Od czego by tu zacząć? Może od tego, że ja pozostaję wierna cyklom, która mi się spodobały, a cykl Czarne Kamienie jest wyjątkowo dobry? Owszem, jak w każdym cyklu zdarzają się tomy lepsze lub nieco mniej dobre, ale generalnie Anne Bishop pisze rewelacyjnie i z tym nie będę dyskutować.
A może zacząć od tego, że w VI księdze autorka pozwoliła nam trochę odpocząć od uczucia ponad miarę między Janelle i Deamonem i pokazała, że inni kochali równie mocno?

Zaletą tego tomu jest właśnie umiar. Jared jest Krwawym, ale jest jednocześnie bliższy ludziom - zna swoje wady, nie wierzy w siebie, potrzebuje wsparcia ze strony kogoś, kto pomoże mu uwierzyć we własną wielkość, własną siłę, no i najważniejsze - pozwoli mu uwierzyć, że mimo tego, iż był niewolnikiem dla przyjemności, to on też zasługuje na prawdziwe uczucie. Że on też może uszczęśliwić jakąś kobietę. I to w dodatku Królową.
Książka, tak jak pozostałe z cyklu - jest pełna akcji, napięcia, wielu niewiadomych. Chociaż zakończenie mnie nie zaskoczyło, to autorce udało się utrzymać napięcie do końca.
Bo ja najbardziej lubię, gdy fabuła jest tak skonstruowana, że chcę jak najszybciej dowiedzieć się, co będzie dalej. Chcę wiedzieć nie to, jak się skończy, bo to mogę przewidzieć. Ale często sposób dotarcia do finału jest ważniejszy od samego finału. I to jest właśnie w tej książce - zaskakujące rozwiązania prowadzące do oczywistego zakończenia. Bo która z Was, drogie panie, nie chce, żeby im się udało? Zwłaszcza, gdy oboje są po przejściach.

Książka rewelacyjna, polecam tym, którzy jeszcze nie zaczęli znajomości z Anne Bishop, żeby zaczęli tak jak bozia przykazała - od pierwszego tomu, czyli od tomu "Córka Krwawych". Kto już ma za sobą 5 tomów, niech się nie waha - szósty jest lepszy od 5:)

http://kalioczyta.blogspot.com/

Od czego by tu zacząć? Może od tego, że ja pozostaję wierna cyklom, która mi się spodobały, a cykl Czarne Kamienie jest wyjątkowo dobry? Owszem, jak w każdym cyklu zdarzają się tomy lepsze lub nieco mniej dobre, ale generalnie Anne Bishop pisze rewelacyjnie i z tym nie będę dyskutować.
A może zacząć od tego, że w VI księdze autorka pozwoliła nam trochę odpocząć od uczucia...