„Chcę być jak agent” – jak sama autorka i jednocześnie bohaterka, mówi: to opowieść o tym, co jej się przytrafiło w życiu. „To rok życia pod znakiem zapytania, życia po śmierci publicznej , przeżytego w poszukiwaniu normalności i sprawiedliwości”.

Daleka jestem od wygłaszania sądów. Od oceniania głównej bohaterki. Jedno, co z całą pewnością mogę napisać po lekturze to, to, że media potrafią zniszczyć człowieka. Jak cię media pokażą –tak cię ludzie widzą. I to jest przerażające. Historię zatrzymania Weroniki Marczuk kojarzę właśnie z gazet i telewizji. Nigdy nie byłam ani jej fanką ani anty-fanką. Ot, zwyczajnie wiedziałam kim jest –jurorka znanego show, żona –następnie była żona znanego aktora, bizneswoman. Kogo poznałam w książce „Chcę być jak agent”? Kobietę, która z dnia na dzień traci wszystko i musi temu stawić czoła. Winna –niewinna…? Z pewnością zbyt ufna, naiwna, wierząca, że ludzie są dobrzy, niezdolni do podłości. Uczestniczka dziwnej gry, ‘ofiara’ równie dziwnej afery. Przy tym wszystkim zwyczajna kobieta. Jak już pisałam –ja jej osądzać nie będę –nie taka moja rola jako czytelnika.

Czytając –swoją uwagę skupiłam raczej na mechanizmach jakimi żądzą się media, polskie prawo i służby specjalne. Nie dla mnie polityka, te układy i komisje śledcze, tudzież inne afery, dlatego nie będę wnikać w szczegółowe treści.

Co mi się w książce podobało…? Oprócz agenta Tomka jest i o życiu Weroniki na Ukrainie, a także o związku z Cezarym Pazurą. Na początku trochę mnie zaskoczyły te zwierzenia, takie intymne i w pewnym sensie ‘sprawy agenta’ nie dotyczące. Jednak były potrzebne, dla ukazania motywów postępowania bohaterki. Takie usprawiedliwienie, jakby analiza –skąd to się wzięło, że ja- Weronika Marczuk jestem taka, a nie inna. Jaki wpływ na dorosłą Weronikę miało jej dzieciństwo, okres młodzieńczy i małżeństwo z kultowym polskim aktorem. To także fragmenty pozwalające oderwać się na chwilę od zatrzymania, przesłuchań, agenta Tomka i tego wszystkiego, o czym wrzało na łamach prasy.

Muszę przyznać iż książka jest interesująca. Czyta się ją gładko i nomen omen ‘przyjemnie’. Bardzo ciekawa lektura, w ciekawym wydaniu. Stronice książki są przeplatane zdjęciami oraz artykułami prasowymi. Ogólnie rzecz ujmując jest to interesujący i obszernie przedstawiony głos w sprawie. Polecam nie tylko zwolennikom Weroniki Marczuk.

„Chcę być jak agent” – jak sama autorka i jednocześnie bohaterka, mówi: to opowieść o tym, co jej się przytrafiło w życiu. „To rok życia pod znakiem zapytania, życia po śmierci publicznej , przeżytego w poszukiwaniu normalności i sprawiedliwości”.

Daleka jestem od wygłaszania sądów. Od oceniania głównej bohaterki. Jedno, co z całą pewnością mogę napisać po lekturze to,...