wyobrażenia o tym państwie na południu Europy po tej lekturze na pewno ulegają zmianie... :)

"Muł został znowu zaprzęgnięty w drążki i opuściliśmy wieś. Wtedy wkroczyliśmy w baśń i poczułem, jak rodzi się we mnie miłość, która miała trwać całe moje życie."

"Chwała mojego ojca. Zamek mojej matki" to powieść inna niż wszystkie. Nie ma tu skomplikowanej fabuły czy szybkiej akcji, za to nie brakuje uroku i dobrego humoru. Przy książce można się śmiać i rechotać, bo niektóre fragmenty zwalają z nóg. Ta książka pozwala nam powrócić do krainy dzieciństwa, choćby nie swojego... :)

Dzieło pana Marcela to jednak biografia, a mi zabrakło w niej zdjęć. Skoro historia jest prawdziwa, wydawnictwo mogło się jednak pokusić o wstawienie fotografii, bo z rysunków na okładce trudno wyobrazić sobie prawdziwe osoby. Brakowało mi tego, bo w biografii to powinna być rzecz obowiązkowa...

"To, czego słuchałem, na co czyhałem, to były słowa, gdyż miałem zamiłowanie do słów. Zbierałem je w tajemnicy, w małym zeszycie, tak jak inni zbierają znaczki."

Książkę polecam. Nie jest to wybitna, "ciężka" lektura, ale miły odpoczynek po pracy, szkole. Nadaje się idealnie na zimowy wieczór przy kominku. Jest i dla młodzieży i dla dorosłych, a żeby ją przeczytać, nie trzeba wcale znać wcześniejszych dzieł Marcela Pagnola.

Polecam!

5,5/6
8/10

Za książkę dziękuję wydawnictwu Esprit

[papierowyazyl.blogspot.com]

Zastanawiam się, dlaczego właściwie sięgnęłam po tę pozycję. Może sprawiły to niezwykle dobre, zachęcające recenzje na tak wielu blogach? A może sprawiła to pierwsza powieść Marcela Pagnola, którą miałam przyjemność przeczytać i byłam oczarowana? Tak czy inaczej książka trafiła do mnie, a ja z chęcią się do niej zabrałam... Co z tego wynikło?

Marcel Pagnol (1895–1974) to...