Gombrowicz bez maski. Gombrowicz głodny, wpraszający się na obiady do przyjaciół. Gombrowicz z kompleksem braku szlacheckiego pochodzenia, płynący w nieprawdziwe, heraldyczne opowieści. Gombrowicz nieznający się na malarstwie, zdający się w agresywne pyskówki o bezwartościowości tej dziedziny sztuki. Gombrowicz koneser muzyki klasycznej, egzaminujący z Mozarta podczas leniwych, letnich popołudni. Gombrowicz żyjący w biedzie, ostatnimi pieniędzmi finansujący stypendium młodemu przyjacielowi. Gombrowicz samotny, zmęczony, znużony, chory. Gombrowicz unikający plaży, chodzący w upale w pełnym garniturze. Gombrowicz obrażający krytyków, muzyków i wydawców. Gombrowicz przerażony pijaństwem, szaleństwem, lękający się cierpienia. Gombrowicz wzruszony. Gombrowicz prawdziwy. Miklaszewski podnosi maskę Mistrza i znajdują pod nią setki kolejnych. „Distancia, Witoldo!” to pozycja bardzo ciekawa, choć nieco plotkarska. Wyłania się z niej pisarz, który przy kubku czarnej kawy, liczy pieniądze, wymyśla miny i rozstrzyga dramaty polskości.

Gombrowicz bez maski. Gombrowicz głodny, wpraszający się na obiady do przyjaciół. Gombrowicz z kompleksem braku szlacheckiego pochodzenia, płynący w nieprawdziwe, heraldyczne opowieści. Gombrowicz nieznający się na malarstwie, zdający się w agresywne pyskówki o bezwartościowości tej dziedziny sztuki. Gombrowicz koneser muzyki klasycznej, egzaminujący z Mozarta podczas...